Een bericht uit de toekomst. Al Gore en andere klimaatpessimisten hebben zich voor niets druk gemaakt, want de wereld wordt van bergen kernenergie voorzien vanuit de maan. Allemaal dank zij Lunar Industries, zo is te zien in het ronkende reclamespotje van die firma waarmee deze film begint. Het delven van de grondstoffen op de maan gebeurt volledig geautomatiseerd: er is slechts één persoon aanwezig om de boel in de gaten te houden: Sam Bell (Sam Rockwell).

Hij heeft een contract dat hem verplicht tot een verblijf van drie jaar op de maan. Die periode loopt af en de eenzaamheid eist zijn tol. Technische problemen belemmeren de communicatie met de aarde, de videoberichten waarop hij zijn vrouw en dochter ziet zijn schaars. Gezelschap heeft hij slechts van robot Gerty, die hem verzorgt en met de zalvende stem van Kevin Spacey tot hem spreekt. Een beeldscherm met eenvoudige emoticons, meestal een smiley, onderstrepen Gerty’s gemoedstoestand. Sam ziet er behoorlijk verlopen uit, met lang haar en dito baard. Hij maakt zich op voor de terugkeer, knapt zich op, maar krijgt een ernstig ongeluk bij een ritje buiten zijn verblijfsstation. Tot zijn verrassing is er dan ineens een opvolger die ook Sam heet en sprekend op hem lijkt.

Vader David Robert Jones, beter bekend als David Bowie, noemde zijn zoon een kleine veertig jaar geleden Zowie Bowie. Logisch dat deze liever als Duncan Jones door het leven gaat. Hij maakte tot nu toe vooral reclamefilms en debuteert met Moon als speelfilmregisseur. Met zijn vader deelt hij een fascinatie voor science fiction en ruimtereizen, die zich bij Bowie onder meer manifesteerde op het album Space Oddity, met de avonturen van Major Tom. Het script voor Moon kwam tot stand omdat acteur Sam Rockwell zich niet kon vinden in een voor hem bedachte rol in een ander filmplan. In deze film draait alles om hem; voor een flink deel van de film is hij zelfs dubbel in beeld.

Jones en Rockwell delen een liefde voor jaren 70 science fiction films en Moon ziet er dan ook behoorlijk vintage uit. De scènes die zich buiten het in de studio gebouwde complete ruimtestation afspelen zijn bewerkte beelden van modelvoertuigen die met touwtjes voortgetrokken werden. Een en ander wordt uitgelegd in de boeiende making of die op de DVD bijgevoegd is. De film zit vol verwijzingen naar klassiekers als Solaris en 2001: A Space Odyssey.

Moon ziet er niet alleen goed uit, het is ook een zeer onderhoudende film met een sterk verhaal. Een man in de ruimte blijkt genoeg om de kijker anderhalf uur te boeien. Daarbij geeft Jones volop stof tot nadenken over existentiele vragen als de aard van zoiets als identiteit.

Aanvullende informatie:

GB, 2009
Speelduur: 93 minuten
Regie: Duncan Jones
Productie: Stuart Fenegan, Julia Valentine
Scenario: Duncan Jones (verhaal), Nathan Parker
Camera: Gary Shaw
Montage: Nicolas Gaster
Art direction: Tony Noble
Muziek: Clint Mansell
Met: Sam Rockwell, Kevin Spacey (stem)
Beeld: 1:2,35 anamorf
Geluid: DD 5.1
Extra: Making of (15 minuten, niet ondertiteld)
Uitgave: A-Film 
Website: http://sonyclassics.com/moon/main.html