“Sommige onderdelen kopen we in, zoals de cd-speler, of laten we op maat fabriceren”, legt Verellen uit als hij enkele lades met printplaten en microchips opent. Hij strijkt even met zijn hand over de met autolak strak Ferrarirood gespoten behuizing. “Ik heb tot heden geen bedrijf kunnen vinden dat de rondingen van de vijf millimeter dikke aluminium kast goed schuurt. Dus doen we dat als autodidacten nog steeds met de hand. Monnikenwerk? Ja. Maar het geeft veel voldoening, net als het assembleren van de beChocolate. We draaien echt zelf het laatste schroefje vast. Dat we slechts een paar honderd apparaten op jaarbasis kunnen leveren, vind ik voorlopig prima.”



Synergie
Uit alles blijkt dat de Joenit-baas trots is op de beChocolate, al zal hij dat niet van de daken schreeuwen. Liever benadrukt hij de rol die de overige gezinsleden bij de ontwikkeling hebben gespeeld. Zo vertelt hij dat zijn jongste zoon cruciaal is geweest bij het uiteindelijke tunen van de klank. “Bij mijn keuzes voor condensatoren en transistoren telde puur het luistergenot”, reageert Sam na enig aandringen. “Ik testte dit met goed geproduceerde cd’s van Jimmy Hendrix en John Lee Hooker, maar ook van hedendaagse artiesten als Tiësto en The Editors.”

Bram bekeek volgens zijn vader de hifi juist wat meer van een afstand. Met zijn marktgevoel bepaalde hij grotendeels het ontwerp en het bedieningsgemak van de beChocolate. Toch staat ook voor Bram genieten centraal. “Ritme is heel bepalend voor de emotie”, vindt hij. “Dat merk ik altijd weer als ik op bezoek in Engeland ben. Er is altijd wel een pub te vinden waar elke dag live gespeeld wordt. Mensen komen speciaal om dat ritme te voelen, of om over de muziek te praten of om zelf even te laten zien wat ze met een instrument kunnen. Die puurheid wilde ik graag terughoren in ons apparaat



Play it again, Wim
Tijd om de proef op de som te nemen. Mezzanine van Massive Attack verdwijnt als eerste in de cd-la. Het is het begin van een luistersessie waarin vader Verellen klassiek, koorzang, Franse folk, Indiase house en uiteraard funk laat horen. Een uur is zelden zo snel voorbij gegaan. Okay, nog één nummer: een prachtige opname van Billie Holiday. “Hierbij is tenminste de kwaliteit van vinyl goed overgebracht”, zegt hij zichtbaar genietend. “Vinyl is met zijn warme en rijke geluid voor mij wel de top. De cd en mp3 blijven daar een eindje bij achter.”

Zelf geniet Wim Verellen vooral ‘s zondags vanuit zijn luie stoel van hifi. Hij luistert dan naar enkele platen uit zijn op alfabet gerangschikte collectie van zo’n zevenduizend lp’s. Hij droomt ervan om hier binnenkort nog wat meer tijd voor vrij te kunnen maken. “Ik heb vier platen van Frank Zappa die ik nog nooit gehoord heb. Tja, voordat je eens bij de Z bent…”