Wanneer je als mens een hogere leeftijd bereikt, ga je anders over de dingen nadenken. Je wordt geconfronteerd met vergankelijkheid, wat je weer een plaats wilt kunnen geven. Hans Dagelet en Jan van Eerd geven die vergankelijkheid der dingen een muzikale plaats als Hans & YAN op het album R.I.P. De release op Tonefloat vinyl is meteen de kick-off van een project dat in dit jaar verdere invulling zal krijgen.
Hans & YAN geven op R.I.P. een muzikale vertaling van de gevoelens die de vergankelijkheid en het verwerken daarvan oproepen. Het kopen van een nieuw bed en de belofte van de verkoper dat dat bed zo’n vijfentwintig jaar mee zou moeten kunnen gaan deed Hans Dagelet, die onlangs de Blijvend Applaus Prijs won voor zijn gehele oeuvre, beseffen dat de kans groot was dat dit weleens zijn doodsbed zou kunnen worden. Een grote confrontatie met de eigen vergankelijkheid, dus. Het wakkerde de wens in hem aan om in de herfst van zijn leven mooie dingen te bezingen.
Jan van Eerd, met wie Dagelet al even samenwerkte, zag hierin meteen de basis voor het komende album dat het duo uit zou gaan brengen. De muzikant, producer en componist (o.a. Wende, Spinvis) vatte samen met Dagelet de spreekwoordelijke koe bij de horens en niet veel later waren acht tracks het gevolg. Het thema vergankelijkheid kreeg vorm binnen nummers als Dood en Leven, Haat en Liefde, Oorlog en Vrede en Schoonheid en Verval. Hans Dagelet verzorgt op R.I.P. de trompet, vocalen en zelfs de piano (die hij eigenlijk niet eens bespeelt). YAN vulde het geheel aan met elektronische klanken, beats, programmering en arrangementen.
De tracks op R.I.P. zijn een kruisbestuiving van analoge en digitale klanken en geven een urgente, maar soms ook vervreemdende invulling aan het door het duo gekozen thema. Het leven dat wij (in de ogen van Dagelet en Van Eerd) leven is absurd, verrassend, bizar en soms wreed, wat meteen de diversiteit tussen de acht tracks aangeeft. Van het door de trompet gedragen, vrij serene Soundtrack For The Ravaged Actor naar het met basale elektronica gevulde Das Automobil, de uitersten worden door de heren flink opgezocht. De toevoeging van teksten van de Groningse drukker/ kunstenaar N.H. Werkman, een leidend figuur binnen het kunstenaarscollectief De Ploeg, die aan het einde van de Tweede Wereldoorlog door de Duitsers werd gefusilleerd, geven aan vier nummers een extra vervreemdend en tegelijkertijd extravert karakter.
R.I.P. noopt de luisteraar tot aandachtig luisteren. Nee, dit is geen ontspannende exercitie, maar een kunstwerk dat zich onder de huid nestelt met afwisselend venijn en ontspanning. Kunstzinnig is het zeker, wat waarschijnlijk bijdraagt (of van tevoren is uitgedacht) aan het feit dat R.I.P. ook zal gaan dienen als ondersteuning aan een project dat volgens de informatiesheet Dagelets Magnum Opus moet worden. Het grafische werk van Werkman dat de albumhoes siert, de beelden uit het archief van het EYE filmmuseum die door scenograaf/ filmmaker Jan Boiten zijn verwerkt in een bijpassende video voor elk nummer en een komende podiumpresentatie van het werk, het geheel culmineert in maart 2019 in een live uitvoering in hetzelfde filmmuseum. Met als gastartiest Xavier Boot op piano. En een op handen zijnde muziektheatervoorstelling met muziek, beeld, dans en theater, waarvoor dit album als blauwdruk dient. Ambitieus is het in ieder geval.
Als album is R.I.P. in ieder geval de moeite van het ontdekken waard, al vermoed ik dat niet iedereen de woeste charme van sommige composities zal kunnen waarderen. Klankmatig is de plaat in ieder geval dik in orde, net als de persing op mooi stil Tonefloat vinyl. Nieuwerwetse ontdekkingen…
Muziek: 7 ½
Klank: 8 ½
Kwaliteit persing: 9
Website: www.hansandyan.rip
