SAMENVATTING

Op uitnodiging van high-end importeur ERCT kon ik een bezoek brengen aan hun dealer Audio Tempel in Zwolle, waar ERCT meerdere opstellingen had gemaakt met Ø Audio luidsprekers. Twee modellen staan speelklaar, de Icon 12 en de Verdande, het derde paar staat te wachten om van plaats te wisselen met de Icon 12.

In de grote luisterruimte van Audio Tempel is het goed vertoeven en als je volkomen vrij wordt gelaten op een maandag, als de winkel is gesloten, dan kun je uren van muziek genieten. Uren die nodig zijn om drie paar luidsprekers in twee verschillende systemen te beluisteren. 

ERCT heeft voor het luisteren naar Ø Audio luidsprekers de meeste elektronicamerken uit eigen huis kunnen gebruiken, zoals versterkers van Accustic Arts, kabels van Audiomica Laboratory en een streamer/dac van Eversolo. Voor de Verdande is een streamer+wordclock+dac combinatie van Ideon neergezet en ik ontdek netfilters van Powergrip Audio. Maar de hoofdrol vandaag speelt het drietal Ø Audio luidsprekers afkomstig uit Noorwegen. Twee tweeweg modellen met een hoorn voor hoge/middentonen, één drieweg model met een meer conventionele opstelling van laag-midden-hoog. Het wordt tijd om de modellen eens wat nader te gaan bekijken en vooral om ernaar te gaan luisteren.

Ø Audio Icon 12 

De met regelmaat terugkerende lezer van hifi.nl zal het opgevallen zijn dat de Icon al eens eerder is besproken. Ø Audio heeft echter niet stilgezeten en heeft in de huidige versie van de Icon, de Icon 12, een aantal wijzingen doorgevoerd. Gebleven is het opvallende uiterlijk met asymmetrische opbouw van de behuizing. Geen parallelle wanden betekent minder resonanties en minder staande golven in de kast. Nieuw is de vorm van de hoorn met een aangepast afstraalgedrag. De chique benaming van de afstraling van een dergelijke hoorn is: Quad Vertex Sound Field – Constant Directivity. In de hoorn vindt een SEAS-compressiedriver een plekje, gemaakt op specificatie van Ø Audio met een geweven carbon dome. Door het op de juiste manier weven van Carbon kan Ø Audio voorkomen dat er staande golven ontstaan. Op deze weefmethode heeft Ø Audio een patent verkregen. De woofer met zijn grote, gecoate papierconus heeft een stofkap gekregen van carbon. De conus is licht en door de coating zeer stijf gemaakt.

Ook de woofers van alle Ø Audio-modellen zijn tegenwoordig voortgekomen uit een samenwerking met SEAS, eveneens een Noors bedrijf. Drivers kennen ruim gedimensioneerde magneten voor een betere controle. De woofer ziet als belasting een basreflex met poorten aan de zijkant van de luidsprekerkast. De lage tonen zijn enigszins te tunen door de reflexpoorten ten opzichte van elkaar naar binnen of naar buiten te plaatsen. De afmetingen van een huidige Icon 12 zijn ten opzichte van de oude Icon iets toegenomen tot 111x37x51cm (HxBxD), daarin zijn niet meegeteld de outriggers die elke Ø Audio luidspreker extra stabiliteit geven. Voor zover je een luidspreker van 55 kilo omver kunt lopen.

Met een rendement van 92dB en een impedantie van 8 Ohm mag je een kleine buizenversterker gaan gebruiken. Al zal niemand verbieden een krachtig transistor model toe te passen als een Accustic Arts geïntegreerde Power III met een uitgangsvermogen van 2 x 230 Watt aan 8 Ohm. Streamer is een Eversolo DMP-A10, de netspanning wordt gefilterd met een Powergrip YG-3, alle kabels zijn gefabriceerd door Audiomica.

Ø Audio Verdande 

De Verdande is de grote broer van een Icon 12, met eenzelfde soort drivers. Eenzelfde hoorn met compressie driver verzorgt de hoge en deels de middentonen. De woofer is een slag groter en heeft een diameter van 38 centimeter (=15 inch). Daarmee is het een tweewegsysteem en dus kan het wisselfilter relatief simpel gehouden worden. Van de oude Ø Audio Icon weten we al dat in het wisselfilter Jantzen en Duelund onderdelen gebruikt worden. De Verdande is bijna tweemaal zo zwaar als een Icon 12 en weegt maar liefst 100 kilo. De maten zijn 115x50x59cm.

