Met Nimbus brengt het Nederlandse alternatieve progressieve metalgezelschap Armed Cloud hun vierde langspeler uit. Een krachtig nieuw wapenfeit uit het oeuvre van de band, zo blijkt.
Bereid je voor op een donderwolk van expressie, met achter de dreigende duisternis toch wat glorende hoop.
Voor liefhebbers van de zwaardere progressieve klanken zijn het de laatste jaren goede tijden. Bands als Opeth, Amorphis, Paradise Lost en Haken staan garant voor fijne releases en ook de wat minder grote bands blijken in staat om prachtige albums te releasen. Het Nijmeegse Armed Cloud gaat alweer een decennium mee en brengt een eigen mix van alternatieve progressieve metal. Zelf zegt het gezelschap een mix te bieden van de progressieve spelstijlen van Amorphis en Voyager, vermengd met de agressie van Korn en Pantera en voorzien van de eigenzinnigheid en het avontuur dat in de muziek van Avenged Sevenfold gevonden kan worden.
Genoeg met de invloeden en het namedroppen, Armed Cloud bestaat dus lang genoeg om niet meer met andere bands vergeleken te hoeven worden. Het feit dat de promo-cd op geheel oneigentijdse wijze compleet met fullcolour flyer, dito info-booklet, digipack cd én nog veel meer middels een op de meegestuurde persoonlijke begeleidingsbrief geplaatste QR-code met dropboxlink werd verstuurd getuigt niet alleen voor een hoge mate van professionaliteit, het geeft ook aan dat de band zichzelf en haar muziek zeer series neemt. Een verademing in deze tijd van vluchtige online luisterlinkjes met een watermerk in de tracks of erger. Een aan het album toegevoegde fles limited edition bijpassend Nimbus Saison van brouwer Pater Ploeper veranderde niets aan de uiteindelijke score van het album, maar werd zeer gewaardeerd door uw recensent van dienst.
Terug naar Nimbus zelf. Armed Cloud heeft in onder andere de persoonlijke moeilijkheden en uitdagingen die tijdens de bekende pandemie van even geleden genoeg inspiratie gevonden om de innerlijke donderwolken die bij die emoties passen een gezicht te geven. Het doorstaan van turbulente tijden dankzij de helende kracht van muziek beschrijft de hoofdlijnen van de albumthematiek. Nimbus is dan ook een toepasselijke titel, de naam slaat natuurlijk op de zware onweerswolkenformatie genaamd Cumulonimbus. Donker en dreigend, net als het album dat als zwaarste uit het oeuvre van Armed Cloud betiteld kan worden.
Op albumopener Safety Word is meteen duidelijk welke weg Armed Cloud voor Nimbus heeft uitgestippeld. Vol vermogen, een vette riff en een overtuigend stuwende ritmesectie laat de band geen ruimte voor vergissing over: hier kan je niet omheen. Gedegen componeerwerk, met natuurlijk genoeg progressieve elementen en rustpunten die het gedonder afwisselen. De wat gruizige toetsen (Remco van der Veen) weten extra onderhuidse spanning en onrust mee te geven, terwijl natuurlijk de unieke vocale sound van zanger Daan Dekker het gezicht van Armed Cloud onmiskenbaar doet doorschijnen.
Het is de start van een album dat ontegenzeggelijk zeer degelijk en wel doordacht in elkaar is gezet. Daar zal zeker aan mee hebben gewerkt dat de totstandkoming van Nimbus een ‘group effort’ is geweest, waardoor elk bandlid zich uitgedaagd heeft gezien om zowel de artistieke expressie als de persoonlijke uitersten te verleggen. Dat kom terug in een bepaalde mate van overtuiging die hoorbaar is binnen de composities en het samenspel, terwijl ook de individuele bandleden hoorbaar mogen zijn.
Op het nummer Desolotion bijvoorbeeld, een voor metalbegrippen vrij rustige track, mogen vooral de percussie en de bas op fraaie wijze genieten van interactie, terwijl later de gedegen snaaraanslagen van gitarist Kay Bouten tot volle wasdom mogen komen in een fijne solo. De toevoeging van soundbytes levert een extra verdieping op. Demon I, Demon You kent weer meer van die Pantera-achtige invloeden, maar Armed Cloud houdt het netjes en laat de logge riffs afgewisseld met een toegankelijk refrein.
The Ones Who Are Lost is een stuk lichtvoetiger en geeft weer meer ruimte aan basgitaar (Boris Suvee) en de drums van Rico Noijen. Zoals het hoort met een klassieke progressieve hoofdrol voor de toetsen.
Hoe beladen de thema’s van sommige tracks dan mogen zijn, Nimbus sprankelt van de hoop en laat de spreekwoordelijke zon achter de wolken ondanks zelfs wat ‘harsh vocals’ van Daan bij tijd en wijle doorschijnen. Met natuurlijk de compacte titeltrack als hoogtepunt. Luchtig (en unieke voor de band) wordt het met het geheel akoestische White Wine, waarin zowel goede als slechte herinneringen aan persoonlijke ontmoetingen worden bezongen. Handless Thief mag gelden als meest toegankelijke track vanwege de heerlijk in het gehoor liggend groove en albumsluiter Social Sludge brengt alles wat Armed Cloud uniek maakt op prettige wijze samen in een bijna 9 minuten durend epos. Aparte vermelding verdient nog de track Angel Of Frost, waarop zangeres Marcela Bovia (Steam Of Passion, Ayreon) de unieke stem van Daan op prettige wijze complementeert.
Ja, Nimbus heeft zeker wat luisterbeurten nodig om tot volle wasdom te kunnen komen. Er gebeurt namelijk veel, heel veel, op het album. Wat meteen ook de valkuil van de plaat genoemd mag worden. Want de tracks zijn sterk, de afwisseling groot en het spelniveau meer dan prima. Maar juist omdat er zoveel gebeurt, bestaat de kans dat de luisteraar afhaakt wanneer deze niet met de volledige aandacht naar Nimbus luistert. Daarnaast heeft de band absoluut geen verkeerde keuze gemaakt om te kiezen voor Erwin Hermsens Toneshed Studio om Nimbus klankmatig vorm te geven, hoewel ik moet bekennen dat er dit niet de meest dynamisch klinkende progressieve releases is die ik ken. Toch mag Nimbus een goede score tegemoetzien, want als geheel is het album een prachtige prestatie van hoog niveau te noemen, met een aimabele sound. Ga het avontuur aan en bevecht samen met Armed Cloud de donderwolken des levens. Mijn zegen heeft u.
Muziek: 8,4
Klank: 7.8
Label: Mey Productions
Speelduur: 54:54 minuten
armedcloud.bandcamp.com
