Met een film kom je nog eens ergens. Deze winnaar van de Zilveren Leeuw voor beste regie bij het Festival van Venetië speelt zich af in een uithoek van Rusland, op en rond het Kenozeromeer, in het zeer dunbevolkte gebied naast Finland. De post wordt er per boot bezorgd. Een primitieve, verdwijnende samenleving, op schitterende wijze vereeuwigd door de inmiddels bejaarde filmmaker Andrei Konchalovski.



Isolatie gaat gepaard met een gortdroge humor en een laconieke, relativerende levenshouding. De opening van de film geeft daar meteen al blijk van, als het centrale personage, postbode Lyokha, zich voorstelt aan de hand van wat foto’s. Dit is het hele dorp, zegt hij bij een foto met een stuk of vijf mensen. Enkele ervan zijn inmiddels dood. Dit was mijn bruiloft. Kort voor de scheiding. En hier vocht ik duidelijk met de wodka. Ik verloor.



Maar nu staat hij al jaren droog. We volgen hem bij zijn dagelijkse werk. Dat begint met opstaan. Iedere dag zittend op het bed eerst de blik op zijn voeten, naast de schoenen. Daar moeten ze in, dan kan de dag beginnen. Naast de post bezorgt hij de krant en de pensioenen, in nauwkeurig nagetelde contanten. Rigoureus wijst hij aangeboden borrels af bij zijn vaste bezorgadressen in de schilderachtige maar vervallen, primitieve huisjes.

Het zit Lyokha niet mee. De vrouw waar hij van houdt besluit met haar zoontje naar de stad te verhuizen en tot overmaat van ramp wordt de motor van zijn bootje gestolen. Zie dan nog maar eens overeind te blijven in het barre land.



Haast achteloos laat Konchalovski zien dat het primitieve leven van de burgers fysiek de moderne, technologische tijd schampt. Zonder dat de mensen het merken wordt er achter hun rug achteloos een raket gelanceerd.  

Andrei Konchalovski, broer van acteur en regisseur Nikita Michalkov, volgde een wonderlijk carrièrepad. Hij werkte als scenarioschrijver met Andrei Tarkovski en maakte in de jaren 70 de zeer lange film Siberiade die fungeerde als springplank voor een loopbaan in Hollywood. Na publieksfilms als The runaway train, Shy people en Duet for one, keerde hij terug naar zijn vaderland en de geest van Tsjechov, die over The Postman’s White Nights waart.



De film doet zeer authentiek aan door de niet professionele acteurs met prachtig doorleefde koppen, die de suggestie wekken van een documentaire. Pas in de loop van deze zeer rijke, mooi gemaakte film krijgt het verhaal de overhand.

Aanvullende informatie:

Rusland, 2014
Speelduur: 96 minuten
Regie en productie: Andrei Konchalovski
Scenario: Andrei Konchalovski, Elena Kiseleva
Camera: Aleksander Simonov
Montage: Sergei Taraskin
Art direction: Lubov Skorina
Muziek: Eduard Artemiev
Met: Aleksei Triapitsin, Irina Ermolova, Timur Bondarenko
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: DD 5.1, Russisch gesproken
Uitgave: Contact Film www.contactfilm.nl
Distributie: Remain in Light www.remaininlight.nl