Nederland staat niet bekend om zijn vele slowcore bands. The Fire Harvest is een band uit het midden van ons land en heeft hun eerste volledige langspeler uitgebracht op onder andere cd. Singing, Dancing, Drinking is de titel van het album, dat lang niet zo vrolijk klinkt als de naam zou doen vermoeden. Duidelijk is dat deze uitgave niet onopgemerkt voorbij mag gaan…

The Fire Harvest bestaat al tien jaar, maar pas vier jaar geleden verscheen er een eerste release/E.P. op cassette. Het echte debuut moest nog vier jaar op zich laten wachten, maar mede dankzij een samenwerking met de Canadese producer en country artiest Daniel Romano is het ooit als solo project begonnen gezelschap nu verkrijgbaar op CD, LP en als download. Dat had zanger en huidig gitarist Gerben Houwer (We vs Death) nog geen decennium geleden ook niet kunnen bevroeden.

De band bestaat naast Houwer uit Jacco van Elst (This Leo Sunrise), Gibson Houwer (de broer van, Lost Bear), Nicolai Adolfs en Bart Looman (Audiotransparent). Samen vertolken de heren een overduidelijke vorm van slowcore, met invloeden van alternatieve country en postpunk. Het toeval wilde dat Daniel Romero langer dan gepland in Nederland moest verblijven, wat uiteindelijk leidde tot drie hete studiodagen in de thuisstad Utrecht, waarin Singing, Dancing, Drinking werd opgenomen.

The Fire Harvest klinkt van meet af aan traag, log en melancholisch. Maar op een erg prettige wijze. Ondanks dat er lichte folk-invloeden door de met vooral schaarse melodielijnen ingeklede tracks op Singin, Dancing, Drinking doorklinken, zijn het voornamelijk de gruizig en af en toe vervormde gitaargeluiden en de vrij innemende stem van Gerben Houwer die kleur geven aan het album. Zij het een grijze kleur, want echt uptempo wordt het vrijwel nergens op de acht tracks die samen 42 minuten in beslag nemen.

De opbouw van de nummers kleeft als koude modder aan de ziel van de luisteraar, terwijl vooral de melancholie door de vocalen van Gerben houvast bieden. Zoals op het prachtige nummer Singers, dat gezien de rest van het album nog als meest toegankelijke song geclassificeerd mag worden. Hoewel de zang niet altijd even zuiver lijkt, en de Engelse uitspraak van de vocalist nog wat in de steenkolen is blijven hangen, werken die eigenschappen soms juist mee om geloofwaardig over te komen. Echt binnen komt The Fire Harvest met de nummers Sorry For The Mess, Runner en Simple Solutions. Tempowisselingen die nooit echt een veel hogere versnelling ingaan, een flinke overdosis melancholie en een onderhuidse spanning zijn overvloedig aanwezig op dit album. 

De mix en productie van Singing, Dancing, Drinking is dik in orde en mede dankzij de input van de Canadese producent - die zelf genoeg ervaring heeft met onder andere punk - is een perfect passend geluid gecreëerd die de juiste snaar bij de luisteraar weet te raken. Af en toe ijzig kil, angstig en beklemmend, maar ook intens en vol passie. En dan te bedenken dat de opnames uit het heetste deel van de zomer van 2015 stammen. De band zelf geeft als referentiepunten Palace Brothers, Low of Karate op, maar ik vermoed dat liefhebbers van bijvoorbeeld Sólstafir of Ulver hier in de zomermaanden ook prima van kunnen genieten. Met de hoop dat de Engelse uitspraak van de zanger in de toekomst nog net wat natuurlijker klinkt kan ik dit debuut van harte aanbevelen.

Muziek: 8
Klank: 7 ½
Label: Snowstar Records/Subroutine Records
Speelduur: 42:26 minuten
Website: www.fireharvest.nl