Wie tegenwoordig een elektronicawinkel binnen stapt, wordt al snel overspoeld met allerlei LCD en plasma schermen. Plasma fabrikanten en eigenaren zullen u vertellen dat plasma het beste is wat u kunt kopen en ongetwijfeld vertellen de LCD fabrikanten en eigenaren u precies hetzelfde. Zoals wel vaker het geval is, ligt de waarheid ergens in het midden. Plasma en LCD schermen hebben beide hun voor en nadelen waardoor het uitroepen van een van beide technologieen tot de absolute winnaar al haast een ondoenlijke zaak is. Welke voor en nadelen wegen voor u het zwaarst?
In tegenstelling tot een plasmascherm, waarbij oplichtende pixels gebruikt worden om het beeld te tonen, fungeren de pixels bij een Liquid Crystal Display als blokkerende elementen. Het beeld wordt opgebouwd doordat kristallen, bestaande uit drie subkristallen in de kleuren rood, groen en blauw, welke onder spanning het doorschijnend licht van een constante lichtbron blokkeren.
Het principe van een liquid crystal werd min of meer per toeval ontdekt door Friedrich Reinitzer in 1888. Tijdens het smelten van een cholesterolachtige substantie ontdekte hij het fenomeen van veranderingen in oplichtende intensiteit van de substantie onder de invloed van tempratuur. In 1968 was het de voormalig Amerikaanse elektronicagigant RCA die de eerste experimentele prototypes van een LCD ontwikkelde en sindsdien hebben de ontwikkelingen niet meer stop gestaan. LCD’s vindt men in allerlei vormen en maten terug in allerlei apparatuur, van simpele common-plane based LCD’s zoals de klokjes op bijvoorbeeld een magnetron tot de active matrix LCD’s zoals een TFT (thin film transistors).
Plasma en LCD, beide een plat scherm maar tweemaal een compleet verschillende benadering voor wat betreft beeldopbouw. Theoretisch heeft LCD enkele nadelen ten opzichte van een plasma display. Doordat er bij een LCD gewerkt wordt met een lichtbron welke geblokkeerd moet worden is het veilig stellen van een goede contrastratio een stuk bewerkelijker, het gevaar van restlicht welke de zwartwaarde om zeep kan helpen ligt altijd op de loer. Dat een plasmascherm gebruik maakt van oplichtende elementen wil echter niet automatisch zeggen dat deze techniek dan ook per definitie in staat is om diep zwart weer te geven. De lichtende elementen worden eigenlijk altijd actief aangestuurd, ook al moeten ze zwart weergeven. Naast nadelen kent een LCD ook theoretische voordelen, inbrandperikelen zoals diverse plasma-eigenaren ervaren zijn bijvoorbeeld haast non-existing. Individuele specificaties zoals contrastwaardes of bijvoorbeeld de lichtopbrengst vertellen echter weinig over hoe een product in totaliteit presteert. Over hoe de som der delen optellen is toch vaak een ietwat meer holistische aanpak vereist. “The proof of the pudding is in the eating”, zoals de Engelsen het zo mooi kunnen verwoorden, met andere woorden: het wordt tijd om de KDL-40X2000 eens nader te gaan bekijken.
