In 1981 verscheen het debuut van Yellowjackets. De plaat, die de bandnaam als titel meekreeg, is een logisch gevolg op de vele sessies en het voorgaande album van gitarist Robben Ford, die voor dit eerste Yellowjackets album een waslijst aan sessiemuzikanten inbracht. Het resultaat was een mix van jazz, rock en funk die ruim dertig jaar later nog steeds prettig klinkt. Music on Vinyl bracht de LP onlangs opnieuw uit.

Yellowjackets ontstond vanuit samenwerking tussen gitarist Robben Ford, Toetsenist Russel Ferrante, bassist Jimmy Haslip en drummer Ricky Lawson. De band startte in 1977 als The Robben Ford Group, maar aangezien Ford een eigen platencontract had getekend werd de naam veranderd in Yellowjackets. Op het debuut van de band staat Ford zelfs als gastartiest genoemd, terwijl de plaat deels is opgebouwd rondom zijn virtuoze gitaarspel. In de jaren die na het debuut volgden kende de groep veel personele wisselingen en nog steeds bestaan Yellowjackets. Anno 2015 is alleen Ferrante nog overgebleven vanuit de originele bezetting.

Op Yellowjackets laat het gezelschap horen dat ze geen schroom hadden zich in te houden. De plaat kent zes tracks (veelal geschreven door Russel en Ferrante), die stuk voor stuk een eigen gezicht geven aan de muziek van de band. Veel melodie, hoekige percussie en zeker ook de combinatie van Robben Fords knappe gitaarwerk in combinatie met de rust van de door Ferrante bespeelde toetsen valt positief op. Het album vloeit van begin tot eind en is voor een geheel instrumentale fusionplaat uit die periode nog steeds progressief te noemen.

       

De vele gastmuzikanten die op Yellowjackets te horen zijn komen voort uit de Los Angeles sessie-scene van die periode. Producent Tommy LiPuma had ongetwijfeld een dikke vinger in de spreekwoordelijke pap en de toenmalige platenmaatschappij van Yellowjackets –Warner Bros. Records- had genoeg budget om de gewenste invulling te bekostigen. Met namen als Lenny Castro en Paulinho Da Costa die de percussie op Yellowjackets tot extra grote hoogten brachten of Ernie Watts op saxofoon op de openingstrack Matinee Idol wist het album muziekliefhebbers van toen te interesseren. Niet onlogisch dat de plaat zo uitgekristalliseerd klinkt, de ‘gastenlijst’ telt maar liefst twaalf namen.

Yellowjackets kent veel afwisseling. Soms een prettige mix van ritmische funk en jazz (The Hornet en Imperial Strut zullen ook de basliefhebber extra aanspreken) of seventies georiënteerde jazz zoals Rush Hour en dan weer rustiger tracks met meer aandacht voor toetsen (It’s Almost Gone en Priscilla). De plaat zit prima in elkaar en krijgt door het gitaarwerk van Ford een prettige rocktint. Het origineel werd in 1981 volledig digitaal opgenomen en de marketingafdeling van Warner Bros. maakte indertijd dankbaar gebruik van de hoes om daar kond van te doen.

Klankmatig is Yellowjackets fraai, maar wat aan de klinische kant. De digitale middelen waren in 1981 natuurlijk ook nog niet helemaal op niveau. De persing op het zwarte granulaat van Music on Vinyl zorgt wel voor iets meer rust om de muziek heen dan de originele cd biedt, maar veel verschil is er niet. Yellowjackets op vinyl is dus vooral bedoeld voor liefhebbers van het medium. Het eerste recensie-exemplaar dat ik toegestuurd kreeg had overigens wel een putje mee geperst gekregen op de tweede track, wat resulteerde in het overslaan (blijven hangen) van de naald. Een tweede test-LP had nog steeds datzelfde putje, maar sloeg slechts op een van mijn twee platenspelers over (de fijne MicroLine tip van mijn Lyra element spoort net wat beter). Helaas weer een puntje van kritiek op de Haarlemse fabriek en een waarschuwing voor de lezer.

• Muziek: 8
• Klank: 8
• Kwaliteit persing: 5
• Label: Music on Vinyl
• Speelduur: 37:32 minuten
• Website