Een blues variant waarvan de wortels gezocht moeten worden in het Amerikaanse Chicago. De laatste opname waarop de groep nog pure blues te horen brengt is deze recent door het nieuwe Britse audiofiele label Pure Pleasure Records op 180 gram vinyl uitgebrachte "Blues Jam At Chess". Het gaat daarbij om de heruitgave van de in Engeland door producers Mike Vernon en Marshall Chess oorspronkelijk in een uitklaphoes uitgebrachte dubbel LP waarop 22 songs staan die allen opgenomen zijn op 4 januari 1969 in de Chess Ter-Mar Studios in Chicago. Volume One bevat twaalf nummers en Volume Two tien. Het bijzondere van deze opname is dat er naast de leden van Fleetwood Mac een aantal groten uit de blues acte de presence geven. Het resultaat kan zonder twijfel gezien worden als één van de fraaiste blues opnamen van de laatste decennia. Volume One begint op kant één met twee nummers waarin Fleetwood Mac - in de personen van Peter Green ( vocal, guitar), Danny Kirwan (guitar), John McVie (bass) en Mick Fleetwood (drums) - de spits afbijt en meteen de toon zet waarbij Peter Green van meet af de sterrol vervult. In "South Indiana" (take 1 en 2) verschijnt de eerste gast ten tonele in de vorm van Walter `Shakey` Horton op harmonica. Deze samenstelling blijft in "Last Night" ongewijzigd waarna in het laatste nummer van kant één, "Red Hot Jam", de bassist Willie Dixon en de gitaristen Buddy Guy - wiens naam ten tijde van de opname niet genoemd mag worden en derhalve als `guitar buddy` op de hoes verschijnt - en Honey Boy Edwards toegevoegd worden. Op kant twee komt dan voor het eerst Jeremy Spencer aan bod; zowel vocaal als spelend op zijn slide guitar. Op deze plaat is overigens voor het eerst merkbaar dat met het toenemen van het aandeel van Danny Kirwan in het geluid van Fleetwood Mac, Jeremy Spencer naar de achtergrond verschuift. In het eerste nummer "I`m Worried" is voor het eerst Peter Green niet te horen. In plaats daarvan klinkt de tenor saxofoon van J. T. Brown, de man die jarenlang gewerkt heeft met Jeremy Spencer`s grote voorbeeld Elmore James. Op deze kant is ook het fameuze pianospel van de grote Otis Spann te bewonderen terwijl de plaats achter het drumstel ingenomen wordt door S. P. Leary. Op Volume Two is Danny Kirwan in de eerste drie songs niet alleen op gitaar maar ook vocaal te horen terwijl de stem van Otis Spann klinkt in de langzame blues "Someday Soon Baby" en het daarop volgende "Hungry Country Girl". Het ene na het andere nummer zorgt voor puur luistergenot en dat wordt zelfs niet verstoord door schoonheidsfoutjes zoals de misschien niet helemaal optimaal gestemde bas van Willie Dixon in het openingsnummer van kant twee; "Black Jack Blues".
De klankmatig mooie opname, die door mastering engineer Ray Staff bij Alchemy met een grote mate van respect en vakmanschap behandeld is, weet een hoog `live` gehalte op de luisteraar over te dragen waardoor het gevoel ontstaat daadwerkelijk bij de opname aanwezig te zijn. Voeg daarbij het hoge artistieke niveau en het zal duidelijk zijn dat de door Pallas perfect geperste schijf voor echte ‘Britse blues’ fanaten een echte `must have` is.
Aanvullende informatie
Format: 180 gram virgin vinyl, Blue Horizon Cat. No: 7-66227
Label: Pure Pleasure Records Limited
156 B Waldegrave Road
Teddington
Middx, TW11 8NA
United Kingdom
