Lange tijd was de originele lp versie van Tim Buckley’s uit 1970 daterende ‘Starsailor’ een item waar liefhebbers op ebay zwaar overtrokken prijzen voor betaalden. Dat is niet langer noodzakelijk nu dit album tegen een alleszins redelijke prijs opnieuw uitgebracht is door 4 Men With Beards op 180 gram vinyl. 
Een audiofiel hoogstandje is het niet, maar dat was het origineel evenmin. Daar gaat het ook niet om bij deze als melodieus klinkende folk rocker begonnen zanger/gitarist die geleidelijk evolueerde tot een singer songwriter wiens werk veel experimentele en avant garde kenmerken kreeg. Deze lp hoort duidelijk tot die laatste periode en het is dan ook goed te begrijpen dat het aanvankelijk de bedoeling was dat hij zou verschijnen op het label van Frank Zappa. Slechts twee poetische melodieuze nummers, Moulin Rouge en Song To The Siren, doen me denken aan zijn beginperiode, waarbij ik, telkens wanneer ik dat laatste nummer hoor, moet denken aan zijn zoon, singer songwriter Jeff Buckley, die in 1997 op dertigjarige leeftijd op tragische wijze verdrinkt in de Mississippi.
Maar in de meeste songs lijkt het door het gekreun en gekrijs eerder of hij ondraaglijke fysieke pijnen heeft. Dat is bijvoorbeeld al direct het geval in het eerste nummer Come Here Woman waar hij deze tekst letterlijk uitschreeuwt. De instrumentale omlijsting past daar perfect bij, niet in de laatste plaats door de bijdragen van Buzz Gardner op trompet en flügelhorn en de van The Mothers Of Invention afkomstige Bunk Gardner op alt fluit en tenor saxofoon. Eén van de hoogtepunten van het album is voor mij het afsluitende Down By The Borderline dat begint met een Spaanse trompetpartij waarna een heerlijke boogie ingezet wordt. Het is het sluitstuk van het misschien wel meest geniale album van deze man die helaas vijf jaar later op 29 juni 1975 al op 29-jarige leeftijd sterft aan de combinatie van heroïne, morfine en alcohol. What a waste!
