Een bevoorrechte positie, zo mag je het wel benoemen als je door audiodealer Aelivé wordt uitgenodigd om in hun Experience Center in Woerden als eerste te komen luisteren naar de enige set Linn Klimax Solo 500 eindversterkers in Nederland met een paar nog zeldzame Sonus faber Amati Supreme luidsprekers.

Gekoppeld met een Linn Klimax DSM streaming voorversterker via de nodige Chord Company kabels zal dit ook de opstelling zijn voor een door Aelivé te geven show op vrijdag 12 en zaterdag 13 september, waar u zich overigens wel voor moet aanmelden. Dat zou ik zeker doen. Twijfelt u nog, dan kan dit verslag daar misschien verandering in brengen. Een bijzondere ontmoeting met high-end topklasse apparatuur.

Bij Aelivé

De historie van Aelivé gaat terug tot de vorige eeuw en start echt in 2003. Onder de bezielende leiding van Martijn van Buren blijft het bedrijf jong van geest en actief. Wellicht wordt Aelivé alleen gezien als design en domotica specialist, terwijl audio en met name high end audio diep in de wortels van het bedrijf zit. Getuige een merkenpalet waar menigeen van gaat watertanden. Denk aan Linn, Naim Audio, Sonus faber, YG Acoustics, Piega en meer. En ja, ook domotica en multiroom behoren tot de disciplines waar Aelivé zich in specialiseert.

Een samenwerking is aangegaan met Concerto Audio uit Amsterdam en dat brengt het aantal te bezoeken showrooms op drie. Voor Amsterdam en Woerden moet u even een afspraak maken. De derde vestiging zit in Baarn. In Baarn kun je altijd binnenlopen, daar werkt Aelivé vanuit een meubelwinkel, al is daar niet altijd een medewerker van Aelivé aanwezig. Waag er dus vooraf vooral een belletje aan.

Terug naar de audio, Aelivé heeft in Woerden onlangs een luisterruimte ingericht om in alle rust te kunnen genieten van high end audio opstellingen. Verborgen achter een weg te schuiven boekenkast tref ik een flink oppervlak, deels ingericht als een oud Engels landhuis met leren Chesterfields, een Perzisch tapijt dat rond het begin van de vorige eeuw geknoopt zal zijn en een ouderwetse schemerlamp. Daarvoor staat de opstelling voor de show met Linn, Sonus faber en Chord Company. De sfeer van de ruimte ademt rust uit. Is akoestisch aangepakt, maar op een prettige manier. Je kunt er prima luisteren, zonder moe te worden van de demping, daarom is ook het voeren van een conversatie over audio is geen probleem. Dat in tegenstelling tot veel te overmatig gedempte ruimtes elders bij dealers, die in niets lijken op de akoestiek van uw woonkamer.

Klimax Solo 500

De eerste primeur is een paar Linn Klimax Solo 500 eindversterkers. Mono uitgevoerd, voorzien van de nieuwste techniek van het innovatieve bedrijf uit Schotland – het land waar elke Linn het levenslicht ziet. Verwacht van een Klimax geen grote en imposante kast met een uitstraling als een Harley Davidson, een Solo 500 heeft een heel bescheiden formaat. Dat is deels te danken aan het gebruik van een Utopik voeding, bestaande uit een zeer snelle, schakelende techniek. Maar ook is de behuizing compact omdat Linn een wat zij noemen Hybrid Cooling Matrix gebruiken.

In de Klimax Solo 500 monteert Linn de onderdelen die warmte kwijt moeten op een uit aluminium gefreesde plaat. De bovenzijde van de plaat is voorzien van vinnen, waarlangs lucht als het ware door een labyrint stroomt. Passief, pas als de temperatuur oploopt ook actief via twee ventilatoren. De snelheid van de ventilatoren wordt geregeld met een FPGA die de temperatuurmeting volgt. Vrees niet, het is Linn dus die fans gaat u niet horen.

