In 1996 verraste Madeleine Peyroux de wereld met haar stemgeluid. Haar debuutalbum Dreamland kwam uit, en deed veel stof opwaaien dankzij de gelijkenis tussen de stem van de toen 23-jarige zangeres en die van Billie Holiday. Haar benadering van smooth jazz op deze plaat werd de bakermat voor haar verdere carrière. Het album is nu op 180 grams vinyl uitgebracht.
Toen haar ouders scheidden in 1986, verhuisde Madeleine Peyroux samen met haar moeder van Amerika naar Frankrijk. In Parijs deed de nog jonge zangeres ervaring op als staatmuzikant, waarna ze zich op haar zestiende aansloot bij The Lost Wondering Jazz And Blues Band. Met vertolkingen van songs van Billie Holiday, Fats Waller en Ella Fitzgerald in hun repertoire toerde deze groep gedurende twee jaar door Europa, en zo legde Peyroux ook de basis voor Dreamland.
Het was Atlantic Records, waarbij Madeleine Peyroux tekende voor haar debuutalbum. Dreamland bevat nummers en ‘standards’ met invloeden van swing, folk, country en zelfs gospel. Maar Madeleine schreef zelf ook drie nummers voor het album: de titeltrack, Hey Sweet Man en Always A Use. Tracks waarop ze zichzelf begeleid op gitaar, hoewel ze de ukelele ook kan bespelen. Erg fraai zijn haar vertolkingen van La Vie En Rose (ooit zo mooi vertolkt door Edith Piaf), A Prayer (van Euston Jones) en Muddy Water (gecomponeerd door Harry Richman, Jo Trent en Peter DeRose).
Het typische stemgeluid van Peyroux, de door een keur van muzikanten gespeelde muziek ter ondersteuning (die niet altijd de boventoon voert) en de wisselende stijlen doen wat denken aan de sfeer van de late jaren ’20 en ’30 van de twintigste eeuw. Onder het muzikale personeel tref je onder andere Vernon Reid, James Carter, Leon Parker en Regina Carter. Ook I’m Gonna Sit Right Here And Write Myself A Letter is een hoogtepunt van het album, met een melancholische inslag die de stem van Peyroux erg goed past.
De invulling van Dreamland op muzikale en vocale wijze was een geslaagde, hoewel dit debuutalbum niet het beste van Madeleine Peyroux genoemd kan worden. Desalniettemin is deze langspeler een prettig tijdverdrijf voor liefhebbers van smooth jazz met een vocale inslag. Daarnaast is deze persing op Music On Vinyl klankmatig veruit te prefereren boven de door Atlantic Records uitgegeven HDCD uit 1996. Want ondanks dat dit niet de stilste persing van het label is, klinkt de muziek een stuk opener en dynamischer dan op het origineel. Hierdoor komt de stem van de singer-songwriter meer naar voren en zijn de instrumenten voorzien van een bijna tastbare plaatsing. Ook de stage gaat er een stuk op vooruit ten opzichte van de originele zilveren schijf. Dat maakt het luisteren naar dit album nog een stukje aangenamer.
Muziek: 7 ½
Klank: 8 ½
Kwaliteit persing: 7
Label: Music On Vinyl
Speelduur: 39:41 minuten
Website: www.madeleinepeyroux.com
