Het Noorse Airbag is na vier jaren van afwezigheid weer terug met een nieuw album. A Day At The Beach, zoals de vijfde langspeler van de progressieve rockband heet, brengt niet alleen vernieuwing in de bezetting, maar ook in de muzikale weg ten gehoor. En dat klinkt overtuigend!

Airbag is op A Day At The Beach niet meer een kwintet, maar een trio geworden. Na hun vorige album Disconnected uit 2016 ‘verloor’ de band twee leden die er sinds de oprichting al bij waren. Over bleven zanger Asle Tostrup, drummer Henrik Fossum en (hoe kan het ook anders) gitarist Bjørn Riis. Airbag moest opnieuw uitvinden hoe ze componeren en musiceren zouden, maar zag de wijziging in de personele bezetting ook als uitdaging om nieuwe inspiraties op te zoeken. 

Die inspiratie werd volgens Airbag gevonden in een opleving van jaren tachtig elektronica, new wave en soundtracks. Met als gevolg dat Airbag A Day At The Beach neerpende en de studio in ging. Voor de basgitaar trok de band Kristian Hultgren aan, wiens progressieve rockband Wobbler ook onder contract staat bij Karisma Records. Naar verluidt hebben zowel Tostrup als Riis op dit vijfde album de toetsenpartijen voor hun rekening genomen.

Met A Day At The Beach heeft Airbag klankmatig een nieuwe weg ingeslagen. En dat is maar goed ook, want hoewel alle Airbag albums van hoog niveau zijn, werd vooral het Floydiaanse aspect in de gitaarsound van Bjørn Riis nogal voorspelbaar. Sterker nog, er was weinig verschil tussen de Airbag albums en de solowerken van de man, die David Gilmours spelstijl perfect beheerst en toepast. Met een thematiek die door de band wordt omschreven als een man die als echtgenoot, vader en broer zijn familie achterlaat in een onbekende toekomst. Het contrast tussen de wanhopige individu die worstelt om te kunnen overleven en machthebbenden die het vanaf een veilige afstand gadeslaan.

Wat er dus niet is veranderd, is de melancholische ondertoon in zowel de muziek als de teksten. Albumopener Machines And Men laat niets aan de illusie over, dit gaat over oorlogen en onmacht. Intens gebracht door vocalist Asle, omlijst met het typische Riis/ Gilmoureske gitaargeluid. Maar aangevuld met voor Airbag vernieuwende elektronische klanken en effecten. Fris. De titeltrack, die als twee volkomen onafhankelijke delen op het album staat, wordt wederom met meer kracht en finesse gebracht dan muziek op de voorgaande albums, terwijl de elektronische effecten en soundscapes meer verdieping brengen. Overigens wordt hier ook duidelijk dat de wat organische spelstijl van bassist Hultgren een fijne toevoeging is aan het geluid van Airbag.

Het meest intrigerend zijn echter tracks als Into The Unknown en Sunsets. Hier neigt Airbag meer naar new wave dan naar progressieve rock, door overmatig gebruik van toetsen en elektronische klanken. En het werkt ook nog eens goed uit! Knipogen naar The Cure, maar ook Talk Talk komen duidelijk naar voren, de tracks zijn prachtig van opbouw en de vocalen van Asle passen hier moeiteloos bij. En wederom het fijne baswerk, dat vooral in de tweede track een spannende ondertoon toevoegt. Airbag dacht je al verrast te hebben, maar sluit daarna nog eens af met een spetterend progressief meesterwerk van formaat in de vorm van de bijna tien minuten durende track Megalomaniac, dat fans van het hardere werk van Steven Wilson en consorten zeker aan zal spreken.

Airbag bewijst als band te zijn geëvolueerd. Niet alleen door het afstappen van een vooral door Bjørn Riis doorgedrukte muzikale signatuur, maar ook dankzij het toepassen van nieuwe invloeden die de muziek verrijken en zelfs volwassener maken. Natuurlijk luister je nog steeds duidelijk naar Airbag, maar dan wel naar een betere, meer complete versie. En dat legt een degelijke basis voor een verdere toekomst. De productie van het album klinkt over het algemeen vrij goed, met als kleine opmerking dat het geluid op de laatste track wat volloopt in het meest drukke deel van het nummer. Dat zal op de vinylversie van A Day At The Beach ongetwijfeld beter klinken, gezien de beperkingen in de toegepaste compressie op dat medium. Het maakt weinig uit, want A Day At The Beach is grote kanshebber om bij vele progliefhebbers hoog in de jaarlijsten te eindigen. Luisteren en genieten!

Muziek: 8,8
Klank: 8
Label: Karisma Records
Speelduur: 48:50 minuten
Website: www.airbagsound.com