Dit jaar voor de Doelen Lente Hifi Show geen speciale Baileo uitgave, maar een eerbetoon aan Oscar Peterson die in augustus van dit jaar 80 wordt. Dit eerbetoon komt in de vorm van zowel een cd als een dvd. Beiden bieden een verslag van een bijzonder concert dat Peterson samen met de drummer Martin Drew, bassist Niels-Henning Orsted Pedersen en gitarist Ulf Wakenius in november 2003 gaven.
De locatie van het concert is de fantastische Musikverein in Wenen. Een gebouw dat dateert uit 1870 en door de Deense achitect Hansen van een ongeevenaarde akoestiek is voorzien. De maatverhouding van de grote zaal – lang smal en hoog - zijn ideaal en bieden ruimte aan bijna 2000 bezoekers. Ook het podium zelf, hoewel niet erg groot is bijzonder. Het is zo geconstrueerd dat het op een ingenieuze manier aan het plafond hangt. En net als bij een klankkast zit onder het podium een holle resonantie ruimte.
Maar Wenen heeft nog een bijzondere ‘inwoner’ in de vorm van de pianofabriek van Bösendorfer. Deze viert in 2003 haar 175 jarige bestaan en wat is er dan mooier om de beroemdste bespeler van dit pianomerk aan het woord te laten in de Musikverein?
Op een leeftijd waar de meesten van ons enkel van kunnen dromen, speelt Peterson nog steeds met het grootste gemak. Overal om hem heen vallen bevriende musici weg, maar Peterson blijkt de spreekwoordelijke rots te zijn. Van de negen stukken op de cd en dvd zijn er zeven van Petersons hand. De overige twee zijn Ellington’s Satin Doll en Sweet Georgia Brown van Ken Casey, Maceo Pincard en Ben Bernie. Het pronkstuk is het ingetogen Requiem dat de pianist heeft geschreven na het overlijden van een aantal vrienden waaronder zijn ontdekker en mentor Norman Granz.
De stijl van spelen is nog steeds niet in een hokje te plaatsen. De enige vergelijking die er te maken is, is met Art Tatum. Deze razendsnelle – soms lijken het wel drie handen die spelen – is het grote voorbeeld van de jonge Peterson. Deze stijl van spelen heeft OP eigenlijk nooit meer verlaten. Veel noten in een razend knap tempo. Daar waar andere pianisten, zeker als ze wat ouder worden, meer en meer de stilte laten spelen, gaat OP gewoon door. Zelfs een beroerte waar de pianist in 1993 door wordt getroffen slaat hem niet uit het veld.
Het trio dat OP hier begeleidt vult de grootmeester perfect aan en krijgt ook voldoende de gelegenheid om zelf te soleren. Vooral gitartist Ulf Wakenius is een genot voor het oor. De overige twee, beiden met een staat van dienst zo dik als een telefoonboek, bieden de gezonde stevige basis.
Wanneer een concert zowel op cd als dvd wordt uitgegeven is het altijd moeilijk kiezen. Wil je alleen luisteren en de bijbehorende plaatjes er zelf bij fantaseren of wil je meer kijken en de muziek als bijproduct horen. In dit geval zijn beide opties zeker valide. De muziek is niet geschikt als achtergrond, daar is ze te enerverend voor. Echt luisteren dus. De dvd, die naast het concert ook een aantal extras bevat, is meer een documentaire van een concert. De Oostenrijkse televisie is verantwoordelijk voor de registratie een heeft een mooi stuk werk afgeleverd. Veel vaste cameras in de zaal en een paar in de hand. De dvd heeft wat meer ruimte en dus staan er op deze versie twee extra stukken Falling in love with love en Sushi, beiden ruim acht minuten lang. Na het beluisteren van de cd, blijkt toch dat het bijbehorende ‘echte’ beeld anders is dan het mentaal gevormde. In het fantasiebeeld zat OP met het gezicht naar zijn begeleiders om zodoende het nodige oogcontact te hebben. De beelden van de dvd laten wat anders zien. OP zit geheel rechts – dat was al duidelijk van de cd – maar met de rug naar de overige muzikanten. Hij kan slechts met moeite zijn bassist aankijken door zich een beetje om te draaien. Drummer en gitarist vallen uit zijn beeld. Kennelijk werkt deze opstelling voor hen het best. De interactie tussen de spelers die een live concert vaak zo boeiend maakt is hier puur muzikaal en niet fysiek. Toch heeft de regie er alles aan gedaan om door middel van camerapositie en schakelmomenten er toch een visueel boeiend geheel van te maken.
Er staan vier extra’s op de dvd. Een 53 minuten durend overzicht van OP’s leven en werk is heel onderhoudend. Zo ook de documentaire over het maken van een Bösendorfer vleugel. De liefde en vakmanschap die komt kijken bij het laten ontstaan van OP’s lievelingsinstrument is mooi vastgelegd. Voor wie wil nagaan of zijn of haar OP platencollectie compleet is, geeft de dvd ook nog een uitgebreide discografie. Als laatste extra is er een aantal foto’s van Wenen op de schijf toegevoegd.
Als homage is ‘A Night in Vienna’ een geslaagd project. Voor de pure muziekliefhebber is de cd aan te raden. Voor wie al meer OP in de kast heeft, is de dvd een waardevolle aanvulling.
(Leestip: De Doelen Lente Hifi Show op HiFi.nl)
