REVIEWMuziek

De Keuze van Kroese: review Nine Inch Nails, Tron Ares (soundtrack)

Menno Bonnema | 25 september 2025

Nine Inch Nails componeerde de soundtrack voor de film Tron: Ares. Dat kan niet zomaar een feel-good movie zijn als je uitsluitend op de muziek zou afgaan...

De Keuze van Kroese is een (semi-)wekelijkse rubriek van Menno Bonnema. Op vrijdag bespreken we een nieuw muziekalbum (lp, cd of bluray audio) getipt door (online) platenzaak Kroese – kroese-online.nl.

De vele gezichten van Trent Reznor

And now for something completely new. Want ik ga in deze rubriek voor het eerst een soundtrack bespreken. Misschien dat je nu denkt: dat zal eens tijd worden. En dan geef ik je gelijk helemaal gelijk. Want er verschijnen de mooiste dingen op vinyl of cd, en zelfs blu-ray, als we het over filmmuziek hebben. En ik ben sowieso een liefhebber van dit genre. Een goede soundtrack kan wonderen verrichten bij een film. Of wellicht beter gezegd: kan een goede film nog beter maken. Het klassiek voorbeeld dat ik dan vaak aanhaal is de muziek bij de film Drive van regisseur Nicolas Winding Refn. Hoofdrolspeler Ryan Gosling is de driver van dienst die gangsters moet brengen en halen bij hun inbraken. Zou je deze film zonder geluid bekijken, geloof me, er is niks aan. De soundtrack gemaakt door Cliff Martinez werd destijds genomineerd voor een Oscar.

Nu ligt hier dan de soundtrack van de film Tron: Ares. Waar deze film over gaat? Geen idee, want ik ga nog iets helemaal nieuws doen. Een soundtrack beluistern zonder dat ik naar de film gekeken heb. IK ben benieuwd of ik aan de hand van de muziek kan bedenken wat ik me moet voorstellen over de film. Spoiler allert: totaal geen idee. Maar het leuke en bijzondere van deze cd (in mijn geval, ook op dubbelvinyl verkrijgbaar) is dat je de muziek prima ‘los’ van de film kunt beluisteren. Laat dat maar aan Trent Reznor van Nine Inch Nails over.

Is dit een productie van Trent Reznor of van zijn band Nine Inch Nails. Daar zou misschien enige verwarring over kunnen bestaan, omdat de oprichter en bandleider van Nine Inch Nails – Trent Reznor dus – vaker soundtracks componeert voor films, maar dat dan meestal op persoonlijke titel doet. Bij deze film staat de naam van NIN echter duidelijk op de hoes. Wellicht omdat Reznor ook op maar liefst vier nummers zelf zingt en medebandlid Atticus Ross ook meewerkte. Anyway, filmmuziek is dus niks nieuws voor Reznor. Sterker nog, daar begon de uit Amerika afkomstige songwriter al in 1996 met toe hij de filmmuziek componeerde voor de film Natural Born Killers van Oliver Stone. In 1997 klopte niemand minder dan David Lynch bij Reznor aan voor de muzieklevering voor Lost Highway. Inmiddels heeft Reznor samen met Atticus Ross twee Oscars voor beste filmmuziek in de pocket, voor The Social Network en voor Soul. Kortom, deze twee kunnen wel wat op dit gebied.

Of deze muziek bij deze film erg afwijkt van hetgeen Reznor voor NIN componeert, durf ik niet zo te te stellen. Sowieso varieren de albums van NIN behoorlijk van elkaar. De band heeft als grootste wapenfeit op haar conto staan dat ze het nummer Hurt heeft uitgebracht. Een nummer dat vrij rustig is voor haar doen, maar waarin de rouwheid vooral in de tekst zit. Dat ontdekte ook Johnny Cash die er in zijn nadagen zijn eigen draai aan gaf en daarmee één van zijn grootste hits scoorde. Het nummer had eigenlijk in een film van David Lynch moeten zitten, in de tekst zit een heel levensverhaal verpakt. Ondertussen heb ik toch halverwege de luistersessies stiekem opgezocht met wat voor film we hier te maken hebben. Ah, science fiction. Dat sluit helemaal aan bij mijn verwachting (kan ik nu lekker makkelijk zeggen). De muziek beweegt zich tussen, laat ik het dan toch maar ‘vintage NIN-muziek’ noemen en de wat meer rustige, maar wel steeds elektronische gerichte muziek.

Op de rustige momenten moet ik af en toe aan Ryuichi Sakamoto denken. Bij het stevigere werk is het soms NIN op zijn best, dan kun je weer horen waar Depeche Mode de mosterd vandaan heeft gehaald. In juni gaf de band nog een overdonderend concert in de Ziggo Dome (volgens een aantal mensen het beste dat ze ooit hadden gezien, ik was er helaas weer eens niet bij, zul je altijd zien). Op dit album klinkt die topvorm nog wel door. Erg benieuwd naar de film!

Muziek: 7,5
Klank cd: 8,5
Label: The Null Corporation
Speelduur: 1 uur 6 minuten
Te bestellen bij Kroese-Online






EDITORS' CHOICE