Sir Roger Norrington, de Britse dirigent, is goed beschouwd een nogal eigenzinnige maestro. Hij is omstreden om zijn vaak nogal voortvarende tempi en om het onweerlegbare feit dat klankverfijning en nuanceringen bij veelal vrij forse dynamische contrasten niet primair zijn grootste zorg schijnen te zijn.

Dat hij weet wat hij wil en dat overtuigend aan de orde stelt in de communicatie met zijn musici, wordt duidelijk uit een recent verschenen dvd, waarop Norrington Mozarts 39 ste Symfonie in Es KV 543, de nr 2 van het drietal laatste grote symfonieen, met het Radio Symfonieorkest Stuttgart repeteert en tot klinken brengt in dezelfde paleisachtige zaal, zonder publiek.

De flegmatiek ogende maestro gaat in deze al bijna weer bijna tien jaar oude video-produktie op ongedwongen, no-nonsense humoristische en jongensachtige wijze met de Duitse musici om. Alsof hij hen wil bijbrengen dat klassieke muziek – ook die van Mozart – niet gediend is met streng academische ernst en rigide partituur-getrouwheid.

Als daar geen vitale gedrevenheid en eigenzinnigheid van opvatting tegenover staan, tenminste, want je kunt zeggen van Norrington wat je wilt, hij levert in elk geval "drive", vitaliteit en waar nodig soms ook sentiment, in de goede zin van dat woord.

Waarom zo’n dvd pas tien jaar na de (tv-?) opname in de handel komt tenzij al eerder een videoband is uitgebracht, is de vraag.. In de loop der jaren kunnen opvattingen van een dirigent en de musicologische verworvenheden immers behoorlijk uiteenlopen. Dat lijkt ook met deze symfonie van Mozart het geval. Norrington gaat er vol tegenaan: er zit in die zaal daar in Schwetzingen een honderdkoppige philharmonie te spelen wat absoluut niet strookt met de opvattingen waarmee barok-muziek of de "klassieken" verklankt moeten worden. Maar Sir Roger roept er wel een stoere mengklank in de tutti bij op, waarbij de weke, smeltende klarinetten niet de volle warmte exposeren die je bv bij de eveneens groot bezette Harnoncourt-visie van het KCO kunt aantreffen.

Toch is dit als geheel wel een pakkende, soms meeslepende en hier en daar zelfs verrassende vertolking. Uit het repetitie-deel van deze opname blijkt Norrington een boeiend causeur, soms krachtig mee-neuriend, om precies te laren horen hoe hij het wil hebben.

Aanvullende informatie
"Sir Roger Norrington: W.A.Mozart Symphony nr. 39 in E-flat major, KV 543:
repetitie en uitvoering Stuttgart Radiosinfonieorchester.
Schwetzinger Festspiele 1996.
Subtitles: D.F.Sp. E.
PCM-stereo
SDR/ArtHaus Musik-dvd.
5.1 NTSC.
Duur: 60 min.