Pylon Audio is een Pools bedrijf, fabrikant van complete luidsprekers en tevens fabrikant van luidsprekerbehuizingen voor derden. Enige tijd geleden mocht ik een set Pylon Diamond 30 luidsprekers beluisteren, inmiddels heeft die '30' een upgrade ondergaan naar een tweede generatie. Waren de gewone 30's toen al een absolute prijstopper, ik ben heel benieuwd naar wat er aan de Mark 2 (Mk II) nieuw is en hoe dat uitpakt. Plaats van handeling is net al eerder voor Pylon een luisterruimte bij Lexicom MultiMedia in Leidschendam. Dat scheelt een heleboel sjouwen met deze niet geringe modellen die anders naar 3-hoog zouden moeten (zonder lift). De luisterruimte is bekend terrein, de apparatuur mag ik zelf uitkiezen uit het assortiment, dus niets staat in de weg om heerlijk te gaan luisteren naar mijn eigen selectie van muziek.
Waar en wat
Voordat we de verschillen tussen Mk I en MK II beschouwen, de luidspreker ontleden voor zover dat mogelijk is, zou ik willen voorstellen om eerst even te gaan luisteren. Ik zit in een ruimte van ongeveer 30 vierkante meter, op een bank die met de rug vrijwel tegen de muur staat. Een ruimte die niet in hevige mate akoestisch is aangepast en daarom een reëel beeld geeft van wat een luidspreker kan presteren. De Pylon Diamond 30 Mk II staat vrij van de achterwand en vrij van de zijwanden. De luisterafstand is daarmee ongeveer 3 meter, de speakers staan ook 3 meter uit elkaar. Dat geeft een ruimte van steeds één meter tot elke zijwand. Ik draai ze lichtjes in, vaak een goede keuze bij een onbekend systeem. Lexicom MultiMedia liet mij zelf bepalen waarmee ik de Pylons wil beluisteren.
Uit het ruime aanbod kies ik een voor mij veilige weg. Zowel een Naim Audio Supernait 3 als een Naim NDX 2 netwerkspeler ken ik behoorlijk goed. Veel naar geluisterd en beide apparaten stelden mij nooit teleur. Bij Naim hoort Chord Company, waarvan de SignatureXL luidsprekerkabels passend zijn bij een Pylon Diamond Mk II. De interlink is gewoon een Naim DIN snoer tussen versterker en streamer. Met hetzelfde gemak had ik kunnen kiezen uit voordeliger Rega of Cambridge Audio modellen, hoger in het segment uit Luxman, Mark Levinson, McIntosh of Audio Analogue. Het hogere middensegment van Naim sprak het meeste aan. Mede vanwege de uitstekende prestatie op de Diamond 30 destijds. Ik mag op de dagen dat de winkel gesloten is de luisterruimte van Lexicom MultiMedia in Leidschendam wel vaker gebruiken, voel mij er daarom als een vis in het water.
Scandinavisch laag
Roon interface via een iPad aanspreken en zoeken naar lekkere muziek waarmee luidsprekers te beoordelen zijn. Openingstrack vandaag is ‘The Copenhagen Cavern’ gezongen en bedacht door de Noorse zangers Kari Bremnes, voor mij een verre van een onbekende. Enige houvast is immers geboden als je niet thuis in je eigen omgeving kunt luisteren. Al is het dus lang niet de eerste keer dat ik de luisterruimte van Lexicom MultiMedia mag bevolken, en evenmin de eerste keer dat Naim bron en versterking vormt. Hoewel de importeur van Pylon graag een vergelijk ziet met de Diamond 30 luidsprekers in de oervorm, is het te lang geleden om daar nog iets zinnigs over te kunnen zeggen en ga ik met de Mk II aan de slag alsof een Mk I nooit heeft bestaan.
Awel, het is Kari die haar best doet. Het eerste dat opvalt is de laagweergave, daar kun je met deze Pylon ook niet omheen. Het gaat diep, heel diep, heeft veel kracht en is toch beheerst. Voor een monitor luisteraar als ondergetekende, is die aanzet in de lage tonen in lichte mate overweldigend. Nu is het zo dat het platenlabel van Kari nogal wat laag in de opname stopt en des te verrassender dat het ondanks de dubbele woofer, dubbele reflexpoort en de niet al te grote ruimte helemaal in de juiste proporties blijft. Noch haar stem noch instrumenten worden wegdrukt. De weergave is zelfs niet aan de warme kant, er zit gewoon een fundament onder dat je niet kunt negeren. Ook met ‘A lover in Berlin’ is dat het geval. Bas is stevig, kent melodielijn, past onder de stem en de instrumenten. Terwijl verstaanbaarheid heel erg goed blijft, percussie heerlijk snel en puntig is, piano de ruimte krijgt om met Kari mee te spelen. Ik kan mij nog wel herinneren (lees dat ook terug in mijn eigen verhaal) dat ik de poorten gedeeltelijk dicht stopte met Dracon fiberfill om het laag in bedwang te houden. De Mk II heeft dat vooralsnog niet nodig. Eens kijken of dat zo blijft met andere muziek.