Ook van de Verdande is de impedantie 8 Ohm, het rendement gaat naar 94dB. Het rendement weerhield ERCT er niet van om een Accustic Arts Preamp V met een AMP VI aan te sluiten, de eindtrap met een uitgangs-vermogen van 2 x 950 Watt aan 8 Ohm. De digitale bron wordt gevormd door een Ideon Absolute Stream Meta Edition, met een Absolute DAC Meta Edition en een Absolute Time wordclock. Kortom hier staat een topsysteem klaar om te spelen. Een optelsommetje voor alleen de elektronica geeft een bedrag dat de €160.000 overschrijdt.

Ø Audio Frigg 02 

De Frigg 02 slaat een nieuwe weg in voor Ø Audio. Een drieweg vloerstaand model bedoeld voor wat kleinere ruimtes waar een Verdande of een Icon 12 te veel van het goede kan zijn. De tweeter lijkt heel erg op de tweeters in de andere modellen, het is ditmaal geen compressie driver met een hoorn, maar “gewoon� een dome tweeter. Met de gepatenteerde dome van carbon weefsel. De 180mm middentoon driver is een SEAS met een gecoate papierconus. Gekoppeld aan een 26mm titanium spreekspoeldrager en kent een geïnverteerde surround.

Het zal niemand verbazen dat de woofer een vergrote middentoon driver is met een diameter van 220mm. Dus ook een grotere spreekspoeldrager, ditmaal van 52mm. Het wisselfilter is van een lage orde, welke afval geeft Ø Audio niet op, het zal 6 of maximaal 12dB per octaaf zijn.

Ook de Frigg 02 heeft schuine wanden gekregen en outriggers aan de onderzijde. De outriggers houden de basreflex poort vrij die aan de onderzijde is aangebracht. Met een maat van 98,5x21x34cm en een gewicht van 30 kilo mag je inderdaad spreken van een huiskamervriendelijk model luidspreker. Het rendement van de Frigg 02 haalt 90dB, de impedantie is nominaal 8 Ohm met een minimum van 3,8 Ohm. De Frigg is gekoppeld aan de eerder ingezette Accustic Arts Power III met als streamer een Eversolo DMP-A10.

Accustic Arts 

Hoewel de gebruikte versterkers van Accustic Arts eigenlijk buiten de opzet van de review vallen van Ø Audio luidsprekers zijn zij bijzonder genoeg om toch even te vermelden. Accustic Arts is een Duitse fabrikant van versterkers tot cd-spelers, die voor zover ik mij herinner nooit eerder een vertegenwoordiging had in Nederland. Wel altijd te vinden was op shows in Duitsland zoals de High End Show München. Er zijn twee series te onderscheiden, de Top-Serie waar de Power III geïntegreerde versterker onder valt. Daarin is onder meer een DAC en een optionele phono ingang te vinden. De versterker kent XLR- en RCA-ingangen, heeft een ruim uitgangsvermogen en kan aan 2 Ohm luidsprekers ruim 500 Watt per kanaal leveren. Luxe uitgevoerd met een volledig metalen behuizing, aluminium frontpaneel en verchroomde messing knoppen.

De twee gebruikte componenten uit de Reference- Series zijn een Preamp V en een AMP VI eindversterker. Wie een Top-Serie al bijzonder vond, gaat met de Reference-Series zich helemaal vergapen. Meer van alles, meer ingangen, meer uitgangen, meer voeding, volledig gebalanceerd opgebouwd, digitaal gestuurde volumeregeling en een topklasse afwerking. De AMP VI is een beest om te zien. Met een buitenmaat van 328x530x545mm en een gewicht van 82 kilo kun je hem beter op de grond zetten dan op een rek. Aan 2 Ohm levert een AMP VI niet minder dan 1600 Watt per kanaal, daarmee stuur je elke te bedenken luidspreker aan. De versterker is volledig dual mono opgebouwd, dat gaat zelfs zo ver dat elk kanaal zijn eigen netspanning entrée heeft.

