Lord Huron brengt met The Cosmic Selector Vol.1 haar vijfde album uit. Het is wederom een album van hoogstaand niveau. Het is prettig vertoeven onder de muzikale, kosmische sterrenhemel van de Amerikaanse indie folk band.
De Keuze van Kroese is een (semi-)wekelijkse rubriek van Menno Bonnema. Op vrijdag bespreken we een nieuw muziekalbum (lp, cd of bluray audio) getipt door (online) platenzaak Kroese – kroese-online.nl.
Lord Huron
Er is iets raars aan de hand met de muziek van Lord Huron, wat mij betreft. Er gaan soms weken, maanden voorbij dat ik niet naar Lord Huron luister, maar als ik er dan eenmaal weer wel naar luister, ervaar ik een zwaar verslavende werking en kan ik avonden doorgaan met deze Lord. Dat geldt ook weer voor het nieuwe album The Cosmic Selector Vol.1, het vijfde volwaardige album van de Amerikaanse indie folkband uit Los Angeles. Eigenlijk had ik dit album gekozen, omdat ik dacht dat Lord Huron nog steeds een beetje een ondergewaardeerde band is. Maar nu vraag ik me af of dat wel zo is: met gemiddeld meer dan dertig miljoen luisteraars op Spotify, kan er toch echt niet meer van een in de schaduw groeiend muurbloempje gesproken worden.
De in 2012 door zanger en gitarist Ben Schneider opgerichte band bracht aanvankelijk twee albums uit (‘Lonesome Dreams’ en ‘Strange Tails’) die prima waren, maar nog niet een grote luisterschare wisten te bereiken. Dat veranderde in één keer toen Netflix in 2017 de serie ’13 Reasons Why’ ging uitzenden. Dat is nog steeds de twee na best bekeken Netflix serie. In de serie was een song van het album ‘Strange Tails’ opgenomen: ‘The night we met’. De song was aanvankelijk ook als ‘free download’ bij het verschijnen van het album ‘Strange Tails’ uitgebracht, maar dat had weinig teweeggebracht.
Hoe anders werd dat toen ’13 Reasons Why’ wereldwijd een enorme kijkhit werd. En iedereen zich na afloop afvroeg: “Van wie is toch dat liedje ‘The night we met’?” De song is op het moment dat ik op Spotify keek 3.204.373.846 gestreamd. Een duizelingwekkend aantal.
Het daaropvolgende album Vivid Noir profiteerde van die bekendheid en nieuwe roem. Alleen bleek er op het album geen nieuwe ‘The night we met’ te staan, waardoor veel luisteraars gelijk weer afhaakten. Begrijpelijk, maar ook weer niet: Vivid Noir was wel een heel goed album. Maar goed, ‘single-publiek’ en ‘album-luisteraars’ zijn nog steeds twee heel verschillende gemeenschappen. Het volgende album ‘Long Lost’ was eigenlijk weer net zo goed maar deed wederom niet zo heel veel. Daarna bleef het vier jaar stil rondom nieuwe releases.
En nu is er dan ‘The Cosmic Selector Vol.1’. Spoiler alert: je zult wederom geen nummer van het kaliber ‘The night we met’ aantreffen. Maar niet getreurd: Lord Huron heeft wéér een meer dan voortreffelijk album afgeleverd. In Amerika werd het geluid van de band ooit omschreven als ‘een uitgesproken filmische flair, zwaar op stemming en suggestieve beelden’. Mooi gezegd, ik kan me er wel een beetje in vinden. Dat de band vervolgens vaak wordt vergeleken met The Band, Neil Young, My Morning Jacket en zelfs Fleet Foxes, daar kan ik me weer veel minder in vinden. De namen die mij als eerst te binnen schieten zijn Patrick Watson en Gregory Alan Isakov. Dat is dan vooral ook vanwege het verhalende karakter van de songs en de sfeer die veel songs gelijk weten op te roepen.
Opener ‘Looking back’ knalt en hakt er gelijk in. Hoe vaker ik het nummer hoor, hoe meer ik ga denken dat dit nummer eigenlijk wel ‘The night we met’ weet te overtreffen. Het lijkt wel een vervolg. Hoe zanger Ben Schneider je na twee zinnen al helemaal in zijn song weet binnen te trekken. ‘With a little bit of money, l’ll get gone and I won’t be found. With a little luck, I’ll find the place I can stay forever’’. Om te vervolgen met ‘Spent my whole life looking back wondering who I was’. En dan horen we wie de ‘schuldige’ is: ‘Something changed the day you left’.
Iedere song brengt weer een andere sfeer naar boven. De derde song ‘Nothing I Need’ lijkt een niemendalletje, wel Americana op zijn best en de tekst weet dan weer de song ver boven het maaiveld te tillen: ‘I threw away my love on a goddanm road, but I see her face everywhere I go’. De songs zijn stuk voor stuk kleine pareltje uit de kosmische muziekwereld van Lord Huron. ‘Who laughs last’ wil ik hier nog wel een speciale vermelding geven. Dit moet wel een eerbetoon aan David lynch zijn. Een prachtige roadsong, gezongen, voorgelezen door Kristen Stewart. Het is mooi om even mee te mogen rijden in de auto van Lord Huron op een lost highway.
In september komt de band naar Nederland en België om concerten te geven. Ik ben erg benieuwd hoe ze zich live staande weten te houden. Dat zal vast goed komen.
Muziek: 8,5
Klank cd: 8,5
Label: Polydor
Speelduur: 49 minuten
Te bestellen bij Kroese-Online