De Hybrid Cooling Matrix houdt de temperatuur constant, ongeacht of u speelt op fluisterniveau of de luidsprekers van de spikes ranselt. Ook maakt Linn gebruik van een Adaptive Bias Control voor de ingebouwde klasse AB versterkers. De ruststroom wordt aangepast aan de vraag naar vermogen, door het inkomende audiosignaal razendsnel te analyseren en de ruststroom vraag daarop aan te passen. De voorzieningen zijn zeker nodig, een Solo 500 levert 500 Watt aan een 4 Ohm luidspreker en 250 Watt aan een 8 Ohm model. Doet dat bij een vervorming pas meetbaar met vier nullen achter de komma. Om grip te houden op het luidsprekergedrag is de dempingsfactor maar liefst 800. Ingangen zijn er voor RCA en XLR, met voor beide een pass through als u één Solo 500 per kanaal niet genoeg vindt. De luxe behuizing is leverbaar in zilver of zwart.

Aansturing van de Klimax Solo 500 wordt gedaan met een Linn Klimax DSM, zeker één van de beste streamers op dit moment, zo niet dé beste met zijn dubbel uitgevoerde Organik digitaal naar analoog converter.vIn mijn geval gebruik ik de DSM met zijn eigen Linn App en Qobuz als streamingdienst. Op de bekabeling is ook niet bepaald bezuinigd door Aelivé in de high end luisterruimte. Gekozen is voor Chord Company Music luidsprekerkabels en XLR interlinks tussen Klimax DSM en Klimax Solo 500. Achter de set ligt een Chord Powerhouse M6 stekkerblok met daarin een SarumT Power cord naar de wandcontactdoos en een tweede naar de Klimax DSM. Signature power cords worden gebruikt voor de twee monoblokken. In de ethernet verbinding zit een Chord EE1 ethernet ontstoringsfilter.

Amati Supreme

Dan de modellen van Sonus faber, luisterend naar de naam Amati Supreme. Voor de demo is gekozen voor de bronskleurige afwerking met een zeer luxe, zijdezachte glans. Een diepe kleur die je niet elke dag tegenkomt.

Twee uitvoeringen zijn mogelijk, Sabbia Oro en Terra Rossa. Een metaal finish rondom, ook op de baffle. De baffle heeft ook gespannen rubber snaren als frontje, om de drivers een beetje te beschermen. Het grote vloerstaande model biedt plaats aan in totaal vijf drivers, door de woofers deels parallel te zetten is het een vier-en-een-halfweg systeem geworden. Aan de achterzijde van de kast zit een ‘Stealth Ultraflex’ poort over de gehele hoogte. Deze poort zorgt voor ondersteuning van de basweergave, op een manier die toelaat dat de luidspreker vrij dicht bij een achterwand mag staan. Aan de achterzijde vinden we ook de aansluitingen en via bruggen is de weergave enigszins aan te passen aan de ruimte waarin de Amati Supreme komt te staan. Aangezien ik ga luisteren zoals de clientèle vrijdag en zaterdag gaat doen, blijf ik met mijn vingers van de bruggetjes af.

De drivers bestaan uit een 20mm zijden dome tweeter met een wave guide voor de hoogste tonen. Daaronder een 38 mm exemplaar die werkt tot ca 5600 Hz. Een 165 mm dual drive midrange met Neodymium magneet systeem pakt alles tussen 300 en 1800 Hz. Eén woofer gaat tot 300 Hz, de andere zal al afvallen bij 230 Hz. De scheidingen worden geregeld via een fase coherent wisselfilter dat deels te zien is door een plaat aan de bovenzijde van de Amati Supreme. Met 91 dB rendement en een 4 Ohm impedantie vraagt een Amati Supreme om een stevige versterker. Het is geen kleine luidspreker, de maten zijn 1176 x 411 x 512 mm en hij weegt per stuk 62 kilo schoon aan de haak.

Even wat prijzen, waarvan ik hoop dat ik u niet afschrik en u toch gaat luisteren naar alle fraais dat Linn, Sonus faber en Chord u gaan bieden. De Amati Supreme gaat u 78.000 euro per paar kosten, een setje Klimax Solo 500 56.860 euro, de Klimax DSM in deze uitvoering 42.350 euro.

Op de bank

De luisterruimte voldoet aan alle eisen om te bewijzen dat Aelivé zijn klanten serieus neemt. Naar de klant luistert en maakt dat de klant zich gezien voelt. Of het nu gaan om bijvoorbeeld van Linn een Majik, Selekt of Klimax level. De ruimte maakt demo’s op hoogwaardig niveau mogelijk.