Accustic Arts heeft vanaf het allereerste begin in 1997 een wereldwijde afzetmarkt veroverd, is vooral sterk vertegenwoordigd in het Verre Oosten, Midden-Oosten, de VS en Canada. Uiteraard is de thuismarkt belangrijk en niet te vergeten het Verenigd Koninkrijk. Misschien vinden wij nuchtere Nederlanders het uiterlijk over de top, jammer want onder de kappen schuilt hoogwaardige elektronica, het zijn echt met de hand gebouwd high end producten die onze aandacht verdienen.

Inkomen met de Icon 12 

Eerst maar eens beginnen met wat voor mij bekend werk om te wennen aan de ruimte, de akoestiek en het neergezette systeem. Terje Isungset met ‘Fading sun’, Lori Liebermann met haar album ‘The girl and the cat’. Streaming geschiedt vanaf Qobuz gaat via Roon naar de Eversolo. Het eerste dat in mijn intro’s opvalt met de Icon 12, is het fundament dat ze neer weten te leggen, de diepgang in de lage tonen. Uiteraard hoor je dat gelijk met Terje, maar ook Lori profiteert daarvan door de weergave groot te maken en prettig om aan te horen. Het is even wennen dat de weergave donkerder is dan in mijn eigen ruimtes thuis, waar ik de bas eerder wat afrem om problemen te voorkomen.

Hier in de grote luisterruimte van Audio Tempel mag het laag losgaan zolang het beheerst blijft. Het tweede punt dat gelijk te horen is, is het vrijlaten van de muziek van de weergevers, niet altijd even gemakkelijk met grote systemen. De Ø Audio Icon 12 doet dat voorbeeldig, vooral als je de moeite neemt om de hotspot te vinden. Dan gaat de stem omhoog in plaatsing, zitten instrumenten eronder, behalve een viool die naast de stem komt. De spreiding is natuurlijk en gemakkelijk, stressvrij, aangenaam, doorspekt met details, dragend op het geschapen fundament. Even wennen kan nooit kwaad, dan en daarmee kruipt een Icon 12 steeds verder onder je huid.

Een favoriet uit mijn collectie, Jim Tomlinson met zijn album ‘The lyric’ mag niet ontbreken. Basdrum en geplukte bas zijn niet te missen met een Icon 12. Daarbij volgt slagwerk op bekkens en trom dat snel is, net als de het werk van de toetsenist, op zijn piano laat hij zich gelden. Met uiteraard in de hoofdrol de tenorsax van Tomlinson zelf. Het geheel lekker ritmisch en open, intiem genoeg voor een jazzclub of een kleine zaal. Als in een volgende track Tomlinsons vrouw invalt, Stacey Kent, dan versterkt zij het jazzclub idee, al is de weergave zuiverder dan live bereikbaar is. Wel net zo levendig en overtuigend, gelukkig is de vervorming die menig PA-systeem in zich heeft hier afwezig. Soepel en glad laat ik de muziek over mij heen komen.

Zachtjes meebewegend op de tonen. Telkens verrast door piano die helder opduikt, tegelijk genietend van sissende bekkens en vooral van de natuurlijkheid in de stem van Kent. Luisteren is aantrekkelijk genoeg om van Stacey Kent de track ‘Dreamsville’ van het gelijknamige album te spelen. Muziek voor de late uurtjes, die denken we er maar gewoon bij op maandagochtend in Zwolle. Onmiskenbaar realistisch is het gitaarspel aan het begin, fluitspel dat wordt toegevoegd is zacht en aangenaam, de stem van Kent warm en dichtbij. Niet in de zin van naar voren komen en in het gezicht drukken, dichtbij in de zin van intiem en echt. Een Icon 12 lijkt je te willen omarmen, te knuffelen en tevreden te stellen. Het is veel meer muziek dan luisteren naar een hifi systeem. Precies wat je graag wil bereiken.

ECM label 

Geweldig fraaie composities zijn te vinden op het album ‘Compass’ van Susanne Abbuehl. De dame kan zingen, maar nóg veel meer let ik op de instrumenten die bespeeld worden. Zoals klarinet klanken van Christof May welke zich mengen met piano en slagwerk. Het album lijkt gemaakt te zijn voor een Icon 12. Het ECM-label staat vaak borg voor een goede opnamekwaliteit, producer Manfred Eicher zet met Susanne zijn beste beentje voor. Het is een schilderij aan klanken dat voor mijn ogen van kleur wordt voorzien.