Door naar Ierland waar Enya haar ‘Dark Sky Island’ heeft opgenomen. De Pylon Diamond 30 Mk II weet Enya te plaatsen ter hoogte van de luidsprekers en dat vind ik prettig luisteren. Niet recht in je gezicht, dat is live ook niet het geval. De spreiding van de muziek gaat bijna van zijmuur tot zijmuur, dat is minstens een meter voorbij de luidspreker aan beide zijden. Hoogte-afbeelding is uit het handboek ‘Hoe bouw je een goede luidspreker’ gehaald. Dat gaat zelden zó goed in de praktijk. Diepte is een bonus met de Pylon.
Over het stereobeeld valt er dus niets te klagen. Niet bij Kari Bremnes, zeker niet met Enya. Vanwege de diep doorlopende laagweergave ben ik vaak teleurgesteld in de midbas, waar stemmen beginnen en de meeste instrumenten beginnen. Vaak zit hier een gat precies tussen bas en middengebied. Bij de Pylon is die angst totaal overbodig, stemmen hebben body, missen niets aan de onderkant, tegelijk zijn ze mooi helder van klank wat de verstaanbaarheid zeer ten goed komt. Pylon heeft zoals ze zelf zeggen de middentonenweergever en de tweeter verbeterd, stiekem hebben ze ook de bas aangepakt met naar ik veronderstel een betere demping. De tonale afstemming kent een prima balans. De combinatie met Naim Audio, vaak versterkers die snelheid koppelen aan een heldere klank, met een stevige energie in de lage tonen, pakt buitengewoon goed uit. Thuis zou ik het laag misschien iets willen afremmen, maar zeker geen poorten gaan dichtstoppen. Daarvoor is de baskwaliteit bij de Diamond 30 Mk II veel te hoog. Je doet de luidspreker daarmee echt tekort.
Klavecimbel tingel tangel
Een zeker Luc Beauséjour speelt klavecimbel op zijn cd ‘Concert Parisien’ en doet dat niet onverdienstelijk, waarbij hij wordt begeleid door viool, fluit en viola da gamba. De werken van Jean-Philippe Rameau vallen binnen de kaders van kamermuziek en worden in die sfeer door de Pylon luidsprekers weergegeven. Bescheiden, klein en intiem gehouden, waarbij het volume wat opgevoerd kan worden om de illusie te versterken dat ik mij bevind in de opnameruimte. Juist de kleinere bezettingen geven mij het meeste inzicht in de correctheid van klank. Hier blijft de viool helder zonder te gaan overdrijven of naar de scherpe kant te neigen. De fluit heeft een natuurlijke klank vanuit de opname. Viola da gamba heeft geen gebrek aan body en laat zich rustig plaatsen, wat weggezet naar achteren. Klavecimbel behoudt de typisch karaktertrek van dat instrument. Veel snaar, weinig kast en daarmee helder tingelend, als ik dat zo mag uitdrukken. Ik kan de plaatsing in de ruimte van elk instrument zo op papier uittekenen, het prima stereobeeld dat deze Pylon weet te scheppen wordt met deze muziek nog eens onderstreept. De weergave is levendig, vrolijk, speels en vaak lichtvoetig. De sfeer en de tijdgeest worden prima opgewekt. Een plezier om naar te luisteren.
Een vioolconcert geschreven door Paganini wordt door Salvatore Accardo en het London Philharmonic Orchestra in een veel grotere bezetting dan kamermuziek gespeeld. De Diamond 30 Mk II doet uitstekend zijn werk met deze klassieke muziek. Brengt de viool met verve tot leven, laat het orkest denderen door de ruimte als dat wordt gevraagd. Geeft nooit aanleiding tot dempen van het aantal decibellen, gedwongen terugschroeven van het volume dat vaak zijn oorzaak vindt in een overmatige vervorming. De weergave is bijzonder snel, mist hoogstens enige verfijning, waar fors meer voor betaald moet worden dan hetgeen waar de Pylon voor van eigenaar verruilt. Alternatief, het inruilen van basweergave door te werken met kleine modellen. De keuze voor gemodificeerde Scan-Speak en Seas drivers in deze prijsklasse is toch al boven gemiddeld. Ik kan en mag met plezier luisteren naar dit concert, vooral naar de viool met zijn zuivere klank, strelend, intens, losgemaakt in de opname door de technici, daarmee de band met het orkest deels kwijtrakend. Opnamedetails die je zonder enige moeite kunt waarnemen. Salvatore heeft duidelijk zijn eigen microfoon gekregen, het orkest staat daarmee ver naar achteren. Zelfs als het vol gaat invallen, dan nog komt Salvatore er met gemak bovenuit. Niettemin speel ik veel van de cd omdat de muziek op een systeem als dit echt aanspreekt. Voor wie het interessant vindt, de bron is in dit geval Qobuz.
