Filles De Kilimanjaro is de volgende Miles Davis herpersing op Music On Vinyl. Een logisch gevolg in de line-up van de albums uit de jaren zestig van Miles en zijn toenmalige band. Op deze wederom voortreffelijke persing experimenteerde het gezelschap er meer op los en zocht men de grenzen op van wat toen gebruikelijk was binnen een nog niet ontgonnen jazz fusion landschap.
Artiesten van nu zouden eens naar Miles Davis moeten kijken. Nam bijvoorbeeld Rammstein er rustig tien jaar voor om met relatief weinig tot geen evolutie in de muziek een nieuw studioalbum uit te brengen, zo bracht Miles Davis er in 1968 maar liefst drie uit. Die ook nog eens uitdagend waren, zowel voor de participerende artiesten als de luisteraar. Filles De Kilimanjaro is het logische gevolg op de erg sterke release Miles In The Sky, met slechts een maand tijd tussen de opnameperiodes. Het zou van juni tot aan oktober duren, voordat dit volledige album werd vastgelegd.
Filles De Kilimanjaro is een mijlpaal in de geschiedenis en het oeuvre van Miles Davis. Niet alleen was dit album zijn laatste waarop hij samen met zijn legendarische tweede kwartet hoorbaar was (Wayne Shorter, Herbie Hancock, Ron Carter en Tony Williams), maar het was ook de laatste plaat voordat Miles (geïnspireerd door Jimi Hendrix) aan een periode met elektronische instrumenten begon te gebruiken, met In A Silent Way als startpunt.
En dus herbergt de derde release van Miles Davis uit 1968 een eclectische mix van stijlen. Van post-bop richting jazz fusion, geleid door vijf even sterke artiesten die niet voor niets ook solo bekend zijn geworden (of dat reeds waren). Het vijftal legde de lat enorm hoog voor zichzelf, wat bijna leidde tot onoverzichtelijkheid. Het is enkel dankzij de kundigheid van alle artiesten, dat Filles De Kilimanjaro nog enige lijn in zich had, en een sterke bovendien. Wie in gedachten houdt dat Miles Davis nooit tevreden en altijd zoekende was naar vernieuwing, rust en onconventionele stijlen die onherroepelijk moesten leiden tot een evolutie, weet dat er veel van alle participanten werd geëist.
Ondanks dat Gill Evans niet werd vermeld op de lijst met album credits (tot groot ongenoegen van Miles, overigens), was hij het die er mede voor zorgde dat de composities op Filles De Kilimanjaro bestaan. Die composities zijn uiteindelijk complex geworden, waarbij Miles en de zijnen ervoor kozen om de solo’s een andere plaats in de uitvoeringen te geven. Soms pas minuten diep in een track. Net als op het voorgaande album spelen Shorter en Davis elkaar naar de kroon, zonder het ego te laten prevaleren. Invloeden van blues en zelfs funky ritmes worden ten beste gegeven, terwijl de spanningsboog meer dan strak staat. En dat is hoorbaar, want ergens is de vloeiendheid zoals het voorgaande album of op Nefertiti vervlogen. Daar staat wel tegenover dat de toekomst voor Miles Davis steeds duidelijker werd, wat mede hoorbaar is op het prachtige, ritmische (aan zijn toen nog kersverse vrouw Betty O. Mabry Davis opgedragen Madamoiselle Mabry (Miss Mabry).
Deze laatste track en ook het erg sterke nummer Petits Machins (Little Stuff) werden overigens al niet meer door zijn gehele tweede kwartet gespeeld, wan Miles nam de tracks pas na de zomer van 1968 op met Chick Coreo en Dave Holland, die respectievelijk Herbie Hancock en Ron Carter vervingen. Het voegde een nieuw en vrij geluid toe aan Filles De Kilimanjaro en legde een klankmatige toekomst bloot voor Davis. Met een titeltrack waarop Miles nog maar eens laat horen waarom hij zo groot was, een heerlijke combinatie van de elektrische piano en de Fender Rhodes en een wellicht ietwat eigenzinnige percussionist, is ook deze plaat van Miles Davis erg fijn voor de jazz fan.
Klankmatig ligt het wederom door Teo Macero geproduceerde album, dat op Haarlems vinyl opnieuw het levenslicht ziet, bijna gelijk aan de voorgaande Miles Davis release op Music On Vinyl. Hoewel nog steeds fraai van klank, klinkt deze persing net iets minder stil en fijndynamisch dan zijn voorganger. Maar dat maakt stiekem helemaal niets uit, want deze plaat zet je, liefst ’s avonds laat, op om te ondergaan. En dat lukt prima, zij het op avontuurlijke wijze.
Muziek: 8
Klank: 8
Kwaliteit persing (8 ½)
Label: Music On Vinyl
Speelduur: 61:03 minuten
Website: www.milesdavis.com