Op een volgende track spelen twee klarinetten samen, of duelleren zo u wilt. Klanken die zich volkomen vrij weten te maken, die zweven op de juiste hoogte, zich mengen of juist van elkaar los weten te maken. Een beetje in het verlengde van Abbuehl zit het album ‘Melos’ met daarop spelend Anja Lechner, Vassilis Tsabropoulos en U.T. Gandhi. Cello, piano en slagwerk. Levendiger dan Susanne en de cello van Lechner is perfect opgenomen. Het hoeft niet luid te spelen om 100% te blijven boeien. Gas geven met het volume is geen enkel probleem, het hoge rendement van een Icon 12 speelt daarbij een positieve rol.

Laten we eens een heel stuk wilder gaan spelen, Pink Floyd met ‘Welcome to the machine’. Groot en breed, impactvol door het ver naar onderen doorlopende laag, veel ruimte informatie in drie dimensies, doorgaande naar de zijkanten tot in een halve boog. Spannend vanwege de opduikende geluiden die Pink Floyd heeft vastgelegd in de opname. Wil je dat stereobeeld nog veel groter hebben, dan is ‘Dark side of the moon’ zeer geschikt. Dat alles begint met de druk van de lage tonen, de hartslag die in het hele album te vinden is. Volume omhoog bij ‘On the run’, mijn jeugd begin ik te herbeleven. En terwijl de luisterruimte van Audio Tempel best hoog is, vult het stereobeeld de ruimte tot aan het plafond. Ruim in de breedte en met genoeg diepte. Zo heeft Pink Floyd het voor ogen gehad in de studio stel ik mij voor. Waar de linkerzijde begrensd is door een zijmuur, lopen geluiden naar rechts weg in de ruimte waar de nodige meters vrij zijn. Terwijl de klokken van ‘Time’ tikken en slaan ga ik zoeken naar iets anders dat fraai mag spelen. ‘One of these days’ op het album ‘Meddle’ is met de bastonen van een Icon 12 niet te versmaden. Qua muziek veel minder interessant dan bijvoorbeeld ‘Echoes’ dat met een speelduur van 23 minuten leuk is voor thuis, maar nu te lang gaat duren. Van één ding ben ik inmiddels overtuigd, op een Ø Audio kun je alles van pop tot jazz loslaten.

Stapje groter gaan 

Wat thuis nooit lukt, maar hier wel, is overstappen naar een ander systeem. Een setup met Ideon Absolute streaming, wordclock en dac, Accustic Arts voor- en eindversterker en Ø Audio Verdande luidsprekers. Lou Reed met ‘Walk on the wild side’ mag beginnen. Een snelle eerste indruk: klanksignatuur is duidelijk Ø Audio, diepte is meer aanwezig, de luidsprekers staan ook verder van de achterwand en meer los van de zijwanden.

Dat geeft een mooi stereobeeld dat net als met een Icon 12 loskomt van de weergevers. Dat maakt ook dat de lage tonen zich iets meer terugtrekken. Niet in diepte, ze gaan nog een stap dieper naar onderen, maar in intensiteit of zo u wilt druk. Als ik van Jim Tomlinson een track speel met Stacey aan zijn zijde, titel is ‘Jardin D’hiver’, dan is haar stem nog net wat fijner, is de saxofoon nog losser in de ruimte en weet de zacht aangeslagen percussie nog een stapje beter naar voren te komen. Het lekkere uptempo ‘Something happens to me’ zet je terug in de jazzclub waar ik het eerder over had. Met meer impact en je kunt volstaan met minder voorstellingsvermogen. De Verdande transformeert je als een beam uit Star Trek van fysieke ruimte naar virtuele ruimte. Van Zwolle naar een club in Parijs waar Kent staat te swingen. Wat een gemak brengt deze opstelling mee, wat een prachtig beeld dat hoogte volledig weet te benutten en niet klein of bekropen speelt. Dat ‘What a wonderful world’ automatisch als volgende track wordt gekozen door Roon software is zeer passend. Laat mij hier maar zitten, ver weg van de buitenwereld in mijn eigen muziek cocon.

