Wyclef Jean - The Preacher’s Son
Het muzikale supertalent levert met The Preacher’s Son een fijne cd af met veel knipogen naar de soul, reggae en funk legendes van weleer. De Hip hop sound blijft natuurlijk de boventoon voeren, want dat is en blijft de basis van al zijn tot nu toe afleverde (solo)albums. Gelukkig maar, want Wyclef zonder beats is als bier zonder kraag. Hoewel ik zelf meer een liefhebber ben van het wat ruigere hiphopwerk, stemt deze CD mij tot tevredenheid. Commercieel getint, maar wie of wat niet tegenwoordig? Daarbij vind ik hem ook wel wat smooth klinken, maar daar is niks mis mee. Als we het dan toch over glad geworden artiesten hebben. Bruggetje: Wyclef (Clef voor intimi) heeft ooit een mooie plaat gemaakt met Bono(New Day-1999). Soort zoekt soort waarschijnlijk. Glad staat vaak wel garant voor een hoop cash en succes. Bono en Wyclef geven gelukkig een hoop van diezelfde cash weer terug aan verschillende goede doelen. In eigen land: F. Bauer, aalglaad, loaded, maar toch zo gewoon gebleven. Zouden die 3 samen niet eens de studio in moeten duiken?
Terug naar de CD. Om het ultieme gevoel van deze CD enigszins te kunnen benaderen zou ik mijn auto uit moeten rusten met een soeperwoefer, want de prachtig geproduceerde diepe basritmes brengen de Pioneer maar tot standje 20. Qua volume welteverstaan. De rit naar mijn werk duurt ongeveer de 1e vier nummers van deze CD, waaronder één van de uitschieters: het duet ‘Party to Damascus’ met de heldin van het huidige hip hop wereldje Missy Elliot. Er is denk ik niet voor niets gekozen om de remix(die het predikaat remix eigenlijk niet eens mag dragen) hiervan als bonustrack op de CD te zetten. Begrijp niet dat ze Tiesto niet hebben gevraagd. Missy is en blijft nog steeds origineel klinken en heeft Wyclef eigenlijk niet eens nodig op haar bijdrage.
Me and Clef on this track what you want
Heard you wanna battle us both I hope you don`t
Hand me my mic, two woofers in my trunk (huh)
Sound like gonk-ga-gonk-ga-gonk-ga-gonk-ga-ga-ga-gonk
Na Baby Daddy(duet met Redman, je weet wel, die Christina assisteerde met haar Dirty project en vooral in het verleden heeft laten horen fantastisch te kunnen rappen) passeren naar mijn mening de wat mindere nummers de revue. Met alle respect voor Carlos Santana, maar we weten nu onderhand wel dat hij de gitaar bespeelt zoals Cruyff kon voetballen en Traci Lords kon acteren. You’ve made your point, Carlos.
Het I’m your doctor klinkt daarentegen wel weer lekker in het gehoor. De twee Dancehall coryfeeen, Wayne Wonder en The Elephant man voeren hun kunstje uitermate goed uit. Het nummer swingt en voert je langs witte stranden met cocktails serverende cha-cha-cha ladies. Deze reggae variant(Dancehall) is aan een enorme comeback bezig als we de huidige radiocharts en de tv stations TMF, The Box en MTV moeten geloven. Na al het housegeweld van de afgelopen tien jaar en de R&B hype is het leuk, dat er weer iets nieuws aan zit te komen. Even afwachten hoe zich dat verder gaat ontwikkelen.
The Next Generation met Scarface en Rah Digga herinnert me op bepaalde momenten aan Bob Marley. De strak klinkende raps doen mij er uiteindelijk toe besluiten om dit nummer en Party to Damascus te nomineren als de beste van deze CD. Op de gedeelde 3e plaats: I’m Your Doctor en Baby Daddy.
Conclusie: een CD die mij een vrolijk en lekker gevoel geeft in deze zo kille wintertijd. Is zeker niet zo goed als bijvoorbeeld Carnival uit 2000, maar met zo’n staat van dienst en tel daarbij al zijn nevenprojecten/producties op, dan is deze wat mindere CD hem nu al vergeven. Dat doe je als je iemand respecteert voor al het positieve wat hij tot nu toe heeft gedaan en in de toekomst zeker zal brengen. Ik kijk nu al uit naar het moment dat ik de klassieker van Wyclef ga recenseren.
Aanvullende Informatie :
CD
label/distributeur: Clef Records LLC, BMG company
link: http://www.wyclef.com, http://www.missy-elliott.com
