Jefferson Airplane staat bij veel liefhebbers van muziek uit de jaren zestig hoog in het vaandel. De band, die vanaf de tweede helft van dat bewuste decennium pionierde in psychedelische rock, stond vlak voor het uitbrengen van hun zesde album op het podium tijdens een festival in hun thuisstad San Francisco. Het Britse platenlabel Charly brengt van dat concert At Golden Gate Park voor het eerst een ‘geautoriseerde’ dubbel-LP uit, die verdacht veel wegheeft van een bootleg.

Op 7 mei 1969 stond Jefferson Airplane het aanwezige publiek op The Polo Field van het Golden Gate Park met een vrij lange show te plezieren. De band, die in hun thuisstad als psychedelische rockband volkomen op haar plek leek, was ten tijde van dit concert op zowel een hoogte- als een keerpunt. Waarschijnlijk was de band op het podium onder invloed van geestverruimende middelen, maar toch werden de voor Jefferson Airplane kenmerkende uitgebreide jamsessies en improvisaties aangevuld met diverse tracks van hun toen nog niet uitgebrachte album Volunteers.

De band verliet muzikaal en tekstueel gezien de idealistische thematiek van de periode van Love and Peace en liet zowel op het aankomende album als op het podium ook wat kritischer noten horen. Desalniettemin geniet het publiek van het optreden, dat naast bekende hits als White Rabbit en Somebody To Love ook het erg geslaagde bluesnummer Uncle Sam Blues liet horen. Deze track staat niet op een Jefferson Airplane studio album, wat van At The Golden Gate Park ongetwijfeld een voor fans gewilde concertregistratie maakte. De ‘nieuwe’ tracks (Volunteers, Good Shepherd, The Farm en We Can Be Together) vulden de oudere nummers en de aardige jamsessie leuk aan voor het publiek dat ’s middags naar het beroemde park was getogen om naast Jefferson Airplane ook van The Grateful Dead te genieten.

Het ontgaat de luisteraar van deze dubbel-LP ongetwijfeld niet dat de band erg ‘relaxed’ en soms zelfs afstandelijk overkomt tijdens het concert van ruim vier decennia geleden. Zangeres Grace Slick kondigt af en toe een track aan en klinkt niet overal even sterk. Het gitaarspel en de zang van Marty Balin biedt meer consistentie en zeker ook het basspel van Jack Casady mag er wezen. Wie goed luistert, hoort echter al een achteruitgang in de samenwerking tussen de artiesten, ten faveure van het ego. At Golden Gate Park biedt ook wat dat betreft inzicht in de bandgeschiedenis.

Hoewel Jean-Luc Young als producent van deze heruitgave volgens de meegeleverde informatie de beste audiobron tot z’n beschikking heeft gehad, klinkt At Golden Gate Park niet erg best. De fraai uitgevoerde gatefold hoes en de prima kwaliteit van het vinyl doen wellicht anders vermoeden, maar met een geluid dat vrij laag in dynamiek is, met duidelijke sporen van ruisonderdrukking, een opgewaardeerd volume en een klank die vooral gericht is op de leadgitaar van Jorma Kaukonen en de drumkit is er van high fidelity weinig sprake. Alsof er met slechts één microfoon voor een enkele monitor is opgenomen.

De vocalen wisselen af tussen afstandelijk en benadrukt. De bron wordt nergens vermeld, maar ik heb bootlegs gehoord met een betere klank. Wat een beetje jammer is van de moeite die Charly in het album heeft gestoken. At Golden Gate Park kan ik enkel aanbevelen aan fans die echt alles van Jefferson Airplane willen hebben, zonder zich over de geluidskwaliteit druk te maken. Vanuit historisch oogpunt beschouwd heeft deze uitgave wel bestaansrecht, zij het voor een erg select publiek.

• Muziek: 6 ½
• Klank: 4
• Kwaliteit persing: 9
• Label: Charly Records
• Speelduur: 70:41 minuten
• Website