Omdat ik graag klassieke muziek speel nodig ik het Trio Sõra uit om van Brahms wat pianotrio’s te spelen. Piano, cello en viool. Vrij toegankelijke muziek waar ik graag naar luister. Op een bescheiden manier gebracht door de Ø Audio luidsprekers. Geen overdreven weergave die je mogelijk verwacht gezien de afmeting van de luidsprekers. Maar luister vooral geconcentreerd en dan kom je er al snel achter dat de vleugel de ruimte heeft, de cello kan zoeven en de viool in de lucht hangt. Zeker als het volume wat omhooggaat, dan benut je alle kracht van zowel de luidspreker als de gebruikte versterker.

Daarmee wordt een vleugel echt net zo indrukwekkend als in werkelijkheid. Zoals ik vaak aanhaal in reviews, wie groot wil weergeven en de kracht wil evenaren van een groot instrument, die heeft een grote weergever nodig. Een illusie wekken kan met een kleine monitor, edoch het blijft het een illusie en nu met een Verdande verandert de illusie in een beleving zoals je die live meemaakt. Op andere momenten is de Verdande juist heel subtiel. De dynamiek op het album vergt namelijk nogal wat van de weergever. Af en toe is viool heel klein, cello heel zacht, toetsen worden nauwelijks beroerd. Gelukkig is de straat bijna autovrij, want ik zak in volume tot een ondergrens.

Hoe zacht de muziek was die ik speelde blijkt wel als ik Terje Isungset nog eens stream. Dat komt dan hard binnen, met diepe dreunen in het laag. Heldere klanken als hij muziek maakt op ijspegels, een zoete stem daarboven uit. Heel ruimtelijk en groot, vult met gemak de grote luisterruimte, terwijl het zoete zangstemmetje bescheiden en tegelijk onmiskenbaar aanwezig is. Deze muziek valt onder de noemer jazz, staat mijlenver af van jazzpianist Oscar Peterson. Van hem speel ik ‘You look good to me’, waarmee een Verdande bewijst dat hij van alle markten thuis is. Lekker, ritmisch, de werkelijkheid dicht benaderend. Bas met lopende melodielijnen, slagwerk duidelijk en het spel van Peterson precies zoals ik dat verwacht bij een goed c.q. topsysteem. Stukken moderner is het Bebe Soren Trio met de titeltrack van het album ‘A song for you’. Piano veel helderder dan met Peterson, meer dynamiek, meer ruimte en geen stereobeeld dat links, midden, rechts is, maar op een natuurlijke manier wordt uitgespreid. Heerlijk snel, vloeiend, veel rust en stilte op de achtergrond. Het klinkt misschien gek, naarmate ik meer en meer muziek speel ga ik de Ø Audio luidsprekers steeds verder waarderen. Vooral omdat ze zo gemakkelijk spelen en niet gaan vermoeien. De hoeveelheid energie in de lage tonen zou misschien een dingetje zijn, daarbij denkend aan mijn eigen luisterruimte. Tegelijk bedenk ik dat deze grote jongens daar niet eens passen qua formaat. De Icon 12 is een betere oplossing of misschien de Frigg 02 waarnaar ik nu ga overstappen.

Zonder hoorn kan het ook 

Op de Frigg 02 speel ik lekker door met Bebe Soren, om te ontdekken dat het grote van een Verdande plaats heeft gemaakt voor een veel bescheidener weergave. Met behoud van familietrekjes. Het ontbreken van een hoorn en het inzetten van een middentoon driver zorgt ervoor dat de weergave een andere spreiding kent. Nog altijd weet Ø Audio de weergever uit het stereobeeld te halen, blijft muziek op een keurige afstand en is er de rust die zo belangrijk is. Maar het is niet langer een stereobeeld dat tot aan het plafond reikt of meters breed is. Niet met deze muziek. Zijn de twee andere systemen duidelijk bezig met de oren hevig te masseren, een Frigg 02 doet het rustiger aan, brengt de muziek op een meer kabbelende manier.

Lastig te omschrijven, want sloom is de weergever zeker niet. Als mooi voorbeeld kan gelden de zomer uit de ‘Vier jaargetijden’ van Vivaldi, uitgevoerd door onze eigen Janine Jansen. Muziek wordt gedragen, is zachtmoedig van aard. Teder en detailrijk, een Frigg 02 volgt met het grootste gemak de dynamiek. Smeedt een eenheid tussen de spelers en maakt dat Jansen eerder onderdeel is van het orkest dan de soliste. Terwijl andere systemen soms moeite hebben om Jansen samen te laten spelen met het orkest, haar te ver vrijmaken. Homogeen is een passend woord.

