Welke insteek Master & Dynamic heeft, ontdek je ongeveer drie seconden nadat je een hoofdtelefoon van hen onder ogen krijgt. Neem nu de MH40 bijvoorbeeld, die we samen met de MH30 ter test aangeboden kregen. De MH40 is momenteel het bekabelde topmodel bij M&D, een hoofdtelefoon met dikke lederen oorkussens die helemaal over de oren passen. De MH30 is een on-ear model met heel gelijkaardige geluidskarakteristieken.

Niet enkel mobiel

Riant en retro zijn de twee woorden die je binnenschieten bij het uitpakken van de MH40. De mix van mooi lamsleder en metaal zorgt voor bijzonder veel uitstraling. De MH40 lijkt op niets anders op de markt, wat hem meteen een aparte positie in de overvolle hoofdtelefoonwereld bezorgt. Je zit dus meteen aan het goede adres als je iets anders zoekt dan een doordeweeks zwart ding om op je hoofd te zetten. En voor alle duidelijkheid: dit is ‘echt’ design, niet een trendy of flitsende koptelefoon die hoopt te profiteren van een trend bij tieners. Of je echt kunt spreken over een icoon? Daar is het nog te vroeg voor. Mochten we toch per sé een gelijkaardige hoofdtelefoon willen aanreiken, dan zouden we stellen dat de MH40 uit hetzelfde vaatje tapt als de Bowers & Wilkins P7. Maar designmatig is hij toch wat anders.

Je hebt mensen die geloven dat goede audio en mooi design altijd in tegenstrijd zijn. Als het er prima uitziet, dan is er weinig aandacht besteed aan de kwaliteit van het geluid, zo hoor je soms. Een stelling die eerlijk gezegd inderdaad af en toe klopt, maar even vaak niet. Jawel, de MH40 is overduidelijk een hoofdtelefoon waar design een belangrijke rol speelde. Zowel over de vorm als over de gebruikte materialen is hard nagedacht. Maar daarbij zijn er toch meteen indicaties dat er ook rekening werd gehouden met typische audiofiele verzuchtingen. Zo is de beugel die de brug vormt tussen de driverbehuizingen en de hoofdbandtreffelijk met veel inzicht ontworpen. Van ver lijkt de smalle beugel en schuivende staafmechanisme wat fragiel, maar als je er mee aan de slag gaat blijkt het stevig en voldoende rigide om de pasvorm te behouden. Bij heftige bewegingen – sprinten naar de bus! – blijft hij goed zitten.

Draagcomfort

De MH40 mag dus gezien worden, maar hoe zit het met het draagcomfort? Niet slecht, al is de Master & Dynamic-hoofdtelefoon niet de lichtste dat je kunt kopen. Met zijn 360 gram zit hij toch bij de zwaardere modellen, vooral als je bedenkt dat er geen actieve elektronica (zoals NC) insteekt. De goede gewichtsverdeling op de oren en op de kruin maken evenwel dat je het hogere gewicht niet echt merkt.

De riante, deels uit leder gemaakte oorkussens zijn heel eenvoudig te verwijderen. Een sterke magneet houdt ze op hun plaats, zodat er slechts een trekbeweging nodig is om de oorkussen los te koppelen. Ook dit is een eigenschap dat we eerder op een audiofiele hoofdtelefoon verwachten en een meerwaarde. Als na enkele jaren de oorkussens versleten hebt of ze gewoon vuil zijn geworden, kun je ze vervangen. Ook met het oog op doorverkopen is dat een echte plus.

De klank

De metalen roosters aan de zijkant doen misschien anders lijken, maar de MH40 is weldegelijk een min of meer gesloten hoofdtelefoon. De klank wordt verschaft door de 45 mm neodymium-drivers die met een impedantie van 32 ohm en een hoge gevoeligheid probleemloos door een smartphone worden aangedreven. De betaalbare Sony NWZ-A15 Walkman had geen probleem om het aan te sturen, al hebben we meestal geluisterd met de Chord Mojo aan een iMac, met eigen ALAC-bestanden (doorgaans cd-kwaliteit) en streaming via Qobuz.

In veel reviews wordt de MH40 omschreven als over de hele lijn baszwaar, maar zo klinkt hij niet voor onze oren. Wel is er duidelijk meer energie bij de allerlaagste frequenties. Bij ‘Pulk/Pull Revolving Doors’ van Radiohead hoor je dat aan de beat die enkel in het allerdiepste wat controle verliest, wat in contrast is met de controle die de MH40 verder vertoont. Niets om te veel zorgen om te maken. Bij ‘Like Regular Chickens’ en ‘Bridge’ van Amon Tobin wordt er eveneens heel diep gedoken, en weet de MH40 net door die streep extra energie de pret er in te houden. De baslijn in Bridge komt zelfs heel mooi naar voren.

En vocals? Bij ‘Past the Mission’ van Tori Amos zit je met een basgitaar die wel heel goed doorklinkt; misschien een beetje meer dan zou mogen, maar daardoor wordt de track iets voller van klank en krijg je een groter gevoel van tempo. De stem van de roodharige Amos klinkt lekker vol, zoals het hoort. Mooi.

Ergens doet hij ons wel wat aan de Sennheiser HD650 denken, maar dan wel met meer sprankel in het hoog en zonder de befaamde sluier waar de Sennheiser om bekend staat. Je zal bij de Master & Dynamic MH40 iets meer detail ontwaren, zonder dat het die cymbalen en subtiele percussie-elementen echt in het oog (oor?) springen. De MH40 is bovendien aanzienlijk gemakkelijker aan te sturen dan de trendsettende Sennheiser, dat mag gezegd worden.

Conclusie

De MH40 is zonder twijfel een van de mooiste mobiele hoofdtelefoons die je momenteel kunt kopen, in ieder geval aan dit prijspunt (469 euro). Passief isoleert hij vrij goed van omgevingsgeluid, een handige eigenschap op de trein of een rumoerige kantoor. Dat daarbij iets meer druk op de oren wordt uitgeoefend is normaal en iets waar je rekening mee moet houden. De zachte oorkussens en lederen bekleding op de hoofdband compenseren het iets hogere gewicht, waardoor je hem toch langer kunt dragen. Wel goed opletten als je de Master & Dynamic-koptelefoon aandoet, want de plaatsing op de oren heeft een vrij grote impact op de klank. Die opmerking geldt nog meer voor de MH30.

Klankmatig speelt de MH40 het veilig. Geen overdreven zware aanwezigheid in het laag, noch een vooruitgeschoven hoog detail dus, maar een ontspannen lichtdonkere weergave die lang luisteren mogelijk maakt. Voor mobiel gebruik is het een prima keuze, voor enkel thuis te gebruiken is het een eerder degelijke optie als je per se een gesloten model zoekt.