Kleine speakers die heel groot willen spelen, zo zien we er steeds meer. Definitive Technology’s gloednieuwe Demand-reeks gooit er een stevige lading drivertechnologie tegenaan om dat doel te bereiken.
Definitive Technology Demand
Laten we er niet om heen dansen: de Demand-speakers zien er bijzonder uit. Niet door hun vorm. Die is eerder conventioneel, maar wel met een strak designsausje overgoten. En dat er is vreemd aan de hand is valt helemaal niet op als je de grijze speakergrilles op de luidsprekers laat hangen. Verwijder de roosters echter en je ziet toch wel dingen die je niet verwacht. Een tweeter die uit het midden staat bijvoorbeeld, en een soort harde paddenstoel die voor de midrange-woofer zweeft. Dat zijn toch wel aparte keuzes die je niet vaak ziet bij luidsprekers. Weet Definitive Technology iets dat de rest van de industrie nog niet ontdekt heeft?
Op maat van de Europeanen
Definitive Technology bestaat al even, maar is nog niet zo bekend in Europa. Heel even zag je de speakers bij ons in de winkels liggen, toen D&M (de holding achter Denon en Marantz) optrad als distributeur van het Amerikaanse merk. In 2017 besloot Sound United (de groep achter Definitive en Polk Audio) om D&M over te nemen. Daarbij werd de wens uitgesproken dat de luidsprekers van de twee Amerikaanse merken een succes in Europa moesten worden. Iets dat wel wat aanpassingen vroeg, want Definitive Technologie scoort in de V.S. met speakers die getuned zijn voor Amerikaanse oren en met designs die eerder passen bij home theatre-toepassingen. Zo bieden ze onder andere passieve zuilspeakers met een ingebouwde actieve subwoofer. Europeanen houden doorgaans wat minder van die focus op een gewichtig basfundament, maar de Amerikanen lusten het wel. Definitive Technology heeft hierdoor in de V.S. zelfs tien procent van de speakermarkt in handen, meer dan welluidende namen als KEF.
Maar de nieuwe Demand-reeks is toch iets anders. Zowel visueel als qua akoestisch design varen ze een andere koers dan de rest van het Definitive Technology-assortiment. De speakers zijn ook anders dan de reeks die ze vervangen, de StudioMonitor. Terzijde, de SM55 hoorden we ooit op een dealerconferentie van D&M en ze klonken beter dan de peperdure vloerstaanders in de kamer er naast.
De Demand 7 die we op bezoek krijgen is de kleinste in de Demand-familie. Momenteel bestaat deze uit drie boekenplankspeakers: de Demand 7, 9 en 11. Ze lijken sterk op elkaar, maar verschillen in formaat en bezitten telkens een grotere midrange-driver. De Demand 9 en 11 komen daarnaast nog met een array van passieve basradiators bovenaan de behuizing. Dat valt minder op omdat er luidsprekerdoek voor hangt. Een kopje koffie op een speaker is altijd een slecht idee, maar bij de D9 en D11 is het dus helemaal rampzalig.
De Demand 7 die we testen heeft deze passieve basradiator niet, maar bezit wel een dubbele baspoort achteraan. De 1-inch aluminium dometweeter is trouwens een vast element bij alle Demand-speakers.
Ook qua design zijn de nieuwe Demand-speakers frisser dan wat we voorheen bij Definitive Technologie zagen. De behuizing van de D7 verlegt geen designgrenzen, maar is wel prima afgewerkt zonder veel naden. De voorkant bestaat uit een dik stuk aluminium, wat niet enkel een solide ondergrond biedt voor de drivers maar ook gewoon net oogt.
Waarom asymmetrisch?
De hamvraag die iedereen zich stelt als ze de Demand-speakers zien: waarom staan die tweeters niet in het midden? Het antwoord van de ontwerpers is dat ze symmetrische diffractie aan de hoeken van de behuizingen vermijden. Diffractie is het fenomeen waarbij geluidsgolven die uit een driver komen langs de voorkant bewegen en aan scherpe randen reflecteren, wat in extreme gevallen voor een vertroebeling van het geluidsbeeld zorgt. Luidsprekerfabrikanten kennen dit probleem al langer en hebben verschillende oplossingen bedacht. Zo zal je bij veel speakers zien dat een driver wat verzonken zit in een ‘kom’, wat trouwens ook bijdraagt aan de bredere uitstraling en soms te maken heeft met het behoud van fasecoherentie bij een meerwegsspeaker. Een andere oplossing is gaan voor een speakerkast met rondingen in plaats van hoeken. Definitive Technology opteert echter voor een derde optie, de asymmetrische tweeteropstelling. Dat is ongewoon, maar ook niet bepaald onbekend. Je komt het wel eens tegen bij studiomonitors en inbouwspeakers. Het idee er achter is dat de afstand naar elke zijde verschillend is, zodat je op de luisterplek nooit alle reflecties die ontstaan door de diffractie tegelijkertijd zal ontvangen. De tijd die nodig is voor geluid om te reizen naar een zijde is namelijk afhankelijk van de afstand – en die is dus hier zowel links-rechts-boven en onder anders.
Voor de tweeter is trouwens nog een soort waveguide voorzien – DT noemt het een 20/20 Wave Alignment Lens – dat de directe uitstraling van de hoogste frequenties ombuigt en ruimer de kamer instuurt. En dat merk je wel bij het luisteren, want de D7 is geen speaker die als een laser een smalle sweet spot creëert. Overigens heeft die tweeterplaatsing één concreet gevolg voor de plaatsing: de Demand-speakers komen in een rechtse en een linkse versie.