Vergis u niet, Jansen is nog steeds de ster van de show. Met een wondermooi spelende viool die veel detail vrijgeeft, nooit krast of scherp is. Iets waarop ik overigens geen van de drie Ø Audio weergevers mocht betrappen. Zelfs de zachtst gespeelde tonen blijven de klank vasthouden, zakken niet weg in een vage weergave, blijven fier overeind. Heerlijk, want Jansen heeft dat nodig. Om daarna een podium te scheppen met het hele orkest dat met volle kracht een zomerstorm uitbeeldt.

Bas is er nog steeds, zo merk ik op met Carolin No en haar ‘Still waters run deep’ van het album ‘Favorite sin’. Bas is gortdroog, stuitert de ruimte rond, strak en in zo’n proportie dat Carolin nog altijd fier op de voorgrond staat. Waar ik de Icon 12 en/of de Verdande graag de ruimte gaf met de volumeregelaar, beperk ik mij met de Frigg 02 wat meer, wie heel luid wil is met de hoorns beter uit. Singer/songwriter mag wel weer wat harder, Allan Taylor met ‘Beat Hotel’ is ondanks de hoeveelheid laag die het platenlabel in de stream verstopt een heerlijke track om af te spelen. Omdat de oren inmiddels gaan tuiten na uren en uren muziek spelen zoek ik een afsluiting die in de herinnering blijft.

Het wordt Anja Lechner met pianist François Couturier die samen muziek spelen van componist Gurdjieff, gebracht op een manier die je stil doet wegzinken in een stoel, over je heen glijdt en bezit neemt van alle gedachten. Geef de Frigg 02 een goed opgenomen album en het resultaat zal verbazen. Ineens is de hoeveelheid laag passender dan ooit. Is de klank nog zuiverder dan eerder al het geval was, is detaillering niet langer opvallend maar behorend tot de weergave. Er is gemak, rust, natuurlijkheid. Het is genieten, zodanig dat afscheid nemen lastiger wordt gemaakt dan gedacht.

Met dank en genoten 

ERCT heeft een aantal merken in het pakket die je met een gerust hart tot de top mag rekenen. In het brede pakket zitten componenten die de importeur zelf aanspreken. Met Ø Audio was de trigger bijvoorbeeld het kunnen kiezen voor een hoornluidspreker, die wel alle goede eigenschappen van een hoorn in zich draagt, maar niet werkt als een gerichte toeter met schreeuwende weergave. Dynamiek biedt, een vloeiende weergave, zich natuurlijk gedraagt en lang luisterplezier geeft. Ø Audio was daarmee binnen gefietst. Met behoudt van veel van de eigenschappen van een Verdande en een Icon 12 weet de Frigg 02 zich binnen de familie te wringen. Denk daarbij aan eigenschappen als een dragend en diep naar onderen doorlopend laag, het vrijmaken van muziek van de weergever zelf en de detailrijke weergave die meer de muziek naar voren haalt dan de techniek.

Eversolo, Audiomica en Accustic Arts zijn ondersteunende factoren om te komen tot het totaalresultaat. De hier aanwezige Powergrip netfilters en Ideon streaming apparatuur is met plezier ingezet om setups af te maken. Dat ik zo vrij en ongestoord kon genieten is te danken aan de mensen van Audio Tempel, dank voor alle vrijheid.

Aan het einde van de dag kan ik niet anders dan constateren dat Ø Audio de Icon 12 echt heeft weten op te waarderen en dat de Verdande en Frigg 02 welkome aanvullingen zijn. Met Ø Audio hoeft u zich niet te beperken tot aansturing door Accustic Arts elektronica, van een vorige keer weet ik nog dat meer merken passend zijn. Maar ziet u brood in het Duitse merk dat met trots is binnengehaald, dan maakt u een gedegen keuze.

Ø Audio
Frigg 02 | 13.400 euro per paar
Icon 12 | 20.000 euro per paar
Verdande | 35.000 euro per paar

Accustic Arts 
Power III incl. dac en phono MM/MC | 17.100 euro
Preamp V | 28.900 euro
AMP VI | 55.900 euro 

Importeur: www.erct.nl