In weektip 15 werd reeds een Azimuth hulp omschreven, wat handig kan zijn voor het afregelen van een toonarm met een axiaal aanpasbare armkop. Maar wat te doen als een toonarm met vaste armkop de groefspeurneus enigszins slagzij laat maken (wat men kan vaststellen met de tool uit tip 15)?

De meest voor de hand liggende oplossing is het aanbrengen van een dun kunststof of pertinax M2.5 ringetje tussen het element en de armkop, om één van de montageboutjes (aan de kant waar het element aan de onderzijde naar buiten afwijkt). Met één of meerdere papieren U-vorkjes op dezelfde plek kan men op meer exacte wijze de juiste Azimuth instellen (Azimuth is de vertikale stand in de laterale as. De optimale Azimuth is 0 graden maar in de praktijk is dat ideaal niet altijd haalbaar omdat LP`s over hun straal gemeten meestal golvingen in het oppervlak hebben).

Waarom een vork-vorm? Omdat er voor en achter het montageboutje dezelfde hoeveelheid materiaal moet worden aangebracht, om de gekozen VTA (vertikale aftasthoek) niet te beïnvloeden. Dat laatste kan worden gegarandeerd wanneer men een dunne solid-core koperdraad (naakt) in de lengte-as tussen het element en de armkop aanbrengt. Men kan experimenteren met verschillende aderdiktes en het is zelfs mogelijk om een relatief dikke koperader exact over de middenas van de element-body aan te brengen waardoor er een lijncontact in het midden onstaat, met laterale instelbaarheid voor hoek en tensie (zie lijntekening). De hoek wordt veranderd wanneer de ene montagebout wat losser wordt gedraaid, waarna de andere in dezelfde mate wordt aangetrokken.

Het resultaat van een correct ingestelde Azimuth is verminderde overspraak, verbeterde kanaalbalans plus toegenomen drive en ruimtelijke afbeelding. Happy Adjusting!