“Toen ik het nieuws hoorde kwam ik van een Stones-concert in Nijmegen. Ik kon het niet geloven, heb echt zitten janken. Het was toch nog behoorlijk onverwacht. Hij was ziek, maar niemand wist dat hij zo zwaar alcoholist was. De dood van Gallagher voelt nog steeds als een groot gemis. Eigenlijk is hij voor mij nog niet dood. Ik kan daar althans niet normaal over nadenken. Ik heb verschillende keren met zijn bandleden mogen optreden, dat zijn een soort heiligen voor mij. Tijdens een tribute in een uitverkocht 013 heb ik een keer twee en een half uur zijn repertoire mogen spelen. Dan voel je gewoon wat hij voelde.”
Blije muziek
“Wat hij voelde was niet altijd even vrolijk stemmend. Maar ik kan zelf ook niet tegen blije muziek. La la la, wat is het leven leuk en mooi allemaal. Nee, het leven is lang niet altijd even leuk en mooi allemaal. Ik ben een heel positief mens, geloof in de goedheid van de mens. Maar ik ben ook reeël. Er bestaan ook droevige aspecten van het leven, en die komen er bij mijn muziek, net als bij Gallagher het hardste uit. Mijn gitaar is vaak in mineur gestemd. Wat niet willen zeggen dat je jezelf meteen op gaat hangen als je mijn muziek hoort. Het is ook troostend. In liefdesliedjes zit weinig troost. Dan zeggen mensen: ja, dat is toch eigen aan de blues. Echt niet, ik kan zo honderdduizend blije bluesliedjes opnoemen. Maar begrijp me niet verkeerd, van twee en een half uur spelen op het podium word ik een heel gelukkig mens. Die spirituele vrijheid maakt me zo blij als een kind. Ik ben dankzij de muziek nooit volwassen geworden. Ik kan doen wat ik wil.”
Hoezenfanaat
“Ik heb een paradoxale verhouding met muziek. Het geeft mij rust én onrust. Maar dat is wat me drijft. Ik vind het geweldig om nieuwe muziek te ontdekken of mooie aankopen te doen. Ik heb net David Bromberg binnen, een folkgitaarvirtuoos. Hij heeft zijn eerste studioplaat in zeventien jaar gemaakt. Fantastisch. In het bijhouden van mijn collectie gaat veel geld zitten. Als ik even tijd heb ga ik naar Kroeze in Nijmegen, voor de cd’s, en naar Triple J Records in Tiel voor het betere vinyl. Ook ga ik verschillende keren per jaar naar platenbeurzen. Ik vind het heerlijk om het vinyl in te lopen. Ben ook een enorme hoezenfanaat. Het zou prachtig zijn als mijn eigen platen ook ooit nog eens op vinyl zouden verschijnen. Een vriend van me is computergestoord en die struint voor mij het internet af op zoek naar onmogelijke dingen op plaatgebied. Dankzij hem heb ik onlangs in Zuid-Amerika een plaat van Duane en Gregg Allman gevonden. Bold Records, 1966, negen songs uit de tijd voordat ze doorbraken. Je draait het één keer, maar je hebt het wel mooi in de kast staan.”
Mozart en Motörhead
“Ik heb thuis altijd muziek aanstaan. Het eerste wat ik doe als ik wakker word is een plaat opzetten. Dan kan Motörhead zijn, maar ook Mozart. Zappa draai ik meestal op verjaardagen. Want ik heb de schurft aan verjaardagen. [lachend] Met Zappa op is het huis meestal snel leeg. Ik heb nu The Allman Brothers opstaan, een favoriet, maar volgende week zit ik misschien weer in een Miles Davis-fase. Zo heb ik ook een Django Reinhardt-fase gehad, een Keltische gitarenfase met bijvoorbeeld The Pogues en The Dubliners en een bluegrass-fase, ik heb toen zelfs Dolly Parton in huis gehaald. Al die fases hebben invloed op mijn muziek.”
Bagger
“Hoe muziek precies klinkt , maakt me niet zo heel veel uit. Mijn set stelt niet zoveel voor, al ben ik wel trots op mijn oude platenspelers [zie Favorieten van…] Muziek draait om emotie, niet om perfectie. Ik luister veel naar illegale baggeropnames. Ik geloof niet dat Robert Johnson uit 1927 nu zo veel beter klinkt op een installatie van duizenden euro’s. Ik kan wel moeilijk luisteren naar de verkeerde mixen. Sommig Nederlandstalig materiaal is echt beroerd geproduceerd. Hoe die bassen of gitaren klinken, daar krijg ik soms het schuim van op mijn kaken, zo nerveus word ik ervan.”
Melodie
“Ik hou sommige nieuwe stromingen wel bij. Ik heb laatst The Answer uit Ierland ontdekt, via 3voor12 van de VPRO. Black Crowes-achtige band met heerlijke Gibsons. Maar ik luister niet naar programmamakers die voorgeschreven krijgen wat ze moeten draaien, zoals op Radio 3. Ik kijk wel MTV. Wil bijvoorbeeld de rapscene bijhouden. Iemand als Snoop Dogg vind ik een fascinerend figuur. Jammer dat types als Mariah Carey hem ook opeisen. Muziek moet wel échte muziek zijn. Ik mis tegenwoordig vaak de melodie en tekst. Een melodie kan je melancholisch of droevig maken, alleen een beat niet.”
