Het heeft grote voordelen als je geen hoofdredacteur meer bent van de website hifi.nl. Je bent vrij om te gaan en te staan waar je wilt. Je hebt nauwelijks verplichtingen, elk weerzien met een importeur of bekende maakt de VAD show tot een feestje van herkenning.

De eerste dag zwierf ik met mede auteur René Smit over de beursvloer, de tweede dag met mijn vrouw. Het meest kenmerkende verschil? René Smit werd niet gezoend door de aanwezige heren importeurs, mijn vrouw wel. Tja, feest der herkenning. Voordat ik in detail treed kort mijn gedachten over de show zelf. De algemene sfeer ademde gemoedelijkheid uit. Zowel bij de bezoekers als de exposanten. Iedereen had er duidelijk zin in. Zeker op zaterdag, veel bezoekers, nog geen verschijnselen van vermoeidheid. De teneur van de show gaat steeds meer richting consument. Dat is goed, echter waar het algemeen belang wordt gediend, lijdt het belang voor de pure audio liefhebber, de audiofiel in hart en nieren. Ik zag weinig buizenversterkers, weinig spelende draaitafels, weinig heet nieuws of vernieuwingen. Veel apparatuur mikt op de grote markt. Houd u mij ten goede, daar is niets verkeerds aan. Maar een mooie buizenversterker, met een echte draaitafel, gekoppeld aan grote hoorns, dat is waar mijn hart van op kan bloeien. Ik miste een paar smaakmakers. Ook niet voor het eerst, al is de afwezigheid van bijvoorbeeld AND Benelux, More Music en ServiQ vreemd op de enige hifi show in Nederland. Geen grote merken als Sony, Philips of Pioneer. Er zijn dagen dat ik de Firato van weleer echt mis. 

Positief, het grote aanbod van muziek in diverse stands. Vinyl en cd haast evengoed vertegenwoordigd. Daar gaat het uiteindelijk om: de muziek zelf. Apparatuur is slechts een middel, waar ik overigens veel plezier aan beleef, de reden dat ik wat belevenissen op ga sommen waar ik zoal langskwam.