Sherry Swanson is een jonge vrouw die vervroegd de gevangenis verlaat. Ze gaat onder strikte controle van de reclassering naar een opvanghuis, maar heeft slechts één doel: het contact met haar dochtertje herstellen. Maggie Gyllenhaal brengt op indrukwekkende wijze een complexe persoon tot leven, wat maakt dat deze kleine productie ondanks een op het eerste gezicht niet zeer origineel verhaal veel indruk maakt.

Ze straalt tegelijkertijd kracht en een enorme kwetsbaarheid uit. Een kort lontje en opstandige aard brengen haar gemakkelijk in conflict met autoriteiten. Met seks krijgt zij bijna alles gedaan, daar is ze uiterst handig en bedreven in. Haar enorme behoefte aan aandacht en affectie weet zij er niet mee te laven. Eindeloos haar kind dwingen te zeggen dat ze van haar houdt werkt averechts en komt bovendien aardig irritant en gestoord over, op de omgeving die haar al langer kent dan vandaag. Sherry staat alleen en de heroïne die haar in de gevangenis bracht licht onverbiddelijk op de loer.

Dochter Alexis woont bij Sherry’s broer en zijn vrouw. Die zijn erg aan het kind gehecht en ze staan dan ook niet bepaald met open armen te wachten als Sherry het kind weer op komt eisen. Deze confrontatie wordt mooi uitgewerkt in pijnlijke situaties waarin ook een tipje opgelicht wordt van de sluier die ligt over de vraag hoe Sherry zo geworden is.

Laurie Collyer maakte een invoelend portret van een ingewikkeld mens. Sympathiek wordt Sherry er niet van, maar je krijgt als kijker wel begrip en compassie voor haar tragische dagelijkse werkelijkheid. Maggie Gyllenhaal maakt op volkomen natuurlijke wijze alle tegenstrijdigheden in het karakter van Sherry voelbaar: het uitdagende, naar buiten gerichte lichaam contrasteert met de vreemde, naar binnen gekeerde oogopslag. Hier klopt iets niet, zoveel is meteen duidelijk, maar een gemakzuchtig moreel oordeel wordt zorgvuldig gemeden. Ook de andere acteurs worden tot grootse prestaties gebracht, inclusief de kinderen.

Het gegeven van de vrouw die terugkeert uit de gevangenis en moeizaam aansluiting zoekt bij de familie doet sterk denken aan Il y a longtemps que je t’aime van Philippe Claudel. Waar in die film het drama vooral voortkomt uit de plotontwikkeling, een geheim dat geleidelijk aan het licht komt, ontroert SherryBaby primair door de tragiek in de psyche, waarover gelukkig niet lang alles opgehelderd wordt. 

Aanvullende informatie:
VS, 2006
Speelduur: 91 minuten
Regie en scenario: Laurie Collyer
Met: Maggie Gyllenhaal, Giancarlo Esposito, Brad William Henke, Sandra Rodríguez,  Danny Trejo
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: DD 5.1
Uitgave:  www.a-film.nl