Het is inmiddels een hele tijd geleden dat ik een product van NAD in huis had voor de T585 DVD speler arriveerde. Al twee maal eerder kreeg ik een NAD DVD-speler onder handen en beide keren was ik aangenaam verrast. De splinternieuwe T585 wordt door NAD niet specifiek als DVD-speler in de markt gezet maar meer als universele speler. Dat klopt wel aardig als ik kijk naar het lijstje van afspeelformaten. Naast DVD-video speelt de T585 multichannel DVD-A, SACD,CD-V, JPEG, MP3, WMA en natuurlijk de aloude muziek CD(R, RW).
Wanneer ik de doos open komt daar een speler uit te voorschijn in de voor NAD kenmerkerkende kleur die het midden houdt tussen zwart en grijs. Eventueel is de speler ook verkrijgbaar in de meer universele kleur zilvergrijs, zodat combineren met apparatuur van een ander merk probleemloos lukt. Het gewicht valt gezien de pretenties enigszins tegen maar dat zegt natuurlijk helemaal niets over de te leveren prestaties. 
De voorzijde van de speler ziet er opgeruimd uit. Aan de linkerzijde zit alleen de stand-by toets met een led die aangeeft of de speler aan staat of stand-by. Centraal vinden we de lade met daarboven een redelijk grote display. De verlichting van de display is uitgevoerd in blauw en de tekst is dusdanig groot dat die ook op afstand nog enigszins leesbaar is. Rechts van de display en lade zitten alle benodigde bedieningstoetsen. Opvallend ten opzichte van sommige concurrenten zijn de toetsen waarmee het menu bestuurd kan worden en de toets met de tekst: “resolution”. Met deze toets kun je de standaard beeldresolutie van 476 lijnen verhogen tot maximaal 1080i want de in de speler gebruikte Faroudja DCDi chip met progressive scan biedt de mogelijkheid tot upscalen. Met de meegeleverde afstandbediening kunnen uiteraard alle in de speler aanwezige functies bediend worden. Handig hierbij is dat de toetsen een soort glow in the dark hebben waardoor ze in een verduisterde thuisbioscoop redelijk makkelijk te vinden zijn.
De achterzijde van de speler ziet er strak uit ondanks dat hij beschikt over een veelheid aan aansluitmogelijkheden. Naast analoge 5.1 multichannel aansluitingen is er een aparte set uitgangen gereserveerd voor stereoweergave. Aansluiten op een externe DAC of surroundversterker kan via de optische of coaxiale uitgang. Om beeld te transporteren is er een scart aansluiting en natuurlijk de steeds populairder wordende HDMI van Sillicon Image. Essentieel om een speler van dit niveau op een LCD of Plasmascherm aan te sluiten en te genieten van de hoogst mogelijke beeldkwaliteit. Het audiogedeelte van de speler werkt met een 24-bit 192kHz DAC van Burr Brown en DSD Audio DAC’s voor alle kanalen. Om de beloofde hoge beeldkwaliteit te realiseren zorgen een 12-bit 216Mhz DAC van Analog Devices en een tweede 10-bit 27Mhz DAC van Cirrus Logic voor de omzetting van de signalen. Bovendien zijn de DAC’s voor progressive en interlaced signalen gescheiden. Deze opbouw zorgt er voor dat beide signalen elkaar niet beïnvloeden en bovendien kunnen beide signalen tegelijkertijd uitgestuurd worden. Op deze manier is het mogelijk beeld weer te geven in een “2e zone”. Uiteraard is ook voorzien in een RS-232 Control Poort, een IR ingang en een 12V Trigger ingang. Voor meer technische details zoals de ingang over deze speler kun je de site van importeur AND Benelux raadplegen www.andbenelux.com.