Genieten van iets speciaals voor het afspelen van muziek is laagdrempelig bij Aelivé. Dat in de vestiging ook domotica aanwezig is maakt de beleving alleen maar groter. Let maar op, door een simpele druk op een knopje aan de muur sluit de luisterruimte af en kan ik in alle rust beginnen met de eerste tracks van vandaag. Lieberman, Dauvin en Frang komen langs en dan hoor je gelijk dat hier iets bijzonders aan de hand is. Vooral Frang laat een diepe eerste indruk achter met haar razendsnelle vioolspel, een piano staat achter Vilde. Haar viool manifesteert zich helder, zonder scherpte, spat met het grootste gemak van de luidsprekers. Dynamisch, Frang en de anderen krijgen alle ruimte, spelen vol levendigheid in een losgemaakt stereobeeld.

Na deze korte gewenning ga ik aan de slag met klassiek violiste Rachel Podger en het Brecon Baroque ensemble Zij spelen werken van componist Biber, geen Justin Biber al draagt het album de titel ‘Just Biber’. Podger heeft terecht het hoogste woord op haar viool, welke zuiver van klank is en mij overstroomt met details. De muziek van Biber leent zich om met lieflijke klanken naar voren te komen. Maar ook fel uit te kunnen halen, waarmee de set te teisteren is. Het ensemble zorgt voor toegevoegde violen, cello en een steeds duidelijk aanwezig klavecimbel.

De werken zijn barok van de bovenste plank, barok dat vrij in de ruimte staat. De musici worden duidelijk voor de luidsprekers gepositioneerd. Wat vast en zeker helpt is dat de weergevers alle ruimte krijgen voor een juiste opstelling in de akoestisch goed geïsoleerde en dus stille luisterruimte. Het wordt bijna een huisconcert waar Podger zelf bij aanwezig is. Er zit heel veel rust in de weergave, mogelijk omdat de set zelf zo heel stil is, er is niets behalve stilte te horen valt als de muziek even stopt bij het wisselen tussen tracks. Hoe fraai Podger ook speelt, na een aantal tracks wil ik door naar andere instrumenten.

Lage tonen

Contrabas van Lorraine Campet en piano onder de handen van Nathanaël Gouin zijn vastgelegd op hun album ‘Âmes soeurs’. Campet mag een eerste indruk geven over de bereikbare laagweergave van deze Sonus faber Amati Supreme luidsprekers. Piano is even minder belangrijk, dat komt straks nog wel, al is de piano niet weg te denken uit het spel van de twee. De bas wordt gestreken, soms geplukt, dan weer slaat Campet op het instrument. Ik ben wel gevoelig voor lage tonen, in de zin dat het mij al gauw teveel gaat worden.

Wat dit systeem perfect in de hand heeft is de dosering van de contrabas. Uiteraard speelt het instrument nu de hoofdrol, toch op een bescheiden manier die recht doet aan de werkelijkheid. Aanwezig, duidelijk centraal geplaatst, zonder een onnatuurlijke afbakening, vrij en ruim. Waarbij in de opname wel de akoestiek is meegenomen van de ruimte waarin de opname heeft plaatsgevonden, maar daaruit geen galm is te horen.

Tonen sterven dicht bij het instrument uit, niet ergens naar achter weglopend. Dat gaat ook op voor de piano, dicht bij de bas gepositioneerd, een ware eenheid samen.

Solopiano heb ik zo mijn vaste voorkeuren voor, één daarvan is pianiste Khatia Buniatishvili, waarvan ik ditmaal het album ‘Labyrinth’ kies en start met de openingstrack. ‘Deborah’s theme’. Filmmuziek met diepe tonen uit haar vleugel, heel langzaam gespeeld, filmische beelden oproepend. Van heel zacht, haast niet hoorbaar, tot heftig en vermogen eisend van de twee mono eindtrappen van Linn. Die moeiteloos hun energie afstaan aan Sonus faber, die op zijn beurt geen krimp geeft en vol enthousiasme de luisteraar weet te bekoren.