Het laatste stuk drivertechnologie bevindt zich voor de conus van de midrange/woofer. Het lijkt wel bijna alsof de motor zich vooraan in plaats van achteraan de driver zit, maar dat is een foute indruk. Die harde paddenstoel uit kunststof voor de conus heeft een heel andere functie. Het beweegt niet en is een waveguide die het geluid uit de driver kanaliseert zodat de D7 off-axis beter klinkt. Dat doet het door langs één kant de directe uitstraling vanuit het midden tegen te gaan, maar ook door te zorgen dat je off-axis vooral de kant van de driver hoort die het dichtste bij je is. Dat laat de D7 heel wat strakker klinken als je ten opzichte van de speaker schuin zit, zeggen de ontwerpers.
Wat geeft het?
Er zit dus echt wel wat theorie achter het Demand-design, maar levert het resultaat op? We hadden de D7’s relatief in de testruimte, wat toeliet om ze met meerdere versterkers uit te proberen. Zo hebben we ze lang beluisterd met de Naim Uniti Star en de Mytek DAC+/AMP-combinatie uit de premiumklasse, maar ook met Pioneer A-40AE-budgetversterker. De bron hing af van het gebruikte toestel, maar meestal ging het over één of andere vorm van streaming – en dan wel lossless of hi-resmateriaal. Welke versterker je ook kiest, hou er rekening mee dat de D7 met een gevoeligheid van 85 dB wel wat vermogen lust. De D9 en D11 zijn op dat vlak veel makkelijker aan te sturen.
Het is goed om in het achterhoofd te houden dat de Demand 7 echt wel een zeer compacte speaker is. Het heeft bijna het kleine formaat van het soort speakers die je bij een goedkopere miniketen krijgt. Maar het klinkt niet zo. Al de ingrepen die Definitive Technology nam om wijder geluidsbeeld te creëren hebben resultaat gehad. Het dromerige techno van John Hopkins’ ‘Singularity’, afgespeeld vanaf Qobuz via Chromecast naar de Uniti, bleek een interessante album om een licht te schijnen op de sterke en zwakke punten van de Demand 7. Om te beginnen klinken de Definitive Technology-speakers véél groter dan je redelijkerwijs mag verwachten. De muziek komt helemaal los van die twee kleine kastjes, waardoor het koorgezang in ‘Feel First Life’ bijzonder ruim klinkt. Bij kleine speakers die luider spelen, zorgt de behuizing vaak voor storende bijgeluiden en vervorming, maar de Demand 7 is solide genoeg om dat te voorkomen. Lage bassen mag je niet verwachten, ook dat is snel duidelijk. Officieel start de D7 bij 57 Hz, maar in de realiteit treedt het laag pas wat later naar de voorgrond. Voor wat meer impact moet je de D7 dichter bij de muur zetten. De D9 en D11 hebben op dat vlak wellicht wel een streepje voor, dankzij die passieve radiatoren.
Bij ‘Contact’ van Daft Punk blijven de diepe beats eerder oppervlakkig, een beperking van de grootte. Je kunt best naar elektronische muziek luisteren met deze rekels, maar je moet er eigenlijk een subwoofer bij betrekken als je de muziek echt wil beleven. Dat is advies die bijna altijd geldig is bij kleinere boekenplankspeakers.
De merkwaardige fusie tussen rock en Bretoense doedelzakken van ‘No Land’ van Olivier Mellano wordt dan weer behoorlijk sterk gebracht. De formeel aandoende stem van Brendan Perry – je kent de naam misschien van het Dead Can Dance-duo – rolt weelderig uit de speaker. Als alles samenkomt in deze soms zeer intense tracks – vocals, bas en dan meerstemmige percussie en een regiment doedelzakken – dan verliest de D7 zijn coherentie wat. Maar het zijn tracks die voor alle kleinere speakers moeilijk zouden zijn, en de Definitive Technology-luidsprekers houden het beter vol dan menige andere monitors. Er zijn ook momenten (bijvoorbeeld rond 17:30) waarop de even solospelende percussie echt heel strak en impactvol wordt gebracht, dan maakt de D7 echt wel indruk met zijn snelheid. Schakelen we over op Roger Waters’ ‘Is This the Life We Really Want’ op de goedkope Pioneer-versterker, merken we het opnieuw de vocals zijn die helemaal loskomen van de speakers. Die open aanvoelende presentatie is toch wel het sterkte punt van deze speaker, en laat met name klassiek en jazz heel live voelen.
Conclusie
De Demand 7-speakers zijn niet volmaakt. Maar als je bedenkt dat ze toch wel heel compact zijn, dan moet je toegeven dat ze meer dan behoorlijk goed presteren. Hun sterkste punt is het weergeven van vocals en de midrange, en dat op een manier die heel ruimtelijk overkomt. De speakergeek in ons wordt natuurlijk aangesproken door de ongewone keuzes die er werden gemaakt, maar die lijken echt wel resultaat te hebben. De D7 is redelijk geprijsd, mooi afgewerkt en relatief klein. Dat zijn eigenschappen die hem een goede keuze maken voor iedereen die goed geluid wil maar daar niet de ruimte voor heeft.
Definitive Technology Demand 7
€ 599 euro per paar | www.definitivetechnology.com
Beoordeling 4,5 op 5