Aansluiten
De speler neemt in eerste instantie de plek over van de in gebruik zijnde Cambridge Azur 640C V2 cd-speler om gedurende een aantal dagen op repeat warm te draaien. Voor de verbinding met mijn vM MA240 versterker maak ik gebruik van een Siltech SQ88 G5 MKII Classic interlink. Later zal de speler met een Casablanca S1 scartkabel van Inakustik aan mijn Philips Matchline televisie gekoppeld worden om de beeldkwaliteit te beoordelen. Inakustik LS1002 Black & White luidsprekerkabels zorgen voor de verbinding tussen vM versterkers en PMC DB1+ luidsprekers. De speakers zijn geplaatst op Sound Organisation stands en onder de spikes zitten sinds kort Target Spike Shoes. Deze Shoes zorgen er voor dat de spikes de laminaatvloer niet beschadigen maar hebben daarnaast een extra ontkoppelende functie door een ingebouwde demper.
Om het “beperkte” laag van de PMC speakers aan te vullen wordt gebruik gemaakt van een Klipsch KSW10 subwoofer die met een Sharkwire kabel verbonden is met de vM voorversterker. Verder bestaat de set nog uit een Clearaudio Champion draaitafel voorzien van Shelter 201 element en een vM PHM3 phontrap. Alle gebruikte interlinks zijn van Sharkwire type SSC-L03 en SSC-BMD1. Om de NAD T585 te ontkoppelen van de omgeving wordt gebruikt gemaakt van Master Base plaatjes en het standaard meegeleverde netsnoer wordt vervangen door een Lorad exemplaar van Supra. Een AHP klankmodule in de meterkast zorgt via een aparte stroomgroep voor schone stroom richting de complete set. Om het maximale uit de set te halen wordt gebruik gemaakt van diverse accessoires zoals Vibrapod, Cones en een Gryphon Exorcist demagnetiseerder.
Kijken en luisteren
Omdat de Philips Matchline televisie waarschijnlijk de zwakste schakel in het geheel is wordt de NAD T585 in eerste instantie ingezet als audiospeler. Direct bij de eerste cd die in de speler verdwijnt valt op dat het inlezen erg lang duurt. Nu is het zo dat alle multispelers hier last van hebben maar de T585 maakt het wel erg bont. Uiteraard zal dit tijdens langdurig gebruik best wennen en doet het aan de geluidskwaliteit niets af. Het eerste album dat ik beluister is: “The look of love” van onze eigen Trijntje Oosterhuis. Voor dit album werkte ze samen met songwriter Burt Bacharach en het Metropole orkest. De kwaliteit van dit album is van grote klasse en een verademing ten opzichte van veel hedendaagse popalbums. Luisterend naar de track “Walk on by” is de ietwat in het geluidsbeeld verstopte triangel in het intro uitstekend te volgen. De opgebouwde stage is groot met een prima breedte en diepte plaatsing. De blazers klinken levensecht en hebben precies de juiste bite en power die zo kenmerkend is voor deze instrumenten. Trijntje staat mooi vooraan in het beeld en het begeleidende koor mooi gestaffeld verder naar achter.
In “That’s what friends are for” heeft de gitaar voldoende body en staat Trijntje rotsvast en groot in het midden te zingen. Opvallend hierbij is de plaatsing van de stem in de hoogte wat het echtheidsgehalte nog groter maakt. Er is veel power terwijl ook de rust gehandhaafd blijft. Nergens weet de speler nervositeit in de weergave op te wekken. De weergave is vloeiend zonder doods of sloom te klinken. Het geheel klinkt heel open en transparant. Een CD die al tijden niet meer uit de kast geweest is maar een absolute topper blijft is Eric Clapton’s “Unplugged”. Enige jaren geleden was dit de ultieme demo CD op alle shows en dat zorgde ervoor dat ik het album een tijd niet beluisterd heb. Eenmaal ingelezen kies ik voor de track “Tears in heaven”. Een triest nummer dat Eric schreef naar aanleiding van het overlijden van zijn zoontje. De tranen druipen bijna uit de PMC speakers. Clapton staat in al zijn triestheid in de kamer en sleept mij mee in zijn emotie. Zijn stem kent veel karakter en de T585 geeft het probleemloos door. De opgebouwde stage kent een goede breedte en diepte. Het snarenspel van de diverse gitaren is goed te volgen en kennen allemaal hun eigen plek in het beeld. De gebruikte percussie sneeuwt niet onder in het grote geheel.
