In een lekkere mix van jaren 70 funk en akoestische soul blijkt Oates op Phunk Shui uitstekend in vorm. Vooral het enorme spelplezier is duidelijk hoorbaar in de 14 composities. Je kunt het niet zien, maar het klinkt alsof John alle liedjes met een grote grijns van gelukzaligheid op zijn gezicht heeft staan inzingen. Ook de begeleiders hebben de opnames vast als een vakantietripje ervaren. Niet dat er vrijblijvend wordt gemusiceerd, maar ook in de begeleiding valt het spelplezier op. Ondanks dat de helft van het befaamde duo door een aantal grootheden wordt bijgestaan wordt bepaald niet met technisch kunnen geïmponeerd, maar staat de ondersteuning geheel in dienst (overigens wel op uiterst vakbekwame wijze) van het liedje en de vanzelfsprekend ijzersterke vocale capaciteiten van de 54-jarige zanger/gitarist.

Het songmateriaal op deze langspeler is van een constant hoge kwaliteit en dat is zeker een punt waarop hij het van zijn collega wint, Oates heeft liedjes die beter blijven hangen en ook is bij hem de variatie in tempo en sfeer van de tracks beter in evenwicht. Een opvallend punt is het grotendeels ontbreken van achtergrondvocalen. Hier en daar zijn koortjes, maar meestal zingt Oates alleen of meerstemmig in lagen. Het soort muziek dat hij maakt kun je namelijk ook makkelijk doodslaan met een teveel aan koortjes, maar dat gevaar heeft hij duidelijk afgewend. Die beperking in vocalen draagt bij aan de overall "feel good" sfeer die Phunk Shui over de hele linie uitademt.

Zo is er eigenlijk helemaal niets te klagen over deze solo-schijf van Oates en als we hem "make love, make love" horen lispelen, trekken we de vergelijking met zijn partner Hall nog even door. Bij Can`t Stop Dreaming van Hall schreven we "na het heengaan van Barry White doet Hall een goede gooi naar het predikaat meest geschikte muziek bij het bedrijven van de liefde, moet je voor de climax wel wat anders opzetten." Voor die climax kun je wel terecht bij de maker van Phunk Shui. Oates wint niet alleen op punten, maar ook in functionaliteit! Klasseplaat!