Brr….ijsmuziek
Heel apart is en blijft van Terje Isungset de track ‘Blue horizon’ uit zijn collectie ijsmuziek. Ongelofelijk diepe bastonen, als instrumenten diverse ijssculpturen, een vrouwenstem afkomstig van Maria Skranes die meer als instrument dan als zangeres aanwezig is. Ik moet eerlijk toegeven dat deze Pylon’s wel erg hun best doen met deze opname. Zo heb ik hem nog niet eerder gehoord. Dynamisch, diep, verrassend zuiver van klank. Muzieknoten die her en der opduiken in de luisterruimte. Het stereobeeld mag als voorbeeld voor velen dienen, zeker omdat het nooit naar de vloer zakt, maar hoogte weet te houden ongeacht wat er vanuit de versterker wordt aangevoerd. Kijk, qua muziek is het bijzonder deze Terje, maar hiernaar luisteren doe je voor de effecten en niet omdat ik de compositie zo geweldig vind. Zeer geschikt voor een audioshow, een enkele track, niet teveel en te lang. Vooral als je een Pylon probeert te promoten echt goed!
Lekker hoor, ouwe meuk in de vorm van ‘Walk on the wild side’ van Lou Reed. Goed gebracht in de juiste atmosfeer. Teksten duidelijk, basgitaar met lange tonen, slagwerk vegend op de bekkens, achtergrondkoor om Reed heen gezet. Sax heerlijk hangend in de ruime, jammer dat die pas aan het einde opduikt. Volgende losse flodder is John Mayer met ‘I guess I just feel like’, vet neergezet, weer dat wijd opengegooide middengebied waarin instrumenten en stemmen zitten. Lekkere gitaar erbij, bas, basdrum, gewoon plezierig om naar te luisteren. Verdikkeme, wanneer ga ik iets ontdekken aan de Diamond 30 Mk II dat niet bevalt? Zelfs het stevige en constant aanwezige laag irriteert nog steeds niet.
Omdat het droog en strak is ondanks de ruime energie die de luisterruimte in stroomt. Charles Aznavour met ‘Yesterday when I was young’ is ondanks de leeftijd indrukwekkend. Overtuigend zijn de woorden, groot het orkest achter Aznavour, niet verwonderlijk dat hij een gekend artiest was en werd aanbeden door vrouwen. Een kleine geweldenaar die door Pylon tot leven wordt gewekt. Hij dringt de ziel binnen, komt naar je toe, weet te betoveren. Tot slot Pink Floyd, ‘Another brick in the wall’. Luister eens naar de drums, hier wordt elke rockliefhebber gelukkig van, stel ik mij zo voor. Schoolkoor breed en ruw, gitaar jankend, ritme vanuit de basgitaar, orgel naar achter gezet, score voor mij 100 procent overtuigend. En dat voor deze prijs. Elektronica doet uiteraard veel goed, maar een topstreamer en -versterker misstaan niet op deze luidsprekers.
Drivers en kast
Een Diamond 30 Mk II is net als zijn voorganger een volwaardig 3-wegsysteem met een dubbele woofer voor de lage tonen en een dubbele reflexpoort aan de achterzijde. De units zijn netjes in gefreesd en liggen vlak op de baffle. Het fineerwerk is naadloos uitgevoerd, een sublieme afwerking zelfs in deze betaalbare lijn. De luidspreker staat op een zwarte plint, hetgeen hem stabiel en tegelijk optisch kleiner maakt. In de plint passen voetjes of spikes. Een Diamond 30 Mk II is verkrijgbaar in mat of hoogglans zwart en wit, in alle RAL kleuren, of met eiken fineer dat met een selectie van olie en was of met matte lak op de gewenste tint wordt gebracht. Pylon geeft enorm veel keuze in afwerkingen. De kast zelf is vervaardigd uit MDF en op de juiste plaatsen verstevigd met schotten in de kast. Demping is zowel met bitumen als met natuurlijke schapenwol gedaan. Volgens de importeur is de demping aangepast in de MK II ten opzichte van het eerdere model.
