Wie Minco Eggersman de afgelopen tijd een beetje heeft gevolgd weet dat de artiest, producer, schrijver en niet te vergeten labelmanager nogal druk is geweest. Het verleden bewijst dat die drukte vaak resulteert in streling van het gehoor en soms zelfs de ziel.

Met de terugkomst van At The Close Of Every Day in de vorm van het nieuwe album Darkness Travels Light wordt dat zeker ook weer bewaarheid. En voor liefhebbers kwam er ook een extra begeleidende zintuiglijke verwennerij op de markt.

Weinigen zijn gezegend met zoveel werk als Eggersman, zo lijkt het. Na het schrijven voor en produceren van diverse muzikale projecten, laat de gepassioneerde duizendpoot weer van zich horen. Nu weer via zijn al best lang bestaande tweemansband At The Close Of Every Day, dat met Darkness Travels Light na vrijwel zes jaar stilte weer echt van zich laat horen. Samen met gitarist Axel Kabboord werd tussendoor nog wel de verzamelaar-met-extra’s Monsters uitgebracht, maar het nieuwe album laat horen dat de twee hun hoge niveau van schrijven en musiceren niet verleerd zijn.

Op Darkness Travels Light wordt de luisteraar getrakteerd op vrij uitgeklede liedjes, die zwaar leunen op een voor Eggersman niet vreemde combinatie van melancholie en hoop. Maar dan met meer minimalisme dan op voorgaande albums van het duo. Het resultaat is echter krachtig, de melodieën komen zo nog beter uit de verf en vullen de toch wel autobiografische teksten fraai aan. Het duo speelt met rustmomenten en zorgt ervoor dat hun op introspectieve wijze vertolkte Nederfolk met post-rock invloeden als ware metgezel voor een eenzame herfst- of winteravond bij de luisteraar binnenkomen. Kippenvel…

Vanaf de intense opener Shadowlight –dat ook voor Minco persoonlijk veel heeft betekend de afgelopen tijd- tot aan de laatste track spreekt de muziek van At The Close Of Every Day meer aan dan menig drama dat ooit werd opgeschreven. Tekstueel worden zaken als neerslachtigheid en onmacht (Falling Through), religieuze twijfels (We Keep Looking Up), gebroken gezinnen (Joy To The World But Not Today) en meer aangestipt, terwijl de muziek boekdelen weet te spreken voor de thema’s. Met als hoogtepunt wellicht de door strijkers ondersteunde afsluiter Sadness Is Moving Away, dat de luisteraar enigszins desolaat en toch hoopvol achterlaat. Intens.

De bijna voor Volkoren vanzelfsprekend lijkende hoge mate van geluidskwaliteit (jawel, Jan Borger was weer goed bezig) versterkt de plaat enorm. Passend bij het gevoel van Darkness Travels Light, bracht Minco Eggersman zijn eigen bier Tongval op de markt. Een andere passie van de man. En dat lijkt geen vreemde combinatie, het bittere zoet van met liefde bereid gerstenat en de melancholische maar toch kalmerende klanken van de nieuwe At The Close Of Every Day. Cheers!

• Muziek: 9
• Klank: 9
• Label: Volkoren Records
• Speelduur: 41:40 minuten
• Website