Iedereen kent de animatie films van de Pink Panther. Bijna even populair is de reeks van speelfilms die film director Blake Edwards in de 60er en 70er jaren maakte met in de hoofdrol Peter Sellers als de Franse inspecteur Clouseau. De meest bekende film in die cyclus is zonder twijfel The Pink Panther waarin met naast Peter Sellers grote namen als David Niven en Robert Wagner schitteren.
Zelf heb ik de film nooit gezien. Enerzijds omdat ik licht allergisch reageer op de figuur Peter Sellers, anderzijds omdat ik meer gericht ben op muziek dan op beeld. En ook de muziek van deze film is de moeite van het beluisteren meer dan waard. Laat de eerste vier tonen van de herkenningsmelodie horen en iedereen weet ogenblikkelijk om welke soundtrack het gaat. De één denkt daarbij aan de speelfilm, de ander aan de tekenfilms maar een associatie heeft iedereen bij deze melodie. Zelf denk ik dan aan die avond waarop ik met mijn vrouw voor het Bellagio hotel in Las Vegas stond en wij keken naar het feeëriek uitgelichte schouwspel van de op de maat van deze melodie spuitende fonteinen.
Deze melodie mag dan beroemd zijn maar veel minder bekend is bij velen de naam van de man die de gehele soundtrack componeerde en deze met zijn orkest voor deze film inspeelde. Die naam, Enrico Nicola ‘Henry’ Mancini, wordt eerder gekoppeld aan zijn grootste hit ‘Moon River’. Een song, afkomstig uit de film ‘Breakfast at Tiffany’s’, die voor het eerst gezongen werd door Audrey Hepburn. Beide soundtracks werden uitgebracht op het RCA label en beide albums zijn onlangs opnieuw uitgebracht door Speaker Corner Records, ditmaal op 180 gram vinyl. Van die twee draait The Pink Panther inmiddels met enige regelmaat zijn rondjes op mijn draaitafel.
De film verhaalt de jacht van Clouseau op de juwelendief The Phantom en is opgenomen in het Italiaanse skioord Cortina d’Ampezzo . Mancini slaagt er in om de film score een continentale flair mee te geven. Jazzy titelnummer en openingsmelodie van de LP verklankt op heerlijke wijze de sluipende gang van de panter en de speurende detective. Wat het meest opvalt in deze specifieke opname is de directheid waarmee de onderdelen van de muziek op de luisteraar afkomen. De spanning opbouwende openingstonen, de solo’s van de saxofoon, de schetterende crescendo’s van het koperwerk. Ze springen als het ware als een panter op de toehoorder af. In het verlengde daarvan zijn ook de dynamieksprongen spectaculair.
Erg aantrekkelijk is ook de verscheidenheid van de composities. Zoals bekend was Henry Mancini een groot liefhebber van dansmuziek. Zo is het tweede nummer, ‘It Had Better Be Tonight’, één van Mancini’s beste popsongs, een samba. Daarop volgt een ballad, ‘Royal Blue’, uitgevoerd door een gedempte trompet en een saxofoon. Gevolgd door een shuffle; ‘Champagne And Quail’. Op kant twee komt er nog een cha cha voorbij in de vorm van ‘Something For Sellers’. Mooi is ook de combinatie van keyboard en strings in ‘Piano And Strings’. Echt sfeerbepalend voor dit album is verder de accordeon die regelmatig terugkomt.
Klankmatig blijkt weer eens dat men in de zestiger jaren heel goed wist hoe men een orkest op moet nemen. Het enige minpuntje wordt in mijn oren gevormd door het samenspel van de violen dat soms wat agressief klinkt. Over het artwork en de persing van deze heruitgave kan ik kort zijn; deze zijn uitstekend. Tijdens het schrijven van deze recensie bedenk ik me ter plekke dat Mancini niet alleen veel componeerde voor films maar ook voor TV series. Zoals bijvoorbeeld voor de bij velen (boven een bepaalde leeftijd) bekende Amerikaanse detective serie ‘Peter Gunn’. Ook die muziek is, alweer wat langer geleden, door Speakers Corner Records opnieuw uitgebracht. Deze recensie vormt, in ieder geval voor mij, een uitstekende reden om dat album ook weer eens uit de kast te trekken.
The Pink Panther
Music from the Film Score Composed and Conducted by Henry Mancini
Label: RCA Victor RCA LSP-2795/Speakers Corner Records
Format: 180 gram vinyl
Genre: Filmmuziek