De twee woofers zijn van Seas en komen uit de prestige serie. Moderner dan voorheen in de gewone 30, met een significant grotere magneet en 1,5 inch spreekspoelen uit aluminium en koper. Het zijn 18cm modellen met een gecoate cellulose conus. De middentoon weergever is eveneens een Seas, 15cm met cellulose conus, waarbij de stofkap uit de Diamond 30 is vervangen door een faseplug in de Mk II. Met als gevolg minder resonanties welke achter een stofkap op kunnen treden, daardoor minder kleuring. Seas maakt gebruik van een ontwikkeling die zij Spider Ring noemen. Een uitgekiende manier om spider, spreekspoel, aansluitdraden en terminals op elkaar af te stemmen. De tweeter ten slotte is een 19mm textiel dome van Scan-Speak met neodymium magneet. Voorzien van een dubbele resonantie kamer achter de dome en een rubber afwerking op de voorzijde. Rubber helpt om reflecties rond de dome te dempen. Pylon maakt er totaal geen geheim van waar ze de drivers betrekken, zelfs de typenummers staan op hun website.
De vorm van de behuizing is in lichte mate aangepast. Net wat smaller dan zijn voorganger en de hoek waaronder de baffle naar achter helt is wat groter. Wat uiteraard te maken heeft met het andere fasegedag van de nieuwe units. De inhoud wordt gehaald uit de diepte van de kast. Een doekje wordt meegeleverd, dat maakt de kast optisch nog smaller dan hij al is. Daarbij is ook de voetplaat smaller, zonder dat stabiliteit een probleem kan worden.
Pylon Diamond 30 Mk II heeft een nominale impedantie van 4 Ohm en heeft een gevoeligheid van 90 dB. Maximale belastbaarheid is 250 Watt, 130 Watt over langere tijd. De luidspreker weegt per stuk 29 kilo en meet 196 x 1090 x 525 mm. Net wat anders dan het eerdere model. Pylon levert op de Diamond 30 Mk II een garantie van 4 jaar.
Samengevat
Pylon leverde met de Diamond 30 al een uitstekende weergever met een scherpe prijsstelling. De Mk II versie gaat een paar stappen verder, zij het tegen een iets hogere prijs. Daarvoor krijgt u een volwaardig 3-wegsysteem dat nog beter presteert. De lage tonen zijn strakker geworden, het middengebied is verder opengegaan en de hoge tonen zijn puntig, snel en transparant. De Mk II is een weergever die met alle gemak de concurrentie aan kan gaan met meer bekende merken of met onbekende parels. Met heel veel genoegen kon ik luisteren naar de Diamond 30 Mk II, waarbij ik naarmate ik langer luisterde steeds verbaasder naar het prijskaartje keek. Was de prijs per stuk geweest, dan had ik dat best willen geloven. Het is een heel fijne weergever, die hoogstens iets achterblijft in ultieme transparantie van topmodellen die een veelvoud kosten. Ik denk dat een aantal fabrikanten pijn in de buik krijgt als ze deze Pylon in huis halen om te luisteren wat de concurrent voor elkaar krijgt. De afwerking is navenant goed, met een keur aan fineerkleuren of lak tegen hoogstens een geringe meerprijs.
Ik luisterde naar de Pylon Diamond 30 Mk II op een Naim versterker en Naim netwerkspeler, niet de goedkoopste op de markt, wel dubbel en dwars geschikt voor deze luidsprekers. Hou er rekening mee dat de Diamond 30 Mk II een luisterruimte vraagt van 28m2 of meer en de luidsprekers niet te dicht bij een achterwand mogen staan. Het enige wat u verder op de Pylon’s nog tegen zou kunnen hebben is het formaat. De Diamond 30 Mk II is geen kleine jongen. Hoewel een luistersessie bij Lexicom MultiMedia in Leidschendam (dank heren!) niet kan opwegen tegen een luidspreker een paar weken in eigen huis halen, durf ik gezien de prestatie en afwerking ten opzichte van de prijs best mijn nek uit te steken en vijf sterren uit te delen. Daarbij weet ik ook wel dat er weergevers zijn die beter presteren op gebieden als transparantie, tonale balans en natuurlijkheid, waardoor die ook recht hebben op een dergelijke score, maar de Pylons komen per paar niet eens in de buurt van wat die per stúk kosten.
Pylon Diamond 30 Mk II
Vanaf 3.350 euro per paar | www.audioplus.nl
Beoordeling 5 / 5
