Sinds mijn zevenjarige dochter Isabeau balletlessen volgt, waarbij zij uitsluitend het Zwanenmeer van Pyotr Ilyich Tchaikovsky (1840-1893) beluistert en als basis voor haar lessen hanteert, heb ik een vreselijke hekel aan deze Russische componist gekregen.

Iedere keer wanneer ik in mijn luisterruimte naar een prachtig muziekstuk zit te luisteren komt onvermijdelijk het moment waarop zij haar hoofdje om de hoek steekt en vraagt; "Papa, mag ik even oefenen?" 
Dan verwacht zij dat ik een CD opzet met het Zwanenmeer – oké, het gaat om een heel fraaie FIM opname van dit prachtige muziekstuk – en dat ik keer op keer enthousiast reageer op haar dansprestaties.

Die dansperikelen vind ik steeds weer heel vertederend maar om iedere keer weer ter luisteren naar diezelfde melodieen is een hele opgave. Het is dan ook met enige reserve dat ik het op Decca uitgebrachte violin concerto van Tchaikovsky in de uitvoering van de Nederlandse violiste Janine Jansen opzet.

En of de duivel ermee speelt; Op het moment dat de eerste tonen in mijn luisterruimte weerklinken steekt die kleine Isabeau haar hoofdje weer om de hoek. Ik weet niet hoe het u als ouder vergaat, maar ik smelt op het moment dat mijn dochtertje haar kleine fijnzinnige stemmetje laat horen en zij mij met die mooie grote ogen aankijkt. “Is dit balletmuziek, papa?” klinkt het en ik kan niet anders antwoorden dan: “ Ja hoor schat, dit is dezelfde componist die de muziek geschreven waarop jij wekelijks je balletlessen uitvoert”. Meteen wervelt ze door de ruimte en danst ze voor mijn ogen op de prachtige muziek. Janine bezorgt me kippenvel en ik weet niet of dit nu komt doordat ik zo geniet van de muziek of dat ik zo geniet van die kleine meid die met een extreem gevoel voor de muziek (invloed van haar audiofiele papa?) met een perfecte controle over dat kleine fragiele lijfje voor mij op dartele wijze over het kleed heen en weer danst.

Ik weet niet of het nog noodzakelijk is om toe te voegen dat ik iedere keer wanneer ik deze schijf opzet – ongeacht of mijn dochtertje nu wel of niet door mijn beeld danst – ik extreem geemotioneerd raak door de hier gepresenteerde uitvoering. Ik zou geen recensent zijn wanneer ik geen enkel kritiekpuntje zou hebben en dat wil ik tot slot dus wel even noemen. Waar ik in opnames steeds weer naar zoek is die live ambiance die me kippenvel geeft en die me laat voelen wat de gemiddelde concertbezoeker ervaart wanneer hij bij een concert van – in dit geval Janine Jansen – een extreem gemotiveerd solist(e) met heel zijn/haar ziel een prachtig werk hoort vertolken. Wat ik mis is de zaal. De Ambiance. Er is niets mis met het spel van Janine. Integendeel, dit is gepassioneerd, jeugdig en onbevangen. Maar de opname is heel direct en ik mis de ambiance. Daar kan Janine niets aan doen. Decca wel. Laten we afspreken dat de volgende schijf wat meer dat ambiance gevoel weer zal geven. In de tussentijd beloof ik dat ik zal blijven genieten van Janine. Al was het alleen maar omdat ik voor mijn dochter eindelijk een alternatief heb voor dat meer met die Zwanen. Dank je wel, Janine!


Aanvullende informatie:
Format: CD 478 0651
Label: Decca Music Group Limited