Living Colour verraste met hun derde album Stain de fans met een zwaarder geluid dan ooit daarvoor. De New Yorkse funkmetalband had na een vrij succesvol tweede album te maken gekregen met onderlinge meningsverschillen, wat uiteindelijk resulteerde in een bezettingswisseling. Met dit derde album, dat in 1993 uitkwam, zette de vernieuwde band een vernieuwde sound neer, waarin duidelijk een wat andere koers werd ingeslagen. Voor het eerst sinds ruim twee decennia is het album weer op vinyl verkrijgbaar.



Stain bevat dus een veel vettere en meer duistere sound dan z’n voorganger Time’s Up uit 1990 (de EP Bisquits even buiten beschouwing latend). Zoals wel vaker gebeurt, was de beoogde koers die de band wilde varen onderwerp van discussie tussen de vier originele bandleden. De onenigheden resulteerden in het vertrekken van bassist Muzz Skillings, die werd opgevolgd door Doug Wimbish. De band zou in 1995 om dezelfde redenen uit elkaar gaan, om in 2000 toch weer bij elkaar te komen. 

Het derde studioalbum van Living Colour was zelfs niet meer verkrijgbaar, wegens een rechtszaak die Sony dwong om het album uit productie te nemen. Tot 2013, toen het album opnieuw op cd uitgebracht werd ter ere van het twintigjarige jubileum. En terecht, want hoewel niet elke track even sterk is, er indertijd werd geëxperimenteerd met samples en het album een zwaardere sound had dan de gemiddelde fan van Living Colour gewend was, heeft Stain toch wel enkele sterke kanten. 



Allereerst de geweldige baslijnen, die ook vanaf deze herpersing op vinyl erg duidelijk naar voren komen in het geluid. Doug Wimbish was een geweldige aanwinst voor de band. De sessiemuzikant had niet voor niets samen mogen werken met grote namen als Madonna, Jeff Beck of Mick Jagger. En in die baslijnen is de funk van de band nog steeds terug te vinden, hoewel veel van de tracks erg tegen thrash metal aanleunen. 



Afgezien van hip-hop invloeden op het niemendalletje WTFF, de bijna-ballad Nothingness en het punk-achtige Mind Your Own Business, werd die zwaardere metal-weg redelijk tot goed bewandeld. Met een voor de band gezonde dosis pessimisme en een flinke dosis energie zijn vooral de nummers Never Satisfied, Leave It Alone en Ausländer de betere tracks van Stain. Om uiteindelijk weer af te sluiten met Wall, waarop zowel metal, experimentele klanken als funk prima samengaan. 



Het is de engineers van Music On Vinyl in elk geval prima gelukt om de essentie van Stain op vinyl te krijgen. Het album rockt, klinkt erg dynamisch en naast de heldere zang van Corey Glover zijn ook de percussie, gitaren en zeker de basgitaar goed hoorbaar. Dit is hoe een rockplaat moet klinken, niets minder. De eerste 500 –genummerde- exemplaren van het derde Living Colour album zijn op transparant groen gemarmerd vinyl geperst, leuk voor fans. Stain is nog steeds niet het allersterkste album van de band, maar klinkt in elk geval erg prettig vanaf deze heruitgave. 




Muziek: 6 ½ 
Klank: 8 ½ 
Kwaliteit persing: 9
Label: Music on Vinyl
Speelduur: 45 minuten
Website: www.livingcolour.com