Het werd tijd: eindelijk een productie van eigen bodem in deze rubriek. Benedict October zal nog niet bij veel lezers een bel doen rinkelen, maar daarvoor is deze wekelijkse review dan ook mede bedoeld. Met zijn tweede album And Then The Ocean levert deze artiest namelijk een veelbelovend werk af.
De Keuze van Kroese is een (semi-)wekelijkse rubriek van Menno Bonnema. Op vrijdag bespreken we een nieuw muziekalbum (lp, cd of bluray audio) getipt door (online) platenzaak Kroese – kroese-online.nl.
Benedict October
Eerlijk gezegd was de naam Benedict October voor mij ook nieuw. Dan is het wel handig om een goed geschreven persbericht bij de cd van de betreffende artiest te ontvangen. Temeer er op het internet ook nog maar summier informatie over artiest en album te vinden te zijn. And Then The Ocean is het tweede album van de Amsterdamse muzikant, die tegenwoordig in Berlijn blijkt te wonen.
Laten we bij het begin beginnen. Benedict October is het alter ego van songwriter, muzikant én filmmaker Martijn Smits. Hij debuteerde in 2020 met het album You Can Tell Me Nothing That I Should, toen nog onder de artiestennaam Benedict. Het album kreeg voor een debuut redelijk wat media-aandacht. Naast veel positieve geluiden, waren er ook wat kritische kanttekeningen bij de luisteraars te noteren. Zo vond een aantal mensen het geluid van Benedict wel erg veel op dat van de band The National lijken. Daar kwam dan nog bij dat de stem van Benedict ook wel wat overeenkomsten heeft met die van Matt Berninger (van The National). Dan volgen vaak de adviezen van de professionals: veelbelovend, maar probeer toch vooral een eigen geluid te ontwikkelen.
Wellicht is de toevoeging van Oktober aan het eerdere Benedict een aanwijzing voor die ontwikkeling van een meer eigen geluid en eigen persoonlijkheid. Een verhuizing naar een andere omgeving en ander stad en land is ook een manier om te ontdekken wie je nou zelf bent en hoe je naar de wereld kijkt. Dat gezegd hebbende: And Then The Ocean is sowieso een zeer persoonlijk album geworden. Het was eerst de bedoeling om een soort fictief conceptalbum te schrijven, maar door het overlijden van de vader van de artiest, besloot Benedict October het roer helemaal om te gooien en de meeste van de nieuwe songs over die droevige gebeurtenis te laten gaan.
Is And Then The Ocean dan ook een droevig stemmend album geworden? Nou nee, niet echt. Het album opent met ‘Big, White Moon’ heerlijk luchtig met de saxofoon van Koen Schouten en daarna volgt een vrolijk georkestreerde gekte met een pratende en zingende zanger (Smits). Beetje Talking Heads-achtig zelfs.
Daarna brengt ‘Lovestruck’ je in een swingende nightclub setting. Smiths zingt ‘gewoon’ en ja, die stem, ik kan me voorstellen dat je aan The National moet denken, maar er zit genoeg eigens in om je daar echt druk over te maken, wat mij betreft. ‘Your Heart, My Heart’ jaagt verder met een meer vertellende zang dit keer, gevolgd door een prachtig refrein, prachtige blazers ook. Mooie muzikale omlijsting hoor, daar zal producer Mark van Bruggen (ook van Thomas Azier) iets voor tussen zitten. Het knappe is dat ieder volgend nummer een eigen karakter heeft en je telkens direct weet mee te nemen in de sfeer en het verhaal.
‘Your Clown’ is een prachtig verstild pareltje, dat kalm lijkt door te gaan om uiteindelijk toch in een climax te eindigen en daarna weer ‘verdwijnt’ in stilte. ‘Beautiful Way To Die’ moet haast wel het meest persoonlijke liedje zijn, een monoloog van de zoon tegenover de (gestorven) vader. Indrukwekkend. Naast The National hoor ik ook Radiohead, niet de minste bands waar je mee vergeleken kan worden. ‘Never Say Goodbye’ heeft weer wat meer lucht om uiteindelijk in heerlijk Beatleseske gekte te eindigen. ‘Insomnia’ laat weer wat vrolijkheid horen, bij ‘Lust For Life’ praatzingt October er op een indringende manier op los. In ‘Yesterday Is A Dream’ zingt hij op zijn allermooist wat mij betreft, en laat hij echt horen wat-ie in huis heeft.
Tegen het eind wordt weer de introverte kant gekozen bij de epiloog ‘Love You Till Tuesday’, met wederom een prachtige muzikale omlijsting rondom de zanger. Hebben we dan alles gehad? Nee, er volgt ook nog een heerlijke bonustrack: in ‘Equally Blinded’ gaat October in duet met zangeres Stefanie Martens en wordt het gaspedaal nog éénmaal flink ingedrukt. Ik kijk nu al uit naar een liveoptreden van Benedict October en ben benieuwd naar hoe hij dit album live zal weten te vertolken. Dit album klinkt alvast fantastisch, de mastering ervan werd gedaan door Frank Arkwright in de Abbey Road Studios.
Muziek: 8,5
Klank: 8,5
Label: Dry Wet Records i.s.m. Kroese Records
Speelduur: 51 min.43 sec.
Te bestellen bij Kroese Online
