Met hun derde album zette de symfonische rockgroep Supertramp een hoge standaard. Crime Of The Century bracht al het goede van popmuziek uit de jaren zestig en vroege jaren zeventig samen in een zeer toegankelijk geheel, gelardeerd met veel piano en een slim toegepaste rocksound. Het album is al veelvuldig besproken, terecht meermaals bekroond en nog vaker geremasterd en heruitgebracht. Qobuz biedt het album sinds kort ook aan, in een erg fraai klinkende Studio Master HD kwaliteit. De moeite waard?
Het lijkt bijna blasfemisch, een zo gevierd album opnieuw bewerken voor een HD remaster. De originele versie van Crime Of The Century, dat in 1974 natuurlijk op vinyl en tape uitkwam, was al een toonbeeld van dynamiek. Niet voor niets is de derde langspeler van Supertramp een van de eerste albums geweest die zich uitzonderlijk goed leende voor het uitgeven op CD, zo’n dertig jaar geleden. Het album herbergt niet alleen fijne muziek, maar ook zeer veel details en een bewust toegepaste variatie aan dynamiek. Mede dankzij toenmalig producent Kenn Scott, die naar verluidt zo’n vier maanden aan de opnames heeft gesleuteld.
Muzikaal gezien is Crime Of The Century vier decennia na de eerste release nog steeds een genot om naar te luisteren. Wie verder luistert dan de fijne klanken van de gelaagde songs, de kenmerkende Rhodes piano, de Wurlitzer, de vele dubbele vocalen en de zeer goed gelukte combinatie van pop en rock, komt erachter dat Crime Of the Century handelt over jeugdige onzekerheid en gebrek aan identiteit. De toen nog jonge band, die net weer de personele bezetting had gewijzigd, uitte die onzekerheden op geslaagde wijze. Het album werd volledig gecomponeerd en geschreven door Rodger Hodgson en Rick Davies, en de enorme hoeveelheid tracks die de heren schreven in 1973 en 1974 zorgde zelfs voor het grotendeels vullen van een opvolgend album (Crisis? What Crisis? uit 1975).
Met hits als School, Bloody Well Right, Dreamer, Rudy en natuurlijk de langere titeltrack heeft Supertramp met Crime Of The Century een tijdloos album van wereldformaat uitgebracht. De plaat heeft de band aan beide zijden van de oceaan aanzien en faam bezorgd. Het nadeel van een wereldwijd geliefd album is de enorme hoeveelheid herpersingen en remasters. In de jaren negentig bracht het label A&M een remaster uit op CD, gevolgd door weer een nieuwe remaster in 2002.
Helaas voor muziekliefhebbers met goede oren waren beide versies genadeloos ten prooi gevallen aan de Loudness War en dus niet om aan te horen. Het Duitse Speakers Corner Records bracht in 1999 gelukkig een erg goed klinkende herpersing op vinyl uit van het album, die het origineel zelfs overstijgt wat betreft klank. In 2014 kwam ter ere van het veertigjarig jubileum van Crime Of The Century een nieuwe remaster uit, waarvan onder andere deze Qobuz Studio Master HD versie in 24bit/96kHz het resultaat is.
Vergeleken met de originele CD, de originele LP en de Speakers Corner persing is de 2014 HD Remaster erg aangenaam luistervoer. Het geheel klinkt luchtig, zuiver en prettig lichtvoetig. Bassen op deze remaster zijn minder nadrukkelijk aanwezig dan op eerdere digitale heruitgaven, de dynamiek is rijk (met als uitschieter Bloody Well Right) en trouw aan het origineel en het geluidsbeeld is breed en diep. Waar de Speakers Corner LP net iets meer verfijning in het midden biedt, is deze digitale versie nog net wat frisser in het hoog. Wat de vele effecten op Crime Of The Century prettig accentueert. Goed te horen tijdens het uitstervende belletje aan het eind van Dreamer, bijvoorbeeld.
De originele CD van Crime Of The Century was goed, de originele LP ook en de Speakers Corner versie zet de analoge toon wat mij betreft nog steeds. Wie het album digitaal nog fraaier wil horen zal aan deze versie veel, heel veel plezier beleven. Qobuz biedt het album in diverse bestandsformaten aan, tot een bandbreedte van 192 kHz. Netjes voorzien van de juiste metadata. Kies je favoriet en geniet nogmaals van dit fijne album, de aanschafprijs is namelijk een schijntje voor de geboden geluidskwaliteit.
