Memento Mori is het tiende studioalbum van Feuerschwanz, de Duitse middeleeuwse folk-metal-rockband. Veel melodie, een dikke knipoog naar de meer serieuze muziekstijlen en een flinke dosis sprookjes maken van deze plaat een vrolijke schedelzwieper voor wie zich daar graag aan laaft.

Zo af en toe komt er wat bijzonders op je pad als recensent. Zo ook het nieuwste album van het Duitse Feuerschwanz, een gezelschap dat tot dusver om velerlei redenen niet op mijn muzikale radar was verschenen. Een klein onderzoekje leert dat Feuerschwanz al sinds 2004 actief is, ooit begon als parodie en inmiddels is uitgegroeid tot folkmetal-act van formaat. In de Duitssprekende landen, in elk geval.

Het tiende album van het achtkoppige gezelschap, dat onder leiding gaat van zanger/gitarist ‘Hauptmann’ ofwel Peter Henrici en inmiddels onder contract bij Napalm Records staat, is weliswaar mijn eerste kennismaking met de band – maar dat het er serieus aan toegaat binnen het gezelschap is goed hoorbaar. Natuurlijk zijn er binnen dit genre meer kapers op de kust. Namen als Korpiklaani of Powerwolf zijn de eersten die in me opkomen.

Toch heeft dit genre, met zijn metalen 'strijdliederen', best iets aardigs in zich. Neem de klassieke rock- en metal-eigenschappen, voeg er een hoop make-up en een licht ‘nautisch’ thema aan toe, vul je gelederen aan met vrouwelijk schoon en klassieke instrumenten als de draailier, Ierse Bouzouki, houtblazers en natuurlijk een doedelzak en de basis is gelegd. Taal maakt eigenlijk niet eens uit, want de combinatie van repetitieve melodieën en simpele doch doeltreffende riffs van de elektrische gitaren zorgen voor veel herkenbaarheid en maken het geheel feestelijk en vooral enorm toegankelijk.

Daar kun je op basis van authenticiteit en kundigheid wellicht iets van vinden, maar lekker in het gehoor ligt het zeker. En Feuerschwanz laat horen dat ze in staat zijn om een feestje te kunnen bouwen, met een vaak meerstemmig masculien refrein dat de strijdlustige boodschap kracht bijzet. Zo heel af en toe krijgt de muziek een symfonisch tintje mee (zoals de Rhapsody-achtige gitaarsolo in Hannibal) of een echt klassieke heavy metal-zangstijl, maar veelal zijn het die refreinen die bijblijven. Dat kan heel soms iets te simpel en voorspelbaar worden (Krampus), maar het past voornamelijk in het genre en de stijl die Feuerschwanz zich heeft aangemeten.

Met (hopelijk) weer een festivalzomer in aantocht en de wetenschap dat er legio jeugdigen zijn die op dit genre helemaal los kunnen gaan, is Feuerschwanz’ Memento Mori op het juiste moment verschenen. Neem jezelf niet te serieus en heb lol in het leven, want je neemt niets mee naar het hiernamaals behalve je kist. Aldus de intentie van het album in een notendop. En zo simpel kan het zijn, waarde lezer. Dus trek je maliënkolder maar uit de kast en geniet vast van een beetje vermaak, als het je ding is. Vrolijk stemt het wel.

Muziek: 7,7
Klank: 8,2
Label: Napalm Records
Speelduur: 38:46 minuten
feuerschwanz.de