Interpol - Turn on the bright lights

Deze CD heb ik te leen van een goede vriend van me en die zei me, dat hij toe was aan rock mét roll i.p.v. al die Singer Songwriter cd’s die hij de afgelopen tijd tot in den treuren in zijn cd speler had afgespeeld. Ikzelf zit nog steeds gevangen in de euforische naweeen van de prachtige live DVD van David Gray(https://hifi.nl/recensies/1695), maar stemde toch toe om eens wat anders door mijn Jaybee-ellekes beneden, boven en in de auto te laten knetteren.

Het album lijkt wel een mengelmoes van 10 verschillende bandjes die vooral in de ‘Eighties’ en begin ‘Nineties’ opvielen. Na deze zin te hebben getypt, vraag ik Google om meer informatie omtrent deze band en warempel, wat schetst mijn verbazing? Echo & the Bunnymen, the Furs, and Joy Division worden genoemd als de bands, waar Interpol uiteindelijk op verder borduurde.

Zelfs Velvet Underground-achtige sounds in combinatie met Spiritualized klinkende indie-noise dingetjes ontbreken niet op deze cd. Je gaat bijna denken, dat het een cover band is, die uit het bruiloftencircuit is ontsnapt en nummers uit die tijd op een cd heeft gezet, zonder de artiesten ervan op de hoogte te hebben gesteld. Schijn bedriegt, want de kwaliteiten van deze band komen na een aantal luistersessies vanzelf boven drijven.

De band is ontstaan in 1998 in NYC, die in 2000 hun huidige drummer inruilde voor Samuel Fogarino. Hij heeft er op zijn beurt voor gezorgd dat er meer punk en ritmische verbeteringen in de sound werden ingebracht.

Deze ‘debuut’ cd uit 2002 begint met een prachtig nummer genaamd ”Untitled”. Dan heb ik al zoiets van, ach weer zo’n bandje die via origineel klinkende(not) titels populair uit de hoek wil komen. Je kunt toch gewoon een titel bedenken. Eerst beroemd worden, daarna mag je dit soort irritante titels gaan bedenken. Maar goed, het 1e nummer is prachtig, het doet mij denken aan de periode, dat ik wegliep met o.a.My bloody Valentine, Slowdive en het al eerder genoemde Spritualized.

Surprise, sometimes, will come around
Surprise, sometimes, will come around
I will surprise you sometime. I`ll come around
Oh, I will surprise you sometime. I`ll come around when you`re down...

Wat deze cd verder interessant maakt is de muzikale compleetheid van de verschillende nummers. Hoewel ik mezelf nog geen echte fan kan noemen van deze band, spreekt deze cd mij toch wel aan. Het zal wel te maken hebben met het nostalgische geluid wat deze mannen uit NYC produceren. Sommige nummers van deze CD doen me toch wel iets en dat gebeurt mij niet vaak met een band die ik zelf niet heb ontdekt.

Nummer 3, genaamd NYC is een stuk minder opgewekt, dan de ode die Red Hot Chilly Peppers ten gehore brachten aan hun stad, maar zeker niet minder waar en mooi. Tekstueel klopt het ook allemaal wel, hoewel de voor een optimist als ik, moeilijk te accepteren depressieve ‘Eighties’ stijl hier ook in terugkomt. Ze reppen trouwens met geen woord over de aanslagen van 9-11 of ik kan de codes in hun teksten niet ontcijferen.

New York cares
(Got to be some more change in my life)

The subway she is a porno
The pavements they are a mess
I know you`ve supported me for a long time
Somehow I`m not impressed

Gevoelsmatig vind ik ‘Roland’ het beste nummer van de cd, maar dat kan morgen weer anders zijn. Het blijkt toch maar weer, dat je met de meeste muziek pas na een aantal luisterbeurten kan zeggen: “wel mooi, niet mooi”. Zelfs toen de Smashing Pumpkins met die weergaloze dubbel cd de markt bestormde, heb ik toch echt wel een paar keer moeten luisteren voordat ik echt overstag was.

De eindconclusie is een redelijk tot goed album van een band waarvan ik denk, dat ze de komende jaren wel eens met een klassieker op de proppen kunnen komen.

Aanvullende informatie :
Label/Distributeur: Matador/EMI music France
Bandleden: Carlos D, Daniel Kessler, Paul Banks en Samuel Fogarino
link: http://www.interpolny.com