Het is mij nog steeds een raadsel, waarom destijds het kortstondige contact tussen Sir Simon Rattle, nu chef der Berliner Philharmoniker, en het Koninklijk Concertgebouworkest, op een faliekante mislukking is uitgelopen, want Rattle is een uiterst minzame en briljante orkestleider met meer charisma dan, pak weg, Jaap van Zweden of wijlen George Szell. Maar goed, zulke interne en met fluidum omgeven interacties tussen orkesten en dirigenten gaan muziekcritici of gewone liefhebbers in de regel als onbegrepen mysteries aan de neus voorbij. 
Dat Rattle het met zijn vorige orkest, the City of Birmingham Symphony Orchestra, niet alleen uitstekend kon vinden, maar dat ensemble bovendien tot een Brits top-orkest van grote faam heeft opgevijzeld, kun je heel goed beluisteren en ook zien in de serie van Arthaus Musik, die een set van 7 dvd’s uitbrengt met uitsluitend meesterwerken van 20ste-eeuwse symfonische muziek, magnifiek verklankt onder leiding van Sir Simon en met name ook op puntige, heldere en met hun zinrijke muzikale voorbeelden geillustreerde fragmenten uit de besproken meesterwerken.
Eerder heb ik de delen 1 en 2 op deze plaats besproken, met als titels resp. "Dancing on a vulcano", en "Rythm". Nu maken we kennis met de sets 3 en 4, getiteld: "Colour" en "Three journeys through dark Landscapes". Goed gekozen poetische titels , want set 3 biedt een rijk geschakeerd orkestraal palet, ontstaan onder invloed vanDebussy ("Jeux" en "Prelude à l’apres midi d’un faune", Strawinksy’s "Vuurvogel", de Vijf Orkeststukken van Schoenberg, Boulez "Notations" en composities van Messiaen, Takemitsu en Ravel.
Opwindende werken, opwindend gespeeld en kernachtig door Rattle getypeerd. Prachtige, ten dele historische film-impressies uit de Carrieres van deze componisten zijn een sterke toegevoegde waarde in deze Doos. Dat geldt m.i. nog meer voor de vierde, waarin Bartoks plattelands- expedities (met Kodaly) op oude film- en wasrol-opnamen herleven met expressief door Willard White en Anne Sofie von Otter gezongen delen uit Bartoks enige opera: " Hertog Blauwbaards Burcht". Verder muziek van o.a. Lutoslawski, en Shostakovitsj, waarbij uiteraard ook beider politieke besognes aan bod komen.
Dit is een educatief zeer waardevolle set dvd’s, waarvan je zou wensen, dat ze vooral in deze ideale combinatie van perfect engels en muzikale vorming, als verplichte leerstof in het voortgezet onderwijs zou worden gebruikt. Betere inleidingen tot moderne orkestmuziek kan ik me niet voorstellen.
