We permitteren ons nog één keer een terugblik op het afgelopen muziekjaar, voordat we gaan uitkijken naar al het moois dat er dit jaar ongetwijfeld weer zal gaan uitkomen op vinyl en/of schijf. Die laatste terugblik brengt ons bij een nieuwe band uit België met wellicht de kortste naam: Ao. (Dat schrijf je overigens met een tilde op de A, maar dat laat onze website niet in iedere browser toe). Met het album Ao Mar mag de band wat ons betreft niet onder de radar blijven steken.

De Keuze van Kroese is een (semi-)wekelijkse rubriek van Menno Bonnema. Op vrijdag bespreken we een nieuw muziekalbum (lp, cd of bluray audio) dat ons getipt is door (online) platenzaak Kroese – kroese-online.nl.

Ik kan het iedere muziekliefhebber die openstaat voor nieuwe ontdekkingen aanraden. Bezoek eens een muziekfestival dat buiten de gebaande paden treedt en het aandurft nieuwe bands te programmeren die nog niet miljoenen volgers op YouTube of Spotify genieten. Van die festivals zijn er gelukkig nog voldoende. In het noorden van Nederland heb je bijvoorbeeld Eurosonic, Grasnapolski en (in mijn eigen provincie) Explore the North. Die laatste vindt altijd aan het eind van het jaar plaats op diverse binnenlocaties in Leeuwarden. Zo ontdekte ik daar op een zaterdag, de avond was eigenlijk nog niet eens begonnen, in de kleine zaal van Popcentrum De Neushoorn een bandje waar ik nog nooit van gehoord had: Âo. De zangeres van de band kondigde de songs met een niet te weerstane Vlaamse tongval aan, zodat vrij snel duidelijk werd dat we hier met een band uit België te maken hadden. Die band, die naast de zangeres bestaat uit een percussionist, toetsenist en gitarist, wist gelijk een betoverende sfeer te creëren. Daar kwam dan nog een exotische tint bij doordat zangeres Brenda Corijn de meeste songs in het Portugees zong. Dat kwam, zo legde ze uit, door haar moeder die uit Mozambique afkomstig was en die haar de Portugese taal had bijgebracht. Mijn interesse was gewekt.

Gents-Leuvense duo

De band blijkt al in 2020 te zijn opgericht door het Gents-Leuvense duo Brenda Corijn en Siebe Chau. In dat jaar is ook het titelloze debuutalbum uitgebracht. Inmiddels is de band geëvalueerd naar vier bandleden en is vorig jaar het album Ao Mar (‘Naar de zee’) uitgebracht. Dat trok naast belangstelling in eigen land, ook vrij snel de aandacht in Amerika en Brazilië. Dat laatste verbaast me niets, omdat ik door de muziek en de zang van zangeres Corijn ook gelijk aan een Braziliaanse band zat te denken.

De muziek omschrijft de band trouwens zelf als ‘een mix van saudade, indie en subtiele elektronica’. Het is opvallend hoe veel bands uit België een soort indiemuziek weten te verweven met exotische klanken. Ikzelf moest bij het beluisteren van het album denken aan bijvoorbeeld Oscar and the Wolf, maar ook Tamino. De eerste zoekt het meer in de elektronica, de tweede voegt duidelijk Arabische invloeden aan zijn muziek toe.

Saudade

Ao geeft zelf aan haar invloeden uit de Portugese en Braziliaanse muziek te halen. Saudade is de muziek die in Portugal gelinkt is aan de fado en in Brazilië veelal geassocieerd wordt met de bossanova. Saudade wordt in het Nederlands vaak vertaald met ‘heimwee’, ‘melancholie’ of ‘weemoed’. Luisterend naar de muziek op dit album kan ik me goed herkennen in alle drie die typeringen. Maar de muziek van Ao gaat verder dan bijvoorbeeld de traditionele fadomuziek. Dat komt vooral door de toevoeging van de elektronische klanken van toetsenist Jolan Decaestecker. Die zorgen bij tijd en wijle voor een heerlijk vervreemdend sfeertje. Prijsnummer ‘Mulher’ is daar een mooi voorbeeld van, waarbij ook de vergelijking met Oscar and The Wolf weer bij mij opkomt.

Ao betreedt ook andere paden. Op ‘Mae’ (‘Moeder’) bijvoorbeeld wordt ingezet met spoken word. Het nummer valt ook op door de subtiele inkleuring met gitaar en allerlei exotische geluiden. Zangeres Corijn zingt zwoel en ingehouden. Door in het Portugees te zingen, weet ze snel die sensuele, exotische sfeer op te roepen.

Omdat je niet weet waar ze over zingt (sorry, ik beheers de Portugese taal niet) zorgt dat ook voor een zekere afstandelijkheid en verlies je de aandacht soms een beetje. Maar, oh verrassing, halverwege het album volgt dan ineens een nummer in het Engels (‘Speak’). Ook dan blijft de stem van Corijn overeind staan. Op het nummer ‘Vazio’ komen de sterke punten van de band samen: de sensuele stem, het prachtige gitaargeluid, de ophitsende elektronica en het spannende percussiegeluid van Bert Peyffers. Het laatste nummer ‘More’ is ook weer in het Engels gezongen en vormt een prachtige afsluiter van dit betoverend mooie album.    

Muziek: 8
Klank: 8
Label: Mayway records
Speelduur: 38 min.
Te bestellen bij Kroese Online