Een jaar nadat de PMC GB1 werd verscheept vanuit Engeland is hij eindelijk aan de beurt voor een recensie. Inmiddels heeft het paar al vele uren gespeeld, alleen nooit bij een recensent. Omdat ik een alleseter ben kwam hij uiteindelijk bij mij terecht waar het noodlot de kop op stak. Een lekkage, met als gevolg dat mijn tweede luisterruimte langere tijd niet beschikbaar was. Gelukkig kwam het allemaal goed, is de speaker nog volop in productie en is de set alleen maar gegroeid door het vele spelen. De reden dat het verslag uiteindelijk toch op dit virtuele papier staat.
De Engelse fabrikant PMC is bekend in het professionele circuit en in luidsprekers voor audio installaties thuis. Dat is op zichzelf redelijk bijzonder. De professionele markt houdt nauwelijks rekening met uiterlijk, de home audio markt vraagt niet om extreme belastbaarheid. Zo zijn er meer verschillen aan te geven. PMC een fanatieke aanhanger van het transmission line principe. Een onterecht verguisde soort behuizing die een slechte naam kreeg vanwege ondoordachte ontwerpen uit het verleden die sloom en donkerbruin waren in de basweergave.
Wat lang onbegrepen bleef was dat een transmission line die goed is gedimensioneerd snel is, evenwichtig laag geeft en vooral heel diep doorloopt naar de laagste tonen. Wie bedenkt dat PMC hofleverancier is bij grote muziekstudio’s over de gehele wereld, daar deels exact dezelfde modellen afzet als voor de huiskamer, snapt zelf wel dat een slome bas en onregelmatig frequentie verloop onacceptabel zouden zijn voor monitoren op professionele basis.
Het idee achter de transmissielijn is om de naar achter afgegeven energie, die de luidsprekerunits produceren, volledig te absorberen in een lange taps toelopende pijp van een kwart golflengte van de resonantiefrequentie. Door te varieren met de demping kun je controle uitoefenen over de frequenties die de transmissielijn verlaten. In de praktijk lopen transmissielijn luidsprekers dieper door in het laag en is dat laag ook veel meer gecontroleerd dan bij basreflex ontwerpen. De pijpconstructie in de kast geeft meteen de nodige stevigheid aan de kast. Een volledige uitleg over transmissielijn ontwerpen vindt u op de PMC website. 
GB1 staat voor Ground Box 1. De GB1 is de kleinste vloerstaander in het programma van PMC. Hij meet 87 x 15,5 x 23,4 cm (hoogte, breedte, diepte). Voor de plint en de spikes moet u nog 3 tot 6 centimeter bij de hoogte optellen. De luidspreker is voorzien van mooie bi-wire aansluitterminals. De transmissielijn in de kast heeft een totale lengte van 2,4 meter. De GB1 heeft een frequentiebereik van 29Hz tot 25kHz. Impedantie is nominaal 8 ohm en de gevoeligheid ligt op 87dB. De kast is gemaakt van het materiaal Medite en is strak afgewerkt. Jammer is dat de achterzijdes van de luidsprekers niet gefineerd zijn, maar gewoon voorzien van een zwarte verflaag. Als de luidsprekers met hun rug naar de muur staan zal dat geen probleem zijn, maar bij vrije plaatsing is het minder fraai. Kasten worden standaard geleverd in zwart, eiken en kersen. Andere fineersoorten zijn op aanvraag leverbaar.
De set
Ik probeer de PMC eerst op een Arcam set met een A90 versterker. Helaas voor de Arcam (of de PMC zo u wilt) speelt dat niet lekker. Weinig pit en een weergave die nauwelijks de aandacht vast kan houden. Zodra ik de kans heb gaat mijn Van Medevoort MA240 met Chord kabels aan de GB1 en dat leeft wel. Als bron een Marantz CD63SE loopwerk met een Musical Fidelity X-Dac V3 d/a converter. Het loopwerk heeft een Trichord klok aan boord, de dac heeft een opgewaardeerde voeding. Ik experimenteer nog wat met Solid Tech IsoClear voeten en schuif met de GB1 naar de beste positie. Uiteindelijk staat de GB1 60 cm van de achterwand, 40 cm van de zijwand. Licht ingedraaid, op zijn eigen pootjes, ongeveer 2 meter uit elkaar en 2,5 meter van de hotspot. Kabels zijn van Chord (interconnect en LS-kabel), netsnoeren en verdeelblok van Supra.
Binnenkomer
Een lekkere binnenkomer is: “Experience the divine” van Bette Midler. Een greatest hits live verzamelalbum waarvan ik tracks als “Miss Otis regrets” en “Boogie Woogie Bugle Boy” draai. Up tempo nummers waar aktie en pit een eerste vereiste voor is. De indruk dat Bette in een zaal staat komt redelijk over. Het weergeven van de emotie die Bette in haar zang legt, gesteund door haar achtergrondkoor, gaat de GB1 goed af. Het laag is stevig aanwezig, niet zozeer in de luisterruimte zelf als wel daarbuiten. De GB1 geeft veel energie zonder daarmee te overdrijven. Op de hotspot is het laag snel en strak. De GB1 is een driftig baasje dat de toon zet. Speelt desgewenst hard en komt dan helemaal los. Met “Boogie Woogie Bugle Boy” hangen de spetters aan de muur.
Een eerste nummer van Bebel Gilberto plaatst haar stem te ver naar achter. Met de bas en percussie juist te ver naar voor. PMC (Professional Monitor Company) doet zijn naam eer aan, het zit hem in de opname en dat hoor je feilloos. Het album kabbelt rustig door met easy listening muziek. In track twee komt de stem Bebel juist op je af. Ze loopt haast verleidelijk voor je heen en weer om je te vangen in haar web van sexy draden. De sfeer voelt bijzonder goed. Ik wen snel aan het geluid van de GB1 en noem hem in stilte een allemansvriend. Ook Christy Baron heeft die sexy gloed opgepikt. De bas op de Chesky opname is te zwaar aangezet en gaat te diep voor de luisterruimte. Maar blijft behoorlijk onder controle. De drums staan luchtig achter in de opnameruimte en sterven mooi langzaam uit. Voor het geld presteert de PMC GB1 met deze softe jazz erg goed. Ik houd er wel van als een vrouw als “vrouw” overkomt waardoor de sfeer van een nachtclub ontstaat. Warm en broeierig.
