Zaterdagmorgen zes uur. De wekker loopt af en ik werp een jaloerse blik op mijn groenoogje die nog even kan blijven liggen zolang onze dochter Isabeau haar lieflijke stemgeluid nog niet laat horen. Een snel cruesli ontbijt, een oponthoud onder de douche en ik kan - in korte broek, want het wordt een erg warme dag - gewapend met een fototas en een tas met geliefde lp's en cd's in de auto springen. Om acht uur rij ik weg. De hele straat is nog in diepe rust en ik ga op pad voor mijn hobby. Vandaag word ik om tien uur verwacht bij Rick Paap, de man achter audio importeur en fabrikant Dynamic Solutions. Een kwartier te vroeg parkeer ik naast de fabriek waar de Master luidsprekers vervaardigd worden. Even later arriveert Rick en kan het interview een aanvang nemen. Na het interview voor hifi.nl volgt de rondleiding door de fabriek (waar ik o.a. de eerste exemplaren zie van de binnenkort op de markt komende nieuwe Master centre speaker) en beluister ik de Master 3 luidsprekers en de prototypen van de, nog in een stadium van ontwikkeling verkerende, nieuwe Master 2. Aansluitend rijden we samen naar een dealer die alle modellen van Master in zijn pakket heeft. Zowel de Master 2 als de Master 3 wordt beluisterd waarbij de Mark Levinson 390 S cd speler als bron dient en de A400 eindversterker van Marsh Sound Design verantwoordelijk is voor de door mij ervaren drive. Beiden vergeten we zowel de tijd als onze lunch en voor we het weten wijst de klok een tijdstip aan waarop de meeste Nederlanders hun avondeten nuttigen. Een telefoontje naar de thuisbasis leert dat mijn beide dames inmiddels gegeten hebben en ik besluit om op weg naar huis een pizza op te pikken.
Kort daarna zit ik in mijn achtertuin aan een "pizza uit de doos" maaltijd. De koele vin d'Alsace maakt dat de herinnering aan de rit in de oververhitte auto snel vervaagt. Ontspannen wissel ik met mijn groenoogje de ervaringen van de dag uit terwijl dochterlief tussen ons heen en weer dreutelt waarbij ze regelmatig haar loopneus aan de jurk van mamma of de korte broek van papa afveegt. Ontspannen? Niet helemaal. Ik verlang er al weer naar om de twee setjes Master Base 1 die ik meegebracht heb in mijn set uit te proberen. Terwijl Isabeau aan mijn tweede broekspijp begint bedenk ik me evenwel dat ik al de hele dag weggeweest ben en ik het niet kan maken om nu meteen weer achter mijn audio meubel te duiken. In plaats daarvan komt dochterlief met een grote bal aandragen. " Moet jij niet naar bed?" vraag ik terwijl ik niet Isabeau maar Antoinette aankijk. Die geeft meteen antwoord voor haar dochter; " Nee papa, want ik ben vanmiddag pas laat naar bed gegaan. Als je me nu weer naar bed brengt dan word ik midden in de nacht wakker en dat vindt je niet leuk want dan brul ik weer om eten." Oké, papa weet wanneer hij verslagen is; we gaan voetballen. Daarna wordt Isabeau naar bed gebracht en wil Antoinette "gezellig nog even een glaasje wijn drinken" in de tuin. Uiteindelijk ga ik naar bed zonder dat ik nog naar mijn eigen systeem heb kunnen luisteren. En de Master Base 1 vierkantjes zitten nog steeds in hun respectievelijke plastic zakjes.
De volgende morgen probeer ik zachtjes uit bed te stappen. Voordat mijn tenen de grond raken hoor ik de stem van mijn lief: "Waar ga je naar toe? Je wilde toch niet stiekem wegglippen hè?" Ik zucht en realiseer me te laat dat ze dit soort signalen altijd oppikt. "Nee hoor, ik wilde even de schuifdeur beneden open gaan zetten zodat het in huis wat koeler kan worden." Ze accepteert mijn verklaring en ik daal de trap af naar de woonkamer. Zodra de tuindeur open is voel ik hoe de ochtendkoelte bezit neemt van de woonkamer. Ah, heerlijk! Vanaf het audiomeubel lijken de Master Base 1 vierkantjes me aan te kijken. Ik loop naar het audiomeubel en strek een hand uit naar een plastic zakje met resonantie absorberende vierkantjes. Voor ik het evenwel op kan pakken hoor ik boven de stem van mijn dochter. Te laat! Nou ja, ik heb nog bijna de hele dag.