Bij gebrek aan een fysieke vleugel in de luisterruimte, die overigens groot genoeg daarvoor zou zijn, is het lastig om aan te geven dat die precies zo zou klinken. Toch durf ik het vergelijk wel aan te gaan. Zeker als even later ‘Badinerie’ afgespeeld wordt. Ik zit wel heel dicht op het instrument, krijg het idee dat ik er zowat tegenaan leun. Met een volgende track is dat net weer wat anders, ik zit en luister nu op comfortabele afstand. Het realisme is hoog, erg hoog. Dat mag je verwachten, alleen wordt een verwachting lang niet altijd waargemaakt. Bij Aelivé vandaag wel. Het is een bijzondere combinatie die speelt in een prachtige ruimte.

Jazzuurtje

Nik Bärtsch ‘Modul 29_14’ laat vanaf de eerste noten horen dat lage tonen kunnen dreunen zoals op een podium. Wat een gewicht en wat een beheersing. Het vel van de enorme trom die wordt aangeslagen trilt na, waar tegenover juist heldere percussie staat. Na ongeveer twee minuten komt slagwerk dat je in je maag voelt, nog steeds op een gedetailleerde manier die ik verbazingwekkend vind.

Haast vergeet ik te luisteren naar plaatsing in de ruimte van percussie en de andere instrumenten. Hoe vaak ik deze opname ook heb gehoord, nooit eerder op deze wijze. Het zou zomaar kunnen dat Nik als hij aanwezig zou zijn, dit systeem per direct bestelt. Na 5 minuut 30 seconden is er weer een bijzonder moment, de trom roert zich opnieuw, percussie zweeft in de lucht. Het contrast tussen die twee was nooit eerder zo duidelijk, zo helder en krachtig. Plaatsing is geweldig, zelden op deze wijze meegemaakt. Wat een ervaring vandaag, het is dus echt waar, apparatuur wordt alsmaar beter en beter.

Anouar Brahem op oud en Anja Lechner op cello. Met Dave Holland op bas. Toegevoegd zijn percussie en pianoklanken. Het album ‘After the last sky’ is weer zo’n meesterwerkje uit de handen van platenlabel ECM. De oud helder in het midden, bas in de handen van Holland is melodieus met kenmerkende loopjes over de snaren. Steeds duidelijk zonder te overdrijven. Een mooie basis waarop Lechner en Anouar hun muziek naar voren kunnen brengen.

Hoe groot is het contrast met het Oscar Peterson Trio en ‘You look good to me’. Gespeeld op een realistisch niveau zit je haast in een kleine, rokerige jazzclub waar de geur van geturfde whisky zich mengt met die van bier. Lekker ritmisch, Peterson in zijn element, de bas strak rechts en slagwerk links. Opgenomen in 1963, ruim zestig jaar later gespeeld bij Aelivé. Eindelijk, eindelijk beluister ik opnieuw wat ik eind jaren 70 voor elkaar kreeg, het hoorbaar maken van klinknagels in bekkens. Een heel eigen soort van ruisen in bekkens, dat met modern slagwerk niet meer is geëvenaard.

Voor wie twijfelt, destijds zaten er echt klinknagels over de hele rand van sommige bekkens. Opvallend dat de vervorming in de opname veel minder de aandacht vraagt dan op veel andere systemen. Of dat met de eindeloze dynamiek te maken heeft of met de luisterervaring die zo positief is weet ik niet, wel dat vervorming nu nauwelijks stoort. Tot slot van een rondje jazz de helderde en harde klanken van ‘Beat’ gespeeld door het Tingvall Trio. Het is goudeerlijk dit systeem. Tingvall op een ander label, met een andere opnametechniek, het wordt glashelder gemaakt. Eerlijkheid troef! Dat betekent dus ook dat de harde klanken echt hard overkomen. Beetje jammer, te helder opgenomen dit werk van het Scandinavische trio.

Dames aan de beurt

Solveig Slettahjell heeft ooit een album uitgebracht dat ze thuis opnam, piano onder haar eigen handen en met haar stem. ‘Domestic songs’, ik moest er aan denken toen ik het net had over eerlijkheid. Deze opname is erg zuiver, direct en dat is precies de bedoeling. Klein gehouden en intiem. Muziek tussen de schuifdeuren, maar wel van iemand die het vak beheerst en niet net is begonnen. Prachtig hoe Linn, Chord en Sonus faber hiermee omgaan, hoe teder en romantisch ze Solveig zowel kracht meegeven als bescheiden maken. Ze zingt voor zichzelf, zonder toehoorders, zonder schaamte of gemaaktheid.

