Lester’s Blues in een vrij uniek Belgisch/ Nederlands collectief. Deze zeven muzikanten brengen swinging jazz ten gehore zoals die in de jaren dertig werden vertolkt werd door bijvoorbeeld Count Basie en zijn alumni. Blue Label: Radio Rhythm is het tweede album dat de band in eigen beheer uitbrengt en vooral ook de vinylversie van het album mag bijzonder genoemd worden.

Het septet Lester’s Blues ontleent haar naam aan een nummer dat door saxofonist Lester Young werd geschreven. Young, volgens deze band een van de grootste stylisten die de jazz ooit kende, alsook de ‘small band’ bezettingen van onder meer Count Basie uit de dertiger jaren van de twintigste eeuw, vormden de inspiratie voor Lester’s Blues. Dat resulteerde in de bezetting zoals die in het verleden ook wel werd gebruikt: een vierdelige ritmesectie met zowel piano als ritmegitaar, aangevuld met drie blazers. De muzikale stijl van Lester’s Blues laat zich natuurlijk al raden.

In 2018 bracht het septet het debuut Red Label: Hommage To Lester Young & the Basie-ites uit. Dat album werd ouderwets opgenomen, dus zonder computers, live in een enkele ruimte direct op band en geheel analoog op vinyl gezet (dus ook analoog gemasterd). De opvolger, Blue Label: Radio Rhythm, gaat een stapje verder in het analoge retro-domein. In plaats van elk instrument van een eigen microfoon te voorzien, werd er gebruikgemaakt van één enkele microfoon, waar de muzikanten zich omheen verzamelden om een ideale, natuurlijke balans te krijgen. Een luxe buizenvoorversterker werd gebruikt om alles op analoge band te zetten, waarna de mastering en het snijden van de vinylversie in de Emil Berliner Studios door Rainer Maillard werd uitgevoerd.

Vanaf de eerste klanken die vanaf plaatkant A klinken waan je jezelf in een Amerikaanse clubsetting vanuit het derde decennium in de vorige eeuw. Tien tracks worden met verve en volle overgave vertolkt door Lester’s Blues, waarbij de plaatsing rondom een enkele microfoon zowel het live-gevoel als de smaak van retro benadrukken. De ritmesectie organisch en warm in de mix aanwezig, de klarinet, trompet en tenorsaxofoon helder op de voorgrond. Ogenschijnlijk lichtvoetig klinken de swingende tracks als Moten’s Swing (Bennie & Ira Moten) of Roll ‘Em (Mary Lou Williams), terwijl Nobody Knows You When You’re Down And Out (Bessie Smith) mede dankzij de fraaie zang van gastartiest Monique Harcum extra veel melancholische lading meekrijgt.

Radio Rhythm is tevens een muzikaal hoogtepunt van het album dat deels dezelfde titel draagt. Pure futuristische art deco, geschreven in 1930 door Irving Mills en Nat Leslie en voor het eerste vertolkt door the Fletcher Henderson Orchestra. Het nummer straalt een bepaalde mate van decadentie uit, terwijl elk blazersinstrument (en niet in de laatste plaats de artiest erachter) op fijne wijze zijn kunsten mag vertonen. Er wordt gespeeld met dynamiek, timbres en synergie. Iets waaruit blijkt dat Lester’s Blues enorm op elkaar is ingespeeld.

De overige tracks geven daar eveneens blijk van, wisselend tussen fraaie arrangementen en vertolkingen van onder meer Benny Goodman, Haymes/ Brandt (met het prachtige That’s All, een bekende track uit 1952, die als eerste door Nat King Cole werd uitgebracht) en meer fraais zoals het bluesy I Left My Baby (Basie/ Rushing/ Gibson), waarop tenor- en altsaxspeler Tom Callens zich als begenadigd vocalist toont.

Lester’s Blues bestaat duidelijk vanwege de fun die de zeven hoofdrolspelers beleven aan de muziek en het zo correct mogelijk interpreteren ervan. Met veel liefde voor zowel de arrangementen als de plaats die de (in dit geval grotendeels niet heel erg bekende) nummers in de geschiedenis innemen, weet het Belgisch-Nederlandse septet zowel een dansgericht publiek als de ‘easy listeners’ met een hang naar het verleden te bedienen.

Het gezelschap weet in elk geval te vervoeren, met verve mag ik wel zeggen. De audiofiele benadering van de analoge versie van Blue Label: Radio Rhythm is er een die dan ook zeker aansluit bij de hifi-minnende gemeenschap. Klankmatig is de plaat dan ook erg fijn om te beluisteren, hoewel er toch een maar is. De recensie-lp werd niet geheel schoon bij mij bezorgd, er zat duidelijk persresidu op de plaat dat als vlekken op het vinyl zichtbaar was. Daarnaast zorgt een niet-gevoerde hard-papieren binnenhoes met uitgestanst midden altijd voor kleine krasjes op het vinyl bij het uitnemen. Hoe voorzichtig je het ook doet. Vooral het eerste is Vinyl de Paris te verwijten, het tweede zal een marketing- of kostenkeuze zijn. Een tweetal wasbeurten en een betere binnenhoes loste het meeste op, maar het moet gezegd worden.

Hoe dan ook, liefhebbers van het genre en iedereen die interesse heeft in veelal instrumentale muziek met een swing- en blues karakter kunnen gerust eens naar Blue Label: Radio Rhythm van Lester’s Blues gaan luisteren. Het album stemt vrolijk, niets minder!

Muziek: 8,7
Klank: 8,6
Kwaliteit persing: 5
Label: Sing My Title
Speelduur: 36:46 minuten
Website: www.lestersblues.be