In 1990 verscheen het vierde album van het thrash metal gezelschap Testament. Souls Of The Black greep terug op genre-typische elementen en voegde een klein stukje commercie toe aan de mix. Music On Vinyl bracht het album onlangs opnieuw uit op LP, passend in hun Metal Mayhem releases.
Waar de Big 4 (Metallica, Slayer, Anthrax en Megadeth) aan het eind van de jaren tachtig een grote schare fans hadden vergaard, bleef Testament wat onder de commerciële radar. De Amerikaanse thrash metal band bracht vanaf het debuutalbum The Legacy (tevens de naam waaronder Testament in 1983 werd opgericht) uit 1987 ieder jaar een nieuw album uit en had onder metal fans wereldwijd een flinke naam op weten te bouwen.
Op Souls Of The Black greep het vijftal waaruit de band bestond terug op klassieke elementen uit het genre. Zowel tekstueel als muzikaal. Net als op de voorganger Practice What You Preach uit 1989 waren de teksten van Testament nogal maatschappijkritisch en het overgrote deel van de door zanger Chuck Billy gezongen teksten hebben een typische jaren tachtig zangstijl. De riffs op Souls Of The Black boden ook weinig afwisseling, de vrij logge gitaren vervielen grotendeels in dezelfde riffs over het hele album.
Dat klinkt wellicht wat afgezaagd, maar toch heeft Souls Of The Black ook veel goeds te bieden voor de metalfan. Ondanks het feit dat Testament voor het eerst gebruikmaakte van een andere producent dan Alex Perialas, die op de voorgaande drie albums grotendeels verantwoordelijk was voor het typische Testament-geluid, wist zijn opvolger – Michael Rosen- de klank wel redelijk vast te houden.
Vooral de A-kant van Souls Of The Black is vrij sterk. Afgezien van het misplaatste Latijns-Amerikaanse akoestische gitaarintro op albumopener Beginning Of The End rockt de band goed genoeg om het hoofd van de luisteraar mee te doen bewegen in een ritmisch herhaalde ja-beweging. De melodieuze refreinen zijn het overduidelijk bewust toegevoegde stukje commercie op de plaat, maar met tracks als Fate In The Sky, Falling Fast en de titeltrack zette Testament een meer dan prima stempel op de metalgeschiedenis. Vooral het gitaarspel van Alex Skolnick was op Souls Of The Black prettig en enigszins vernieuwend.
Hoewel de B-kant blijk geeft van haastig componeer- en schrijfwerk, is de ‘ballad’ The Legacy een absoluut pluspunt van het album. Hierop is niet alleen een andere (geslaagde) zangstijl hoorbaar, het sterk opgebouwde nummer toont exact waarom Testament bestaansrecht had. De durf om thrash-invloeden in te wisselen voor meer traditionele rockklanken en afwisseling waren een schot in de roos en nog steeds geldt de track voor mij als een van de hoogtepunten uit het verleden van de band, samen met de titeltrack.
Toen Souls Of Black 26 jaar geleden verscheen, waren de meningen over de klank van het album verdeeld. De vrij afstandelijk en dun klinkende productie van toen is natuurlijk door een persing op vinyl niet verbeterd, maar toch legt de plaat wat meer fundament en organische klanken in de weegschaal. Hoewel dit album niet de meest innovatieve plaat is en zeker niet op dezelfde hoogte staat als The New Order van twee jaar ervoor, levert deze Testament-herpersing genoeg plezier aan de fan.
Muziek: 7
Klank: 7 ½
Kwaliteit persing: 8 ½
Label: Music On Vinyl/ Atlantic
Speelduur: 39:14 minuten
Website: www.testamentlegions.com
