In 1993 Bracht Alan Parsons zijn eerste solo-album uit, getiteld Try Anything Once. Hoewel de term solo eigenlijk niet van toepassing was, zorgde het uit elkaar gaan van Alan en zijn langdurige muzikale partner ervoor dat het woord Project niet meer in de naam voor mocht komen. Aangevuld met een orkest en diverse gastartiesten is het album, dat volgens Music On Vinyl voor het eerst op vinyl is uitgebracht, een logisch vervolg op zijn voorgangers.

Na twaalf studioalbums viel in 1990 het spreekwoordelijke doek voor het collectief dat Alan Parsons Project heette. Alan en Eric Woolfson gingen elk hun eigen weg, de eerste wilde verder met schrijven en componeren van conceptalbums de tweede zocht zijn heil in musicals. Try Anything Once werd daarom –evenals de daaropvolgende albums- uitgebracht onder de artiestennaam Alan Parsons. Van een soloproject was echter geen sprake, want net als op veel voorgaande platen onder de ‘Project’-noemer omringde de componist, musicus en producent zich met meerdere artiesten, musici en een orkest.

Natuurlijk ligt de signatuur van Parsons onmiskenbaar op de composities op Try Anything Once, dat overigens wel afwijkt van eerdere albums door niet met een instrumentaal nummer te beginnen. Op dit op dubbel-LP heruitgegeven album wordt invulling aan de muziek gegeven door gebruik te maken van de vocalen van David Pack (Ambrosia), Jacqui Copland (Duran Duran), Eric Stewart (o.a. 10cc) en Chris Thompson (Manfred Mann’s Earth Band). Bekende namen van het Alan Parsons Project keren natuurlijk ook weer terug, zoals Ian Bairnson en Stuart Pack. De opnamen voor Try Anything Once vonden plaats in Parsonics, Alans eigen studio in Engeland. Het geheel werd deels aangevuld met orkestraal werk van het Londense Philharmonia Orchestra, dat weer werd opgenomen in de Air Studios.

Muzikaal gezien is Try Anything Once een logisch vervolg op eerdere albums van Alan Parsons Project, met name Gaudi (1987) en Stereotomy (1986). Parsons voelde zich blijkbaar prettig met de combinatie van (progressieve) rock en pop-achtige muziek geleid door percussie. Tracks als Wine From The Water, Back Against The Wall en Mr Time ademen de sfeer van weleer, Siren Song is een typische Alan Parsons track in de zin van Old And Wise met de focus op het vocale deel in plaats van rijke instrumentatie. Het album is aangevuld met vier fraaie instrumentale tracks (Breakaway, Jigue, Dreamscape en Re-Jigue) en ook ontbreken de fluiten, saxofoons, violen en natuurlijk synthesizers niet.

Try Anything Once is een vrij sterke Alan Parsons plaat, maar mag geen essentieel album heten. Er staan geen echte hoogvliegers op het album, maar nergens gaat de muziek onder het gebruikelijke niveau. Klankmatig ook niet, trouwens. Music On Vinyl brengt de eerste 1000 genummerde persingen van deze dubbel-LP uit op gekleurd vinyl. Hoewel het recensie-exemplaar dat ik toegestuurd kreeg niet de beloofde transparante groen-zwarte uitvoering had, maar helder blauw met een lichte marmering. En wie even online kijkt, ziet ook dat deze persing toch niet voor het eerst op vinyl verkrijgbaar is, want in 1993 bracht Arista de plaat (weliswaar op een enkele schijf) ook al uit op LP. Wat verder niets afdoet aan de muziek, overigens. De uitvoering van zowel de gatefold sleeve als de binnenhoezen is erg mooi, in luxe high gloss. Leuk voor analoge verzamelaars van Alan Parsons.

• Muziek: 7
• Klank: 8 ½
• Kwaliteit persing: 9
• Label: Music On Vinyl
• Speelduur: 59:36 minuten
• Website