Dear Life: aan het eind van januari kunnen we eindelijk aftrappen met een release van dit jaar. Singer-songwriter David Gray legt de lat daarbij gelijk hoog.
De Keuze van Kroese is een (semi-)wekelijkse rubriek van Menno Bonnema. Op vrijdag bespreken we een nieuw muziekalbum (lp, cd of bluray audio) getipt door (online) platenzaak Kroese – kroese-online.nl.
David Gray
Hoeveel mensen kennen de Engelse singer-songwriter David Gray eigenlijk (nog)? Ik ging er namelijk van uit dat de betreffende artiest zijn sporen wel had verdiend, maar rondvraag in eigen kring leverde teleurstellende resultaten op en op de vraag of iemand belangstelling had voor concerttickets was de respons ronduit lauw. Oké, tijd voor een kleine opfriscursus dan wel wake-up call, hoe je het maar wil noemen: David Gray bracht in 1993 een album uit met de titel White Ladder. Het is in Ierland nog steeds het bestverkochte album allertijden. Wat? Geen Cranberries, geen Clannad, geen U2? Nee muziekliefhebbers, het is het meesterwerk White Ladder van maestro David Gray. Dus, mocht je dat album nog niet kennen, zet die dan ook gelijk maar even op de nog-te-ontdekken lijst.
Uitgerekend na drie weken van mistig, grijs weer in het nieuwe jaar durven we het hier aan om met David Gray aan te komen zetten – hoe toepasselijk. Maar de muziek van Gray is allesbehalve ‘kleurloos’, integendeel.
Gray brengt met Dear Life alweer zijn dertiende album uit. Het is namelijk 32 jaar geleden dat de uit het Engelse plaatsje Sale afkomstige Gray debuteerde. Zijn eerste drie albums brachten weinig tot niets teweeg. De muzikant twijfelde hevig aan zichzelf en het vervolg van zijn muzikale carrière. Moest hij wel doorgaan? Hij besloot bij zijn vierde album alles op alles te zetten en zijn hele ziel en zaligheid in het nieuwe album te leggen.
White Ladder werd de naam van dat album... Uitgebracht onder eigen beheer, in 1998. Afhankelijk deed het overigens ook niks. Ruim anderhalf jaar later werd het opnieuw uitgebracht, dit keer via het label van de bekende Dave Matthews (ATO). Toen veranderde alles voor Gray. Het album bleef maar liefst 175 weken in de Engelse albumlijsten. In Ierland is het dus het bestverkochte album allertijden met 300.000 (!) exemplaren. Het album is alleen al uniek omdat er wel drie evergreens op staan: Babylon, This Years Love en Sail Away. Het zijn stuk voor stuk liedjes die, als je ze een paar keer gehoord hebt, niet meer uit je hoofd weg willen gaan. Welke artiest krijgt het voor elkaar drie classics te schrijven en dan ook nog op één album? Het blijft een bijzonder verhaal.
Maar ja, dan heb je eenmaal succes, heb je ineens énorm veel succes. En dan verwacht ‘men’ nog eens zo’n White Ladder. Dat is bijna onbegonnen werk. En dat was het ook voor Gray. De albums die volgden waren niet slecht, maar altijd volgde al snel de opmerking ‘niet zo goed als White Ladder’.
De aandacht voor de artiest David Gray en zijn werk verslapte na verloop van tijd. Onder een kleine groep trouwe volgers bleef hij echter uiterst geliefd. Pas bij zijn in 2023 uitgebracht album Skellig begon de interesse in ’s mans werk weer wat terug te keren, met bijhorende hoge waarderingen. Nee, geen hits meer zoals op dat meesterwerk White Ladder, maar gewoon steengoede songs zoals alleen singer-songwriter David Gray die kon maken: met die lichte melancholie die altijd op de loer licht en met die heerlijke hese stem.
Twee jaar later is er nu Dear Life. Gray zet de stijgende lijn door. Het album opent met ‘After the Harvest’ eerst ingetogen. Gray’s stem doet me eerst een beetje aan die van Bono anno nu denken, behoorlijk hees. Hij rapt er eerst wat in zichzelf gekeerd op los, voordat de luiken opengaan en de refreinen heerlijk wegzweven.
Gray is een geweldige tekstschrijver, had ik dat al gezegd? Uit ‘After the Harvest’: 'I know that love is bigger than this dumb day to day. I see its shining figure fighting for scraps out in the melee.' Amen!
Liedje na liedje lijkt Gray steeds meer zijn draai en vorm te vinden en met dat schijnbaar herwonnen zelfvertrouwen klinkt hij steeds opener. Er zullen zeker luisteraars zijn die moeite hebben met het kenmerkende drumcomputergeluid dat we al kennen van White Ladder, ik vind het zeer functioneel en gelukkig met veel variatie in de songs verwerkt. Hoogtepunten? ‘After the Harvest’, ‘Eyes Made Rain’, ‘Singing for the Pharaoh’ en het bijna Cocteau Twins achtige ‘The First Stone’.
Voor diegenen die David Gray nog niet kennen: begin met dit album. Mocht je dan de smaak te pakken hebben, schaf dan blind White Ladder aan (in 2020 eindelijk ook op vinyl verschenen) of doe eens helemaal lekker gek: ga voor het (ook al) monumentale live-dubbelalbum White Ladder Live. David Gray treedt op 9 en 10 april op in Carré Amsterdam. Er zijn nog een paar tickets…
Muziek: 8,5
Klank cd: 8
Label: Laugh a Minute
Speelduur: 1 uur
Te bestellen bij Kroese-Online