Hoor je dat allemaal terug? Ja, driewerf ja, dat kun je aanvoelen op een systeem als dit. Het zelfde met Holly Cole en ‘Be careful, it’s my heart’. Dichtbij de luisteraar, dichtbij de microfoon gezongen. In alle eenvoud een boodschap aan haar geliefde. Intens en vol met gevoel. Wat vrolijker en speelser is ‘Life is just a bowl of cherries’, ook een boodschap maar dan aan iedereen die het wil horen. Speel het niet te hard, houdt het bescheiden en luister naar elk woord. De set maakt er geen probleem van, die blijft continue in al zijn schoonheid volledig overeind.

Mannen gezocht?

Wat te denken van Allan Taylor en zijn ‘All is one’, waarop ik een duidelijke aanwezige tweede stem wens te horen. Inzetten met stevige trommels, teveel bas zoals altijd op Stockfish label. Groot en breed, heel anders dan Cole en Slettahjell. Duwend, alsof hij de microfoon wil opeten. En dan de tweede stem, op de achtergrond gezet, op sommige systemen nauwelijks goed hoorbaar. Hier, in de ruimte van Aelivé overduidelijk, dragend, ondersteunend en aanwezig. Taylor is woord voor woord verstaanbaar met zijn diepe stem.

Luister goed en je ontdekt dat zijn gitaar ook echt onder de stem wordt afgebeeld. Andere instrumenten her en der in de ruimte voor mij. Inmiddels gewend aan de Stockfish sound saus is het laag alleen maar fijner geworden. Omdat het niet gaat bonken, speels blijft en voorzien wordt van melodie. De saus hoort er bij. Onderhand is het tijd om af te sluiten, dat doe ik dit keer met Fink en zijn live gespeelde ‘Trouble’s what you’re in’. Rauwe zang, bonken op drum, gitaar helder en snel, bas diep en knorrend. Pas nog elders gehoord, maar dat was toch een paar dikke strepen minder indrukwekkend. Waarbij de set ook minder kostbaar was, toegegeven, en de ruimte niet zo fraai als bij Aelivé in Woerden. Toch een leuk vergelijk en dat maakt een oordeel vormen over deze opstelling eenvoudiger. Een systeem waarvan ik één van de eersten ben, zo niet de eerste, die op zijn gemak een aantal uren mag luisteren. Ik ben vandaag de bofkont!

Samengebalde high-end

Woerden zucht onder een regendek, waar net nog de zon scheen vanuit Italiaanse Sonus faber Amati Supreme weergevers, stap ik met een hoofd vol van beleving de auto weer in. Over twee dingen zijn we het denk ik snel eens, een systeem als wat ik net nog hoorde is niet voor een ieder weggelegd. Daarvoor is het te kostbaar. Wie zich wel gelukkig mag prijzen met Linn Klimax DSM, Linn Klimax Solo 500 en Chord Company is diegene die geen Linn luidsprekers wil, maar graag shopt bij een ander merk zoals bij Sonus faber. Al mag een Linn luidspreker natuurlijk ook gebruikt worden. Hetgeen waartoe ik de gelegenheid kreeg om te beluisteren, hoort bij de top in de high end audio.

Het fijne is dat het geen merken zijn die als een eendagsvlieg naar voren komen, achter Linn en Sonus faber zitten solide bedrijven waarin je met een gerust hart kunt investeren. Elk jaar zie je in de producten dat Linn en Sonus faber, maar ook Chord Company groeien in hun kennis. Gebruik maken van technieken die beschikbaar komen en die toepassen in hun recente modellen. Een Klimax Solo 500 zou een aantal jaren geleden ondenkbaar zijn. Hoewel, met Linn weet je dat nooit. Nieuwe conusmaterialen en doorontwikkeling met isolatiematerialen tillen Sonus faber en Chord Company omhoog.

Het samengebalde high-end niveau maakt mogelijk wat nu te beluisteren is bij Aelivé in Woerden. Ik kan u slechts aanraden: meld u aan via hun website en ga zelf luisteren. Misschien hoor ik wel van u of u eenzelfde euforische beleving heeft gekregen als ik. Veel plezier!

Aelivé in Woerden | vrijdag 12 & 13 september | aanmelden verplicht via www.aelive.nl

Je eigen indrukken opdoen? Dat kan vrijdag 12 & zaterdag 13 september!