In navolging op hun prima album Rave Tapes, dat in het begin van 2014 uitkwam, brengt het Schotse Mogwai nu de EP Music Industry 3. Fitness Industry 1. uit. Deze EP bevat zes tracks die het eerdere album moeten aanvullen.

De muziek is divers en bedient fans op hun wenken wat betreft verschillende stijlen. Voor drie nummers werden zelfs externe producers en artiesten ingehuurd. De EP lijkt dus een leuke aanvulling, maar de band is helaas zelf verantwoordelijk geweest voor een nogal teleurstellend resultaat.

Music Industry 3. Fitness Industry 1. heeft drie nieuwe nummers aan boord, naast drie remixen van tracks die op Rave Tapes stonden. De post-rockers uit Glasgow hebben met deze EP gepoogd de fans te verblijden met een extra aanvulling op de voorgaande plaat. Dit korte extra album is onder andere te bestellen via de website van de band (o.a. in Flac bestandsformaat) en heeft een speelduur van ruim een half uur. Wederom waren de heren van Mogwai zelf –grotendeels- verantwoordelijk voor de productie. De drie eigen nummers bestaan uit tracks die zijn opgenomen tijdens de studiosessies voor Rave Tapes, maar uiteindelijk niet op dat album verschenen. De overige drie tracks zijn remixen van nummers die het volledige studio album wel sierden.

Nu is er niets mis met het uitbrengen van een EP ter verrijking van je oeuvre en vermaak voor je fans. Dit verschijnsel is Mogwai dan ook zeker niet vreemd. Muzikaal gezien is Music Industry 3. Fitness Industry 1., dat werd uitgebracht via Mogwai’s eigen label Rock Action, inderdaad een leuke aanvulling op het eerste album, hoewel de consistentie minder aanwezig is. Niet ongewoon voor een EP, zeker wanneer er remixen op staan. De band gaat op opener Teenage Exorcists al binnen enkele seconden los en ondersteunt de stevige indie rock-track zelfs met zang. Vrij uniek voor de band. Puntige riffs, een lekker ritme en een catchy refrein bieden echt prima vermaak. History Day is rustiger, instrumentaal en wat aan de trage kant. De atmosferische track is geen hoogtepunt voor de Mogwai-fan, maar biedt met z’n elektronische beats en gelaagde compositie prima vermaak. HMP Shaun William Ryder biedt diezelfde rust, maar bezit meer noise, afwisseling en een uitgestrekte uitspatting op de elektrische gitaar. Hier komt de ‘Art’-factor meer meekijken en Mogwai laat zich in drie nummers van drie verschillende kanten zien.

Best aimabel, maar hoe zit het met de drie remixes? Wel, Blank Mass (Benjamin John Power) voorzag de track (Re-)Remurdered van een veelvoud aan elektronische klanken en beats. Aardig, maar de western-achtige sfeer van het origineel is niet meer terug te vinden. Een ver-elektrisering is ook te horen op de door Pye Corner Audio bewerkte versie van No Medicine For Regret, maar slaat een stuk beter aan dan de voorgaande track op deze EP. De originele basis werd gebruikt om een wat duister aandoende track te maken met prettige (en passende) acid-invloeden. Leuk en vrij innovatief. En de Duitse componist Nils Frahm kleedde The Lord Is Out Of Control uit, om het nummer vanuit rustig pianospel te laten ontaarden in een minimalistisch elektronisch geheel, met behoud van z’n eigen signatuur. Een prettige benadering.

Music Industry 3. Fitness Industry 1. mag wat mij betreft gezien worden als een prima aanvulling op het voorgaande album. Er is voor ieder wat wils: uptempo rock, kosmische klanken, dansbare sound en gestripte muziek. Twee van de drie remixes zijn weliswaar minder vernieuwend of avontuurlijk, maar zullen fans toch wel blij kunnen maken. Al was het om de collectie te completeren.

Klankmatig is Music Industry 3. Fitness Industry 1. echter niets minder dan een drama. Nu was de CD van Rave Tapes ook al geen dynamisch wonder, maar het klinkt alsof deze EP nog verder kapot geproduceerd moest worden. Op een enkel deel na heeft men geprobeerd om de muziek zo luid mogelijk te laten klinken, wat zelfs bij rustige passages hoorbaar is. Het haalt de verfijning uit de muziek en zorgt bij drukke stukken voor een klankmatige warboel. Dood- en doodzonde! Voor een band die de muziek zelf uitbrengt zou de klank echt hoger in het vaandel moeten staan, in plaats van mee te werken aan die vreselijke Loudness War.

Hoewel ik normaal geen krachttermen of schuttingtaal gebruik, doe ik iedereen een plezier door hier in duidelijk Nederlands te waarschuwen. Music Industry 3. Fitness Industry 1. bevat prima muziek, maar klinkt volkomen ruk! Het zou zomaar kunnen dat de vinyl-versie van de EP iets beter klinkt, maar ik waag er mijn geld niet aan. Al was de digitale versie nog zo goedkoop. Jammer.

• Muziek: 7 ½
• Klank: 2
• Label: Rock Action Records
• Speelduur: 31:38 minuten
• website