Goed beschouwd doet het er weinig toe dat topstukken uit het “ijzeren repertoire” duizendvoudig door de, in dit geval klassieke, “muziekindustrie” is ingeblikt op lp, cd en dvd. Topstukken van de toonkunst zijn nl. poly-interpretabel; met hun enorme diversiteit aan dynamische orkestrale kleuren, contrasten en nuances, of agogische, temporele mogelijkheden, waar de persoonlijke visies van sterke vertolkers behoorlijk dominant hun stempel op kunnen drukken. Geen nood, als de intenties en de geest van de componist maar overeind blijven.
Een typisch voorbeeld is Beethovens derde symfonie, “Eroica”; ontelbare malen vertolkt en nu weer eens op dvd gezet door ArtHaus,in een reeks “Kent Nagano conducts Classical Masterpieces”.
De Amerikaans-Japanse meesterdirigent is chef-dirigent van het Deutsches Symphonie Orchester Berlin: een van de Berlijnse top-orkesten met een roemrijk verleden als o.a. het voormalige RIAS Symphonie Orchester, een in de Amerikaanse bezettingszone van Berlijn in 1946 geformeerd radio-orkest, waarover beroemdheden als Celibidache en Ferenc Fricsay de scepter zwaaiden.
Toen de Amerikaanse dollar-steun in 1956 op was, werd het orkest verzelfstandigd als “Radio Symphonie Orchester”; Fricsay keerde er, al aangetast door een dodelijke ziekte, terug en heeft tot 1961, twee jaar voor zijn dood, met het orkest indrukwekkende tot de kern van de muziek doordringende vertolkingen verricht, grotendeels gelukkig opgenomen.
Na Lorin Maazel, die het repertoire sterk in eigentijdse richting uitbreidde, nam Riccardo Chailly het chef-schap over en de Italiaan verbredde het repertoire nog meer, met name met soms vergeten werken uit de Laat-romantiek.
Sinds 1993 heet het orkest “Duits Symfonie Orkest Berlijn”, en de huidige chef is dus de Amerikaan Kent Nagano, die Beethovens Eroica op deze dvd met grote “drive” en opvallende dynamische contrasten uit de doeken doet.
Muzikaal is deze dvd van grote klasse; met het beeld ben ik minder content. De dirigent staat constant in een soort schemerdonker terwijl de levendige beeldwisselingen van het orkest in (half)-totalen en close-ups op zich heel trefzeker zijn met die ritmische paralellen van de partituur. De gipsen of marmeren Beethoven-buste midden in het orkest had wat mij betreft, achterwege kunnen blijven als Nagano beter uit de verf was gekomen. Dat gebeurt gelukkig wel in enkele repetitiefragmenten op deze schijf. Nog dit: het naïef gemaakte animatiefilmpje over het ontstaan van de symfonie film voegt in feite niets toe, hooguit voor hen die dit meesterwerk nog niet kennen.
Aanvullende informatie:
“Kent Nagano conducts Classical Masterpieces”: Symphony nr 3 in E flat major.
Op.55 “Eroica”, L.van Beethoven. Deutsches Symphonie Orchester Berlin olv Kent Nagano.
5.1 PCM Stereo
Eng. Fr.Sp.It. Jp.
Duur: 54 min Concert en 54 min documentaire
ArtHaus dvd.
