De nieuwe film van Apichatpong Weerasethakul gaat over een stel militairen die lijden aan een mysterieuze slaapziekte. Ze liggen in een tot ziekenhuis omgebouwd schooltje waarnaast graafmachines in de weer zijn. Een manke verpleegster gaat als vrijwilliger meewerken aan de verzorging van de mannen die behandeld worden met een speciale lichttherapie.

Net als in zijn bekendste film Uncle Boonmee Who Can Recall His Past Lives krijgt ook Cemetery of Splendour al snel een surrealistische, spirituele dimensie. De verpleegster, Jenjira, trekt vooral op met soldaat Itt, die nooit visite krijgt maar wel af en toe even wakker is. Ze ontmoet ook de jonge vrouw Keng, die in contact kan treden met de geesten van de soldaten en in de geest van Itt kruipt.

Na een bezoek aan een kapel leggen twee godinnen die daar staan in jonge, levende gedaante uit hoe het allemaal in elkaar zit met de soldaten. Een vernietigende strijd die ooit op dezelfde locatie plaatsgevonden heeft werkt door in het heden.

Vreemde zaken worden afgewisseld met zeer alledaagse. Alles op trage, zeer droge wijze gefilmd met een vrijwel voortdurend stilstaande camera, in soms zeer lange shots, zonder toegevoegde muziek. Precies alles wat je niet associeert met een surrealistische film.  

Hoewel het werk van de Thaise grootmeester door de raadselachtigheid aanleiding kunnen geven tot een cerebraal proces van het zoeken naar verbanden en betekenissen nodigen zij evenzeer uit tot een intuïtief onderdompelen, de beelden over je heen laten komen. Ongekend boeiende cinema, een belevenis.

Aanvullende informatie:

Thailand, 2015
Speelduur: 122 minuten
Regie, productie en scenario: Apichatpong Weerasethakul
Camera: Diego Garcia
Met: Jenjira Pongpas, Banlop Lomnoi, Jarinpattra Rueangram
Beeld: 16:9 anamorf
Geluid: DD 5.1   
Uitgave: Lumiere www.lumiere.be