Het nieuwe album van Prince is uit. Al weer jaren geen schokkend nieuws voor de meeste muziekliefhebbers. Ten eerste omdat Prince ieder jaar wel een CD uitbrengt - en dat al meer dan 25 jaar (in 1978 bracht Prince zijn solo debuut uit onder de naam "For You") en ten tweede omdat de populariteit van hét popicoon van de jaren tachtig al weer jaren tanende is.
Toch is deze CD bijzonder, alleen al om het feit dat deze uitgebracht is door een platenmaatschappij (Sony).
Na een ruzie in 1993 met Warner Music, zijn toenmalige platenmaatschappij, maakt Prince bekend geen muziek meer voor Warner uit te willen brengen. Contractuele verplichtingen zorgen er voor dat er toch nog CD`s uitgebracht worden, maar dan uit Prince`s uitgebreide muziekarchief. Als Warner in 1995 weigert "The Gold Experience" uit te brengen bereikt de relatie haar dieptepunt. Prince verschijnt uitsluitend nog in het openbaar met de naam SLAVE op zijn wang. In 1999 is Prince (toen ondertussen TAFKAP geheten) verlost van het contract en brengt zelf (via zijn internetsite) zijn nieuwe materiaal aan de man. Waarschijnlijk niet erg succesvol, want met Musicology neemt Prince weer een platenmaatschappij in de arm voor de distributie.
Prince is waarschijnlijk één van de meest productieve muzikanten die er op dit moment rondlopen, want naast de meer dan 35 Albums die hij heeft uitgebracht als Prince, TAFKAP of onder het "lovesymbol" heeft hij nog eens vele albums geschreven, geproduceerd of zelfs gezongen voor andere artiesten en bands.
Daarin schuilt meteen ook het probleem bij de meeste Prince albums; als hij wat selectiever geweest zou zijn met zijn materiaal, waren er minder Prince albums, maar wel als geheel veel betere.
Ook op de hier besproken CD "Musicology" hadden best één of twee nummers geschrapt mogen worden. Ook al zijn naar mijn mening zelfs de mindere Prince nummers niet slecht te noemen (U raadt het al, ik ben een groot Prince liefhebber).
Musicology is een terugkeer naar de sfeer van de jaren tachtig en misschien ook wel een knieval naar de commercie. Hoewel muzikaal fantastisch vonden de laatste CD`s geen aansluiting meer met de fans uit de jaren tachtig. Musicology moet daar verandering in gaan brengen. Prince heeft op deze CD de productie zelf ter hand genomen en speelt ook nagenoeg alle instrumenten in. Topmuzikanten als Maceo Parker, John Blackwell en natuurlijk onze eigen Candy Dulfer staan hem op deze CD bij.
De CD opent sterk met de huidige single "Musicology" , een heerlijk ouderwets funky nummer dat de aandacht na jaren weer eens op zijn muzikale kwaliteiten zal richten. Maar ook een nummer dat de echte muzikanten eert, zoals "Earth, Wind and Fire" en "Sly and the Family Stone" ("Take ur pick - turntable or a band", "cause we got a PH.D in advanced body movin`"). Met dit nummer is gelijk duidelijk wat Prince bedoelt met "School`s in session", dit nummer is ouderwets goed! Prince geeft muziekles.
"Illusion, Coma, Pimp & Circumstance" is één van de beste nummers op deze CD. Wederom horen we een funky Prince. Maar is de tekst "Money might talk, but what does it say? U Better get busy if u want 2 get paid. Boy i was fine back in tha Day" misschien toch een verwijzing naar de keuze die hij gemaakt heeft om het album uit te geven bij een platenmaatschappij?
Op "Life `O` the Party" speelt onze eigen Candy Dulfer een aardig deuntje mee. Dit is een nummer in de traditie van "It`s Gonna be a Beuatifull Night" (Sign of the Times), alleen zijn Chance en Candy, die de backing vocals verzorgen, geen echt geweldige zangeressen (en al zeker niet van het kaliber Mavis Staples of Rosie Gaines). Het nummer mist daardoor net dat extra beetje Soul. Dat is ook een beetje het probleem met de hele CD, het geheel is wat te gladjes geproduceerd. Ik kijk dan ook reikhalzend uit naar de live-uitvoering van dit nummer. Prince gaat in dit nummer ook in op zijn koerswijziging na zijn grote bekendheid in de jaren tachtig; "I don`t care what they said - "He don`t play the hits no more, plus i thought he was gay." It ain`t nothin` if it ain`t fun. My voice is gettin`higher, and i ain`t never had my nose done!" De laatste opmerking is natuurlijk gericht op dat andere popicoon van de jaren tachtig; Michael Jackson.
De enige echte misser is naar mijn mening de track "Cinnamon Girl"; een zeurderige ballad over de gevolgen voor een meisje van gemengd arabiers-amerikaans bloed in het post 9/11 tijdperk.
Sterke tracks zijn onder andere "Call my Name", "The Marrying Kind", "On the Couch" (een heerlijk langzame Blues) en "Dear Mr. Man"
Over het geheel genomen is Musicology weer een ouderwets goed Prince album geworden. Het zou mij dan ook niet verrassen als van deze CD - gesteund door de marketingcapaciteiten van Sony Music - een paar hits te noteren zijn. Als extra bevat de CD ook nog de fantastische videoclip van de single "Musicology".
Aanvullende informatie:
Label: NPG Records
Distributie: Sony Music
12 tracks 47 minuten 51 sec.
CD Extra: clip "Musicology"
website: www.NPGmusicClub.com