Even later stap ik haar kamertje binnen en op het moment dat ze de deurknop hoort valt ze stil. Voorzichtig kijk ik om de hoek en prompt verandert haar gezichtje in één grote lach. Antoinette loopt achter me langs naar de badkamer en vraagt in het voorbijgaan; "Kan ik even douchen?" Eigenlijk bedoelt ze; "Wil jij Isabeau verschonen, aankleden en eten geven?" Mijn bevestigende knik ziet ze al niet meer want ik hoor hoe ze de deur van de douche cabine achter zich dichttrekt. Mijn dochter wordt ongeduldig en begint weer wat te dreinen. Ja schat, papa komt al. Ik rits haar slaapzakje open en bevrijdt haar uit haar slaappositie. Nu wil ik haar zo snel mogelijk verschonen maar ik weet dat dit niet geaccepteerd zal worden dus til ik haar op en maak ik met haar op de arm eerst de ronde door haar kamertje. Uitgebreid wordt eerst iedere Pooh, Paddington, eend en ooievaar goede morgen gewenst. Pas daarna laat ze zich door mij zonder protest op het aankleedkussen neervlijen. Terwijl ik haar zware plasluier verschoon babbelt ze honderduit.
Wanneer ze aangekleed is neem ik haar mee naar beneden waar ik een ontbijtje voor haar maak. Het bordje pap wordt in een tergend laag tempo naar binnen gewerkt. Na iedere hap moet uitgebreid gebabbeld worden tegen de lamp, de tafel, de fruitschaal, de knuffels en wat al niet meer. Onderwijl verdeelt ze systematisch een deel van de pap over voorhoofd, haren en wangen. Gelukkig is de doos met "snoetenpoetsers" onder handbereik en wanneer ze eindelijk verzadigd lijkt te zijn ziet ze er met enkele vegen van de vochtige doekjes weer vrij snel redelijk toonbaar uit. Ik til haar uit de kinderstoel en op het moment dat haar voeten de grond raken dribbelt ze de keuken uit. Hoewel ik weet dat ze mijn audio apparatuur met rust laat vertrouw ik het nooit helemaal dus ik haast me de kamer in. Ze zit echter al met konijn op schoot in haar eigen stoeltje en gerustgesteld loop ik in de richting van het audiomeubel. Op het moment dat ik een lp hoes pak hoor ik haar aan komen lopen. Van een afstandje blijft ze geïnteresseerd staan kijken hoe ik in de weer ben met de platenborstel. Terwijl het element naar beneden zakt draai ik aan de volumeknop van de Korato KVP10 voorversterker die ik momenteel in combinatie met de Korato KTA100 eindversterker voor een recensie in huis heb. Het geluid van de Basie bigband vult de kamer.
Inmiddels is het buiten al weer goed opgewarmd en ik schuif de deur naar de tuin dicht. Prompt dribbelt Isabeau luid protesterend naar de glazen deur. Ze slaat met haar beide handjes tegen het glas en het is wel duidelijk dat ze het niet eens is met mijn beslissing. Gelukkig wordt haar aandacht getrokken door het geluid van de kamerdeur die opengaat. Antoinette komt de kamer in en het dreinen gaat over in een gescandeerd "mama, mama". Ik maak van de afleiding gebruik door een setje Master Base 1 te pakken en door mijn knieën te zakken. Sinds enkele jaren maak ik onder de cd spelers en loopwerken, die gedurende langere of kortere tijd in mijn audiomeubel een plaatsje gevonden hebben, gebruik van 3 Harmonix dempers. Het effect was indertijd het grootst in combinatie met mijn oude Marantz 72 SE cd speler maar ook in de andere toepassingen was er steeds sprake van een onmiskenbaar effect. Ik ben benieuwd wat er in het geluid zal veranderen op het moment dat ik de drie grote, zware ronde dempers vervang door de vier vierkantjes bestaande uit epoxy en kevlar met daar tussenin een honingraatstructuur van aluminium cellen.
Isabeau is teruggekeerd bij de deur en slaat met haar vlakke hand vettige vlekken op het glas. Zuchtend leg ik het zakje met de nieuwe tweak terug en open ik de deur. Kraaiend van plezier stapt de wandelende luierkont over de drempel waarna ik de deur weer dichtschuif. "Kom jij niet gezellig buiten zitten?" informeert Antoinette die zich zomers schaars gekleed naast mij opstelt. "Het is zulk mooi weer". "Nee, ik wil even iets uitproberen" antwoord ik. Ze besluit het bij die ene poging te laten en weer schuift de deur open en dicht. De zoveelste zucht van vandaag ontsnapt door mijn neusgaten. "Kan ik dan nu even ongestoord mijn gang gaan, ja?" mompel ik lichtelijk geïrriteerd. Waarschijnlijk heb ik de deur te lang open laten staan want ik heb het warm. Terwijl ik mijn t shirt over mijn hoofd trek laat ik mijn achterste op mijn enkels zakken. Gebons doet me opkijken en ik staar recht in het gezicht van Isabeau die met wijd geopende mond haar lippen tegen het glas van de deur drukt. Haar handjes geven een roffel tegen het glas die niet helemaal aansluit bij de subtiele noten die Count Basie op dat moment als begin van een nieuw nummer aan zijn piano weet te onttrekken. Ik zie Antoinette opstaan en naar de deur lopen. Die gaat vervolgens weer open en ik hoor mijn vrouw zeggen; "Wil je zo graag even naar papa toe?"
Twee kleine worstenarmpjes knellen zich om mijn hals en de snottebel is niet meer te ontwijken. Terwijl ze me direct daarna weer loslaat en op zoek gaat naar een volgende uitdaging hoor ik Antoinette's stem weer; "Jemig het is hier nog warmer dan buiten". "Ja, dat komt omdat je die deur steeds open laat staan" riposteer ik terwijl ik opsta en de deur weer dichttrek. Daarbij kom ik dichter bij de grote eindversterker en plotseling word ik me ervan bewust dat deze tot 30 Watt in klasse A spelende krachtbron beduidend meer warmte afgeeft dan ik met mijn eigen Densens gewend ben. De kleine is al weer uitgekeken op de woonkamer en staat weer aandacht te trekken bij de deur. Nogmaals gaat de deur open en dicht. Het wordt nu echt warm in de woonkamer en ik heb spijt dat ik mijn zwembroek niet aangetrokken heb. Maar zelfs in die zwembroek zou ik het waarschijnlijk nog warm hebben. Door het glas zie ik Antoinette languit met de ogen dicht op een ligbed liggen. Ze heeft de ontspannen gezichtsuitdrukking die ze krijgt wanneer ze in diepe slaap verkeert. Isabeau zit in de schaduw van de parasol met haar konijn te moederen. Het zweet loopt inmiddels in straaltjes over mijn lichaam. Dit is niet te harden! Dat tweaken van het CEC cd transport moet maar tot vanavond wachten. Maar hoe verkoop ik aan Antoinette dat ik ook vanavond met audio bezig wil zijn. Ik stel de armlift van de Clearaudio in werking, schuif de lp in de hoes en draai de volumeknop terug.
Dan trek ik de schuifdeur open en stap ik naar buiten. Antoinette is inderdaad diep in slaap. Geruisloos glijdt de schuifdeur dicht. Onder de grote parasols is het met het zachte briesje wind heerlijk van temperatuur. Isabeau komt met wild gebarende armen op me af gerend. Als ze hard "papa, papa" roept schrikt Antoinette wakker. "Hé kom je toch buiten?" vraagt ze als ze me in het vizier krijgt. "Ja, Isabeau blijft al die tijd dat jij ligt te slapen maar heen en weer lopen tussen jou en mij en ik kan die deur niet open laten staan want dan wordt het zo warm binnen. Dus kom ik maar naar buiten" Even is het stil. Dan zegt ze; "Weet je wat; dan let ik vanavond op Isabeau en dan kun jij ondertussen ongestoord met je audio spelen." Yes! Gelukt